In deze serie vertelt Sophie hoe het met haar gaat tijdens de zwangerschap van haar tweede kindje. Lees mee over haar kwaaltjes, voorbereidingen en alles wat haar bezig houdt.
Naar het ziekenhuis
Nuchter blijven voor de operatie
Omdat ik geopereerd moest worden, mocht ik vanaf 1 uur ’s nachts niets meer eten en vanaf 5 uur in de ochtend ook niet meer drinken. Twee uur later kwamen we aan in het ziekenhuis en was het eindelijk zover. Vandaag wordt hij geboren!
Ik nam plaats in een tweepersoonskamer omdat ze een halfuur lang een hartfilmpje wilden maken en mijn bloeddruk opmaten. Daarna zette een verpleegkundige de naald voor het infuus en nam ze meteen wat bloed af. De gentle sectio stond gepland voor half 10, maar door de drukte werd het wat later.
Voorbereiding op de operatie
Voor ik naar beneden ging, moest ik me uitkleden en kreeg een soort schort aan. Het infuus werd aangesloten en ik mocht twee paracetamol innemen met wat water. Daarna gingen we met de lift naar de voorbereidingsruimte op de O.K. – twee verdiepingen lager. Daar kregen we een haarnetje op en Lionel een heel pak voor over zijn eigen kleding, inclusief schoenen.
Hier gingen de voorbereidingen op de operatie verder. Ze sloten me aan allerlei draden voor de hartmetingen en de bloeddruk. Ik kreeg vragen over mijn persoonlijke situatie en ze wilden weten hoe ik me voelde. Niet veel later mocht ik eindelijk naar de O.K. Hier zette de anesthesist een ruggenprik, maar dat maakte me een beetje duizelig. Gelukkig kreeg ik snel extra medicatie en voelde ik me weer een stuk beter. Achteraf bleek het te komen doordat mijn bloeddruk zakte.
De operatie
Ruggenprik, daarna katheter
Bij binnenkomst werden we voorgesteld aan het volledige team. Daarna was het tijd voor het echte werk en dat begon met de ruggenprik en het katheter. Wanneer je namelijk een ruggenprik krijgt, verdoven ze het hele gebied rondom baarmoeder (en dus ook je blaas). Zo’n katheter zorgt ervoor dat die blaas vanzelf geleegd wordt.
De vorige keer dat ik beviel, moest alles met spoed en gebeurde dat zetten onverdoofd. Nu had ik gelukkig de keuze en gaf vooraf al aan dat ik dit liever wilde nadat de ruggenprik was gezet. Het is namelijk geen prettig gevoel! Daar gaven ze gelukkig gehoor aan.
Meer dan een liter bloed verloren
Daarna was het eindelijk tijd: ze gingen onze zoon halen. We konden op een televisiescherm meekijken naar de operatie, al heb ik dat niet zo heel erg gedaan. Misschien maar goed ook. De arts sneed in de placenta en ik verloor behoorlijk wat bloed. Uiteindelijk meer dan een liter zelfs!
De operatie duurde daardoor wel iets langer, maar al snel hoorden we onze baby heel hard huilen. De navelstreng werd doorgeknipt, ze pakten hem in en brachten hem naar ons toe waar hij onder een warmtedeken op mijn borst mocht liggen. De operatie ging daarna verder.
Twee vliegen in één klap
Voor mij was er namelijk geen twijfel over: ik wil het graag bij deze twee houden. Daarom hadden we in de gesprekken vooraf aangegeven bij de arts dat ik gesteriliseerd wilde worden. En aangezien ik nu toch al open lag, konden ze dat meteen doen. Tijdens het steriliseren, ontdekte de arts een cyste op mijn eileider. Deze is verwijderd en uit voorzorg naar het lab gestuurd. Pure formaliteit, zei hij: hij verwacht niets ernstigs.
Daarna maakten ze de wond dicht en legden ze onze zoon in de couveuse om hem te kunnen vervoeren naar de kamer. Mij hevelden ze over naar een ziekenhuisbed en we mochten door naar de uitslaapkamer.
Bijzonder om de strakke samenwerking te zien in de O.K.
Nog even een groot compliment aan de medewerkers van de O.K. Ik vind het zo bijzonder om te zien hoe goed deze mensen op elkaar zijn ingespeeld. Ze weten precies wat ze aan elkaar hebben. Ik kan me ook geen andere werkplek voorstellen waar dit ook zo sterk is. Ondanks dat je op de operatietafel ligt, voel je je daardoor gewoon in goede handen. Dat geeft echt meer vertrouwen.
Bijkomen van de operatie
Uitslaapkamer, een ijsje en morfine
In de uitslaapkamer observeerden ze de baby en mij en kregen we een ijsje, Lionel ook. Schijnt goed te zijn voor je herstel (en is natuurlijk altijd lekker!). Gelukkig ging het goed en mochten we snel weer terug naar de afdeling boven. Alle slangetjes mochten los en langzaam keerde het gevoel terug in mijn lichaam.
Hierna sloten ze de morfine aan met een pompje waarop ik elke vijf minuten mocht drukken. En weet je wat het gekke was? Na mijn vorige bevalling vond ik dat vreselijk, maar nu (waarschijnlijk omdat ik fitter was) juist prettig. In de kamer boven mocht onze zoon de couveuse verruilen voor een wiegje. We mochten ons installeren op een eenpersoonskamer en, onverwachts en heel fijn, Lionel mocht blijven slapen.
Alles bij elkaar maakte dat dit gewoon zoveel fijner was dan de vorige keer. Het feit dat we mooie foto’s en zelfs een filmpje hebben van de geboorte van onze zoon, maar ook dat ik nu zoveel fitter was dan toen. Je beleeft het echt anders wanneer je keizersnee gepland is.
Hoe ben jij bevallen?
Lees de andere delen van het zwangerschapsdagboek
