Nadat we het gemeentehuis uitlopen, besef ik dat ik op ben. Mentaal kan ik echt niet meer. Hoe moet ik nu die laatste weken nog volhouden terwijl alles langzaam uit elkaar dreigt te vallen? De controles in het ziekenhuis zijn inmiddels tweewekelijks en worden mogelijk elke week als de groei nóg een terugval krijgt. En hoewel de gynaecoloog denkt dat ik de 37 weken wel ga redden, moeten we rekening houden met een kindje van net 2 kilo. Misschien iets meer.
Ik besef dat ik het niet alleen kan. Ik weet ook dat ik mijn vriendinnen, ouders en zusje niet wil belasten met dit zware gewicht. Waar het plaatsvervangende verantwoordelijkheidsgevoel vandaan komt, weet ik niet exact, maar het voelt echt alsof ik hen vorige keer iets heb aangedaan. Alsof het mijn schuld is dat zij zoveel verdriet hadden. Ik wil niet dat ze nu opnieuw allemaal zorgen moeten hebben om dit kleintje in mijn buik. Laat mij het maar dragen.
Maar dat gewicht is inmiddels zo zwaar geworden dat het tijd is om hulp in te schakelen. Via de verloskundige krijg ik een naam door van coach Eliane (Mea Coaching). Zij staat goed aangeschreven, is een nuchtere, sterke en doortastende vrouw die zich specialiseert in de hulp aan vrouwen. Ik moet even een drempel over om contact te zoeken, maar tegelijkertijd voelt het allemaal goed. En aangezien ik alles op basis van mijn intuïtie heb gedaan dit keer, mail ik haar gelijk.
Een tijdje later zit ik in haar praktijk. Al vrijwel meteen voelt het goed, ik durf ons verhaal te vertellen en mijn grootste onzekerheden. Tegelijkertijd merk ik hoe geautomatiseerd ik Nova’s verhaal op ratel. Door het schrijven zijn de scherpe randjes eraf, maar dat maakt ook dat ik het verhaal deel alsof het iemand anders betreft. Eliane prikt er doorheen met een paar scherpe vragen.
Voor het eerst sinds tijden doorvoel ik mijn pijn en angsten weer écht. Ik herleef de momenten dat we de kinderen moesten vertellen dat hun zusje was overleden, ik voel mijn onzekerheid van dit moment. We bespreken hoe ik daarmee om kan gaan en op welke manier ik het geboorteplan vorm kan geven op een andere manier. Het voelt fijn om concreet aan de slag te kunnen straks, iets te doen in plaats van af te wachten tot het eindelijk zover is.
Als ik de deur uitstap, voel ik me dan ook meteen een paar kilo lichter. We hebben afgesproken dat ik over een paar weken terugkom om het geboorteplan door te spreken. Ik ben dan ruim 34 weken zwanger en heb nog even voor ik moet bevallen. Denk ik.
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
