Column | Zoete traktaties? Moet kunnen toch!

Dé trend van de laatste jaren is dat alles gezonder moet, zeker op de basisschool. Dat begon met de zogenaamde gruitjes en eindigde met traktaties zonder suiker en vet. Simpele zakjes chips, cakejes en waterijs zijn vervangen door rijstwafels, fruitspiesjes en bellenblaasvliegtuigjes. Ergens snap ik het wel: ouders vervingen afgelopen jaren inderdaad steeds vaker de dropveter voor roomijs of andere berg zoetigheid. Aan de andere kant vind ik de betuttelarij vervelend. Want waarom mag een kind niet gewoon eens per jaar trakteren op iets dat hij echt lekker vindt? Of dat nu een vorm van fruit, speelgoed of een zakje chips is.

Ik weet het niet. Ik ben inmiddels een beetje een vreemde eend in de bijt op dit gebied geloof ik, maar ik vind dat gedwongen element aan de verantwoorde traktatie gewoon nogal overdreven. Je werd eerst een tijdlang gebombardeerd met stapels suikerklontjes naast voedingswaren – om maar even te benadrukken dat je puur vergif aan het wegwerken bent, vervolgens kwamen de zogenaamde superfoods in opkomst en nu zijn het de seizoensgebonden groenten en vergeten knolletjes. Ik word daar een beetje opstandig van, terwijl ik eigenlijk heel erg achter de tendens sta om onze kinderen gezond op te voeden.

Want wat kan je er tegenin brengen? Natuurlijk is gezond eten belangrijk. Uitgebalanceerd het liefst, met af en toe een vet visje, voldoende fruit en lekker veel groente op en om je eten. Niet dat ik het lekker vind – over het algemeen helaas verre van – maar het is feitelijk gezien beter voor je. Wat me alleen zo tegenstaat, is dat in die hele gezondheidsmanie soms een beetje vergeten wordt dat af en toe snoepen geen apocalyptische ramp is. Dat je doorgaans niet ter plekke neervalt als je een cupcake eet of (zo mogelijk nog erger) een roze koek. En dat je kind er zeker geen morbide obesitas aan overhoudt.

Je hoeft niet direct een dienblad vol Twix XL te laten rondgaan, maar af en toe een cakeje kan toch wel? Waarom doen we zo moeilijk? Onze dochters eten bijvoorbeeld elke dag fruit. Vrijwillig, want ze zijn er dol op. Gevarieerd ook: druiven, banaan, passievrucht, mango, ananas, mandarijntjes, appel, peer, framboos en aardbeien. Snoep? Talen ze bijna nooit naar. Chocola? Krijgen ze nauwelijks. Ze sporten alle drie, zijn dol op komkommer of tomaatjes als tussendoortje en pikken graag een stuk paprika als ik sta te koken. Mogen ze dan niet één keer per jaar genieten op hun eigen verjaardag van een traktatie die ze zelf óók superlekker vinden?

Misschien daarom een beetje dubbel dat ik me hier überhaupt druk om maak, want onze dochters zouden zomaar uit zichzelf kunnen kiezen voor op stukken watermeloen (al dan niet uit de vriezer) of een stuk speelgoed – in het kader van de zero waste traktaties. Maar ik denk gewoon dat we als ouders gewoon allemaal best iets minder krampachtig kunnen doen en iets vaker ons (daar heb je hem weer) gezond verstand moeten gebruiken. Op een klas van dertig waarvan de helft gezond trakteert is dat ene ijsje in juli toch niet zo’n probleem?

Zijn we dan echt zo ver doorgeslagen dat de goeden onder de kwaden lijden? En dat kennelijk zoveel ouders niet langer in staat zijn zelf een goede afweging te maken tussen een zak M&M’s of een simpele dropveter met Nibbits? Ik wil gewoon terug naar hoe het was. Dat je zelf gewoon binnen de grenzen van het redelijke kan kiezen wat je kind trakteert en dat niemand op zijn achterste benen staat zodra er een dropje op je perenmuisjes zit.

Hoe sta jij hierin? Vind jij het ook vervelend dat de keuze voor een traktatie op deze manier enigszins beperkt wordt? Overdreven? Of heb jij juist moeite met het feit dat ouders steeds groter en gekker gaan trakteren, waardoor je jezelf bijna verplicht voelt iets gezonds te kiezen?

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Afbeelding, Africa Studio – Shutterstock

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven