‘Heb je nog steeds geen vent? Wil je geen kinderen?’ Sociale kinderloosheid is een vorm van kinderloosheid waar je niet zelf voor kiest. Maar hoe komt het? Is er een oplossing? En waarom horen we hier zo weinig over? In dit artikel gaan we dieper in op dit pijnlijke, maar belangrijke onderwerp.
Onder sociale onvruchtbaarheid verstaan we ongewenste kinderloosheid bij mensen zonder partner. Je bent dus niet kinderloos omdat het (nog) niet lukt, maar simpelweg omdat je ‘de ware’ vader van je kinderen niet lijkt te kunnen tegenkomen. Een vorm van kinderloosheid die veelal in stilte voorkomt. Een lastige ook, want opmerkingen als ‘Moet jij niet eens aan de man, anders komen er nooit kinderen’ zijn door een onnadenkende passant zo gemaakt en intussen voel jij je steeds dieper wegzakken in die put des wanhoops. Anders misschien ook dan bij mensen die samen zijn en openlijk vertellen over hun kinderloosheid, ben je onzichtbaarder – net als het verdriet.
Zoals met veel van dit soort onderwerpen ligt er nog steeds een taboe op. Het is geen thema dat je er op de eerste de beste verjaardag uitflapt, zo ergens tussen de appeltaart en toastjes met zalm. Soms is het al lastig te verkroppen dat je wel graag kinderen zou willen, maar niet de juiste partner tegenkomt. Laat staan hoe moeilijk het is om eruit te gooien wanneer anderen quasi-grappige opmerkingen maken over je relatiestatus, kinderloosheid en tikkende eierstokken. Je bespreekt het toch sneller met goede vriendinnen dan buitenstaanders. Dat maakt echter dat sociale kinderloosheid te weinig bekendheid heeft, waar ze dat wel verdiend.
Hoe zit het met mannen met een kinderwens?
Voor vrouwen is het natuurlijk makkelijker om alleenstaande moeder te worden: je hebt spermacellen nodig, goede eitjes en een beetje geluk, maar je hoeft niet (zoals mannen) op zoek te gaan naar een draagmoeder. Om die reden, en omdat De Mamagids zich hoofdzakelijk richt op vrouwen, spreken we in dit artikel verder niet over de mogelijkheden die er zijn voor mannen.
Hoe lang wacht je op de vader van je kinderen?
De ware… Dat hele Disneyconcept van een woest aantrekkelijke man die je ergens aan het eind van je tienerjaren schaakt en de rest van zijn leven bij je blijft, is zo achterhaald. Althans, voor de meesten van ons. Dus of je nu (on)geduldig wacht of actief zoekt waar het witte paard van de vader van je toekomstige kinderen galoppeert – ergens houdt het gevoelsmatig op. Wanneer? Dat is volledig aan jou.
Je merkt vanzelf wanneer je kinderwens zodanig groot wordt, dat het je niet meer kan schelen of je het samen met een ander doet of liever alleen. Voor sommige vrouwen komt dat punt wellicht nooit. Die accepteren dat ze helaas geen partner hebben kunnen vinden in hun vruchtbare jaren en dat ze dus nooit kinderen konden krijgen. Een ander kiest wel voor alleenstaand ouderschap. Het moet bij je passen, bij je (geloofs)overtuigingen en bij je leefstijl. En het is fijn dat de optie er is voor wie daarvoor openstaat.
Bewust alleenstaand ouderschap
In de jaren zeventig kwamen de BOM (Bewust Ongehuwde Moeders) in opspraak: moeders die bewust alleen voor hun kindje gingen zorgen. Inmiddels is het huwelijk niet langer een norm zoals destijds en met het toegenomen aantal scheidingen valt het wellicht minder op als je bewust voor het alleenstaande ouderschap gaat dan toen.
Waarom bewust alleenstaand ouder worden?
De keus om BAO of BAM te worden, is een persoonlijke. Niet iedereen wil en kan dat. Toch kan het een oplossing zijn wanneer je richting de 35-40 gaat en nog niemand hebt ontmoet met wie je een kindje zou willen krijgen. Als je kinderwens groter is dan de wens een geschikte partner te vinden, kan alleenstaand ouderschap een goede optie zijn. Het vergt hier en daar iets meer creativiteit en een iets betere voorbereiding, maar het is zeker niet onmogelijk.
Het is goed om in je achterhoofd te houden dat je nu eenmaal geen vat hebt op de mensen die je tegenkomt in je leven. Tel daarbij op dat daten anno nu simpelweg anders is: opener en veel minder gericht op happily ever after. Bovendien loop je minder snel tegen elkaar op in de supermarkt (we laten immers alles thuisbezorgen) en kan online daten een eindeloze rits aan mismatches zijn. En daarbij is de liefde voor een kind allesomvattend, onvoorwaardelijk en voor altijd. Je nieuwe partner biedt die garantie minder, zeker als je al mid dertig bent. Hoe lang kan je dan nog wachten om te kijken of iemand écht de ware is?
Voorbereiden op alleenstaand ouderschap
In principe is het ouderschap iets waarop je je slecht kunt voorbereiden. Natuurlijk, er zijn talloze boeken over geschreven, je leest nu iets op een website vol artikelen, maar de praktijk blijft een puzzel. Elk kind is ander en het hebben van een gezin kan je confronteren met bepaalde gevoelens (schuld, angst, onzekerheid) waarvan je niet eens wist dat je ze had. In die zin is het voor jou als alleenstaande ouder niet heel anders dan bij andere moeders.
Waar het alleenstaande ouderschap wél in verschilt, is dat je niemand naast je hebt staan die jou opvangt als je omvalt van de slaap. Je zal dus moeten zoeken naar een warm bad waarin je kindje en jij gesteund worden. Dat hoeft geen partner te zijn: broers en zussen of een paar goede vriendinnen die af en toe de zware momenten van je overnemen, die je goede raad geven en waar je kindje soms mag blijven slapen zijn net zo goed waardevol. Per slot zijn er ook legio voorbeelden te noemen van vrouwen die het binnen hun relatie alsnog alleen doen.
Dit artikel is geschreven om een stem te geven aan vrouwen die in de dertig zijn en steeds vaker beginnen te twijfelen of ouderschap überhaupt nog een optie zal zijn voor hen. Het is dé reden dat we niet zouden mogen informeren naar ‘waarom iemand nog geen kinderen heeft’. Waarom we geen rotgeintjes mogen maken over iemands beroerde date-leven als je de pijn op de achtergrond niet kent. Het is de hopelijk een reden om eens door te vragen hoe iemand zich voelt, zonder leeftijdsgebonden opmerkingen en zonder oordeel. En toch met de hoop dat als jij dit leest omdat je sociaal kinderloos bent, je toch ooit een kindje zal mogen krijgen. Met of zonder man aan je zij.
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
©riopatuca – Shutterstock
