Weet je wat ik misschien wel het lastigst vond van het krijgen van een miskraam? Niet zozeer het verlies van de zwangerschap – daar had ik vrij snel vrede mee; ook omdat het alternatief (een mola zwangerschap) veel meer impact zou hebben gehad op ons leven. Nee. Wat ik echt moeilijk vond, was dat we nu eigenlijk een keus moesten maken. Ik werd met mijn neus op de feiten gedrukt en moest gedwongen inzien dat een volgende zwangerschap er mogelijk nooit meer in zou zitten.
En hoewel ik mezelf ooit zag als een moeder van twee dochters, groeide het aantal gewenste kinderen in mijn hoofd door de jaren heen tot vier. Grappig eigenlijk, want ik vond dat vroeger altijd onwijs veel. Inmiddels lijkt het me heerlijk. Nou ja, dat is logisch, anders hadden we vorig jaar november een definitieve keus gemaakt om toekomstige zwangerschappen te voorkomen.
Goed, terug naar dat moment. Het was pijnlijk. Voor het eerst voelde ik tot in de kern van wie ik ben dat een vierde zwangerschap er misschien nooit meer in zou zitten en dat ik daarin acceptatie zou moeten vinden. Afscheid nemen van je kinderwens dus – iets dat toch lastig blijft, aangezien je hormonen en de rammelende eierstokken ook een belangrijke rol spelen in het geheel. En dat laatste is lastig uit te leggen aan wie daar geen last van heeft, maar soms is een wens groter dan jezelf.
Eigenlijk begon ik er net vrede mee te krijgen en de balans te vinden, toen ik met de volgende (fijne, maar spannende) uitdaging in handen stond: een (knal)positieve zwangerschapstest. Prachtig! Hoewel ik nog een tikje verbaasd was (en Ro niet), besefte ik een tweede impact van de miskraam. Diepe dankbaarheid en blijdschap vermengden zich in de loop van de weken met onzekerheid. Wat als ik opnieuw naar een leeg scherm zou staren tijdens de echo? Of wat als de patholoog het mis had en ik wel degelijk mola-cellen in mijn lichaam had gehad? En…
De zorgen stapelden zich op en echt genieten was er niet meer bij. Hoewel het slechts een kleine twee weken duurde, voelden ze als eeuwen voor ik opnieuw plaats kon nemen voor een echo. Met net iets meer dan zes weken op de teller en gelukkig bij een vriendin, die tijd voor me had vrijgemaakt tussen haar werk door. Voor ik het wist staarde ik naar een minuscuul vlekje waar heel duidelijk een nog veel kleiner lichtje hard aan het knipperen was. Er zat écht een kindje dit keer. Breed glimlachend ging ik weer naar huis.
Toch bleef de onzekerheid elke keer opnieuw in vlagen opspelen. Bij de termijnecho’s (met acht en twaalf weken – toevallig op Ro’s verjaardag en die van mij), de twintig weken echo, de keer dat ik haar met achttien weken ineens twee dagen niet meer voelde schoppen… Tot een paar weken terug eigenlijk. Ik leefde van mijlpaal naar mijlpaal, maar met ruim vierendertig weken op de teller is er simpelweg meer rust.
Dit meisje is in elk geval een prachtig cadeautje dat kwam op een moment dat ik er niet meer in durfde te geloven. De vanzelfsprekendheid en relatieve zorgeloosheid waarmee je zwanger bent als je nog nooit een miskraam hebt meegemaakt, raak je toch een beetje kwijt. De focus op het geslacht na de echo met twintig weken had ik sowieso al nooit zo, maar nu nog minder: haar gezondheid stond veruit voorop, de rest was bijzaak.
En tegelijkertijd brengt zo’n situatie als vorig jaar ook positieve kanten met zich mee. Ik zou hier nooit zo intens van hebben genoten en dankbaar voor zijn geweest als nu. Dat gevoel tijdens de allereerste echo vergeet ik niet meer. De verlossende boodschap dat alles goed was, het knipperende hartje dat heel stabiel oplichtte…
Het blijven sowieso bijzondere momenten in een zwangerschap, maar nu gevoelsmatig toch een beetje meer.
Herken je mijn verhaal? Ben jij opnieuw zwanger geraakt na de miskraam en wil je je verhaal doen? Of beleefde jij het juist anders? Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen. Wil je ze met me delen in de reacties?
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Afbeelding, Demkat – Shutterstock
