Waarom een stiefouder wél bij het oudergesprek hoort

Een aflevering van de Luizenmoeder deed de gemoederen bijzonder hoog oplaaien. Waar het om draaide? De aanwezigheid van een stiefouder op het tienminutengesprek op de basisschool van je kind. Die zou daar niet thuishoren, vinden tegenstanders. Maar waarom niet? Zijn wij dan echt een uitzonderlijk samengesteld gezin omdat wij het belangrijk vinden om wel samen te komen? Met dit artikel breek ik daarom een lans voor alle betrokken stiefouders.

Situatieschets: waarom bij de Luizenmoeder de stiefouder geweigerd werd

In de betreffende aflevering zit Hannah netjes te wachten op de gang als haar ex komt aanlopen met zijn nieuwe vriendin. De situatie is niet zo gemoedelijk als zou moeten en Juf Ank neemt het – in een zeldzaam ogenblik van menselijkheid – voor Hannah op. Deze stiefmoeder is niet welkom op het oudergesprek. Veel mensen waren het hier vervolgens mee eens op social media. Ook Esmée onderschrijft dat je als stiefouder niets te zoeken hebt op het tienminutengesprek.

Is dat ook zo? Zou je daar inderdaad weg moeten blijven? Of zijn er wel degelijk genoeg situaties denkbaar waarin je wel gewoon naar het oudergesprek kunt komen.

Betrokken stiefouders? Ik juich het juist toe

De opmerking dat de aanwezigheid van een stiefmoeder tijdens het gesprek respectloos zou zijn, raakt me dan ook. Ik zou het eerder vervelend vinden als zij niet meekomt. Per slot van rekening zorgen we allemaal voor onze dochter en vind ik het fijn als we haar een bepaalde betrokkenheid kunnen tonen. Juist na de scheiding. Hopelijk ben je een eenheid met elkaar en dus is het in mijn ogen juist prima als iemand bij het gesprek aanwezig is.

Zijn we een uitzondering?

Misschien. We stellen hier alles in het werk om voor onze oudste een gezinssituatie te creëren waarin ze veilig is. Zonder geruzie over haar hoofd. Vanaf het begin stelden we alles in het werk en zetten onze ego’s opzij met haar belang voorop. En dat is inderdaad iets dat je niet overal terugziet. Niet iedereen is even vergevingsgezind, misschien.

Onderstaande argumenten gelden overigens voor een gezonde verbroken relatie. Eentje waarin de ouders geen stilzwijgende vete voeren ten koste van het kind en waarbij de stiefouder(s) oprecht betrokken zijn bij de opvoeding.

Waarom ik vind dat de stiefouder wel gewoon mee kan naar het oudergesprek?

Hij of zij zorgt voor je kind. Als betrokken ouder wil je toch weten hoe het gaat met alle kinderen?

Even eerlijk, als je alle scrupules, jaloezie en wraakzucht loslaat, dan wil je toch na een echtscheiding diep in je hart vooral dat je kind met liefde wordt opgevoed door iedereen? Is dat niet het allerbelangrijkste? Wanneer je ziet dat de nieuwe partner alles in het werk stelt om een liefdevol nest te creëren voor jouw kind, dan vind ik dat je die ook moet omarmen. Dat hoort ook bij een respectvolle omgang met je ex. Jouw gevoelens ten aanzien van je ex en wat geweest is, doen er (hard gezegd) niet toe. Het draait om je kind. Een scheiding kent sowieso alleen verliezers, maar nog meer als je je eigen gevoelens laat doorsijpelen in je beslissingen.

Je vormt samen met de ex en eventuele stiefouders een eenheid naar het kind toe

Beetje voortbordurend op vorig punt: je kunt het kind op geen betere manier laten zien dat ze niet hoeven kiezen, dan door gewoon allemaal aanwezig te zijn – zonder spanningen. Dat geldt ook voor verjaardagen. Wij vieren ze eigenlijk sinds haar geboorte al gezamenlijk en June is daar heel dankbaar voor. We komen ook over en weer op feestjes van nichtjes, ook bij de broer en zus van mijn ex. Daarvan hoop ik nog lang te kunnen genieten met zijn allen. Je blijft uiteindelijk familie van elkaar, dan kan je er maar beter iets moois van maken toch?

Als stiefouder word je ook een verzorger/ouder

Ik vind het eigenlijk heel kwalijk als stiefouders (uit zichzelf) niet betrokken willen zijn. Je mag er dan in biologische zin niks aan hebben bijgedragen dat jullie (stief)kind op de wereld loopt, maar in emotionele zin kan je heel veel voor hem of haar doen. Waarom zou je dat laten? Daarbij hoef je absoluut geen plekken in te nemen, maar als hij of zij bij jullie is, zorg er dan voor als een eigen kind. Toon liefde, kroel als die behoefte er is, luister, sta klaar, verzorg, blijf eerlijk, praat respectvol over de biologische ouder en geef. Onvoorwaardelijk.

Je hebt een voorbeeldfunctie

Mocht vorige je nog steeds niet overtuigen, vergeet dan niet dat je een voorbeeldfunctie hebt. Hoe kan je verwachten dat je kinderen ook moeten luisteren naar je nieuwe partner, maar je sluit hem of haar wel zelf buiten van belangrijke momenten? Of (vanuit de positie van de ex): je laat die persoon buitensluiten. Mij lijkt het juist prettig om samen te kunnen overleggen. De ander ziet misschien meer dan jij of biedt een frisse blik. En bovendien, je wil toch dat je kind gelukkig is? Na een scheiding is een harmonieuze situatie het minst dat je kan bieden.

In dit artikel kan je lezen hoe je op een respectvolle, prettige manier kunt omgaan met de nieuwe partner van je ex 

Of wij het makkelijk hadden?

Misschien denk je na het lezen: ‘Ja, makkelijk praten. Blijkbaar konden je ex en jij gewoon nog door één deur, dan is het geen opgave om die lijn door te zetten na de breuk.’ Dat mag je absoluut denken. Maar ik wil ons dan toch even preventief verdedigen, want een breuk  is per definitie alles behalve makkelijk. Alleen dachten wij: je kan na een scheiding twee kanten op. Of je laat je eigen gevoelens de boventoon voeren óf kiest voor je kind. Ik denk dat we allebei heel vaak onszelf (compleet) opzij hebben gezet in Junes belang. En met succes. Over je verdriet groei je wel heen, over je kind niet. Haar vader omarmde Ro en vice versa.

Tegelijkertijd namen we ook de tijd voor er stiefouders in het spel kwamen

June was een jaartje of 7 toen Ro in ons leven kwam. Dus ze wist allang dat ze een biologische vader had, hij had geen intentie iemands plek in te nemen en van beide kanten verliep de eerste ontmoeting goed. Soepel, zou ik zelfs willen zeggen. En zoals bij alle samengestelde gezinnen moest ook hier na de komst van een stiefouder opnieuw de balans worden gezocht. Hoort erbij. Ik denk dat je altijd ruimte moet bieden aan ieders gevoelens, hoe hard ze ook kunnen binnenkomen. Alleen dan kun je weer samen vooruit. Daarnaast zijn onze karakters ook vooral gericht op samenwerken en harmonie. Dat geldt, met alle respect, nu eenmaal helaas niet voor alle gebroken gezinnen.

Junes vader over de aanwezigheid van een stiefouder bij het tienminutengesprek

Hoewel hij eigenlijk nooit in mijn blogs naar voren komt, besloot ik voor dit artikel een uitzondering te maken. Ik vroeg Junes vader of hij zijn mening wilde delen: ‘Ik vind het een beetje ouderwets als mensen hier moeilijk om doen. Zolang je allemaal door één deur kan, moet je dat toch niet willen tegenhouden? Bovendien draait het om je kind en niet om wat je zelf eventueel voelt.’

Er is eigenlijk maar één maar, in mijn ogen

Ik sta volledig achter mijn woorden hierboven. Een stiefouder zou wat mij betreft zeker wel aanwezig mogen zijn bij het tienminutengesprek.

Er is alleen één maar. Als je ex er helemaal nog niet aan toe is om je gelukkig te zien met een ander, dan heb je daar ook naar te luisteren. Zeker als je er zelf vandoor bent gegaan met een ander. Dat kan vervelend zijn op zo’n moment, maar tegelijkertijd kan (of sterker nog: mag) je het verdriet van je ex niet opzij schuiven. Daarmee forceer je de situatie en daar is het kind helemaal niet bij gebaat.

Ik ben dan ook van mening dat de situatie in de Luizenmoeder onder die laatste categorie valt. Te vroeg, te egocentrisch (vanuit vaders perspectief) en te ongevoelig vanuit de stiefmoeder gezien. Maar goed, met de tijd kom je er allemaal wel overheen. En dan is er niks mis mee om daar samen te staan. Als een team. Want dat is het minste dat je kind verdient toch?

Stiefouder bij het tienminutengesprek? Ja, wat mij betreft moet dat zeker kunnen onder gezonde omstandigheden. Het belang van jullie (stief)kind hoort voorop te staan. Ik ben benieuwd naar jullie mening: vind jij het gepast om als stiefouder mee te gaan naar een tienminutengesprek? Of heb je daar volgens jou dan inderdaad nooit iets te zoeken?

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

35 gedachten over “Waarom een stiefouder wél bij het oudergesprek hoort

  1. Ik vind dat er een groot verschil is tussen bemoeien en betrokken zijn. Niets te vroeg of te snel (willen) doen en altijd in het belang van het kind denken (en niet van jezelf). Het is belangrijk voor het kind om het gevoel te hebben dat hij/zij belangrijk is en wordt gerespecteerd om wie hij/zij is. Door iedereen.

    1. Vind ik een hele mooie toevoeging. Dat is idd het belangrijkste: dat je kind voorop staat. Niet de eventuele onderliggende irritatie of het verdriet van de ouders.

  2. Ja, helemaal mee eens! Ik wist ook niet zo goed hoe ik op dat andere blog moest reageren. Heb zelf geen ervaring hiermee, maar ben zo trots op hoe mijn zus en haar ex het hebben aangepakt. Ook net zo als jij. En dat zou veel meer de norm moeten zijn.

    1. Fijn dat zij het ook zo kunnen doen, zeker voor de kinderen en jezelf. Maar wat dacht je ook van opa en oma of andere familieleden? Die trekken na zo’n breuk vaak aan het kortste eind. Vind dat zo erg!

  3. Ik heb al die discussies gezien, en belachelijk. Mijn man de stiefvader mag alle vader taken verrichten, want hij woont met haar samen. Dan ga je niet onderscheid maken tussen een bio en een stiefkind. Tenminste, hier in huis zijn ze gelijk, wordt er evenveel van ze gehouden. En horen de 10 minuten gesprekken daar gewoon bij. Haar bio papa heeft ook een vriendin, maar die vind kinderen vervelend. Dus die gaan allebei naar geen enkel gesprek of iets anders dan shoppen.

  4. Wij zitten, als het lukt met oppas voor onze kleine kinderen, ook met z’n 4en bij de leerkracht. Maar dat is wel na overleg. Ik vind niet dat je als stiefmoeder of -vader er meteen van uit mag gaan dat je overal met je neus tussen moet gaan zitten. Ik denk echt dat het heel erg van de situatie en verstandhouding afhangt.

  5. Ik vind het heel herkenbaar. Ik had die andere blog ook gelezen en had de neiging om te reageren. Niet gedaan. Mijn vriend is een hele betrokken stiefvader. De relatie met de vader van mijn zoon is gewoon anders, waardoor er geen ruimte is om samen dat soort dingen te doen. Hij ziet z’n vader wel, maar we hebben het anders geregeld en dat werkt voor ons gewoon hartstikke goed.

  6. Er zijn voor beide kanten veel te zeggen. De essentie is inderdaad dat je kind centraal moet staan, dat je de dingen in overleg moet doen en samen een front moet zijn. Bij de Luizenmoeder was de stoefmoeder er ineens, ik denk dat het daarom zoveel opriep. Op die manier moet niemand er aan denken volgens mij, zoals jij het nu omschrijft is toch heel mooi met elkaar. Ik zie dat ook in mijn omgeving, het overleg is er, waar er onmin is onderling heeft het kind het niet in de gaten en de verjaardag van het kind vieren ze met elkaar.

    1. In de luizenmoeder was het idd echt een situatie die niemand moet willen nee haha. Tenenkrommend. Maar zoals in de betreffende blog een keiharde mening werd gedeeld, dat raakte me wel. Al begrijp ik het deels, maar wilde ook een positief tegengeluid laten horen vanuit de betrokken stiefouders

  7. Alles valt of staat met overleg. In de luizenmoeder wordt natuurlijk gebruik gemaakt van extremen en enorm uitvergrote reacties en situaties.
    Als je zonder overleg je nieuwe vriendin meeneemt naar een 10-minuten gesprek en weigert het kind d’r naam normaal te zeggen dan ontbreekt er gewoon een hoop communicatie.
    Ik ben helemaal voor het plan om álle ouders te betrekken in zo’n 10-minuten gesprek overigens! Dat absoluut 🙂

  8. Ik weet het eigenlijk niet. Ik neig naar niet, maar ik heb geen persoonlijke ervaring als stiefouder. Ik heb altijd gelezen dat je als stiefouder niet de rol van ouder op je moet willen nemen, en de opvoeding bij de biologische ouders moet laten liggen. Vandaar. Maar ja, in de praktijk is dat wellicht heel anders.

  9. Ik ben het met je eens. Je bent als ouders een voorbeeld, of dit nu is met de biologische vader/moeder of dat dit is met de stief moeder/vader. Samen, samen staan maakt je sterker en om wie gaat het nu eigenlijk? De gevoelens van de ouders of het kind? Volgens mij staat het kind centraal en zet je je eigen gevoel maar even uit.

  10. Voor mij zit er een wezenlijk verschil tussen onaangekondigd je nieuwe vriendin meenemen. Waar je als andere ouder uberhaupt nog geen contact mee hebt gehad (zoals luizenmoeder) of iemand die meedraait in de opvoeding en een wezenlijke plek in het leven van je kind uitmaakt is voor mij wel een dusdanig verschil. In het geval van de luizenmoeder/vb 1. had ik ook mijn mond opengetrokken. In vb 2. Vindt ik het al heel anders. De vriendin van mijn ex (vader oudste) zit ook gewoon bij 10minuten gesprekken en citobespreking en ga zo maar door. Ze is immers haar bonusmoeder en daar hebben we het meegetroffen

  11. Thank you!! Ik ben zelf stiefmoeder (al 12 jaar) en ik kan me zo irriteren over de hele discussie. Om nog maar te zwijgen over de dingen die ik als stiefmoeder niet zou mogen doen of wat dan ook. Echt, ik kan er heel veel begrip voor opbrengen, in sommige situaties. Maar als ik even naar mijn situatie kijk.. ik zorg al die jaren al voor haar, doe alles voor haar.. als ze verdrietig is troost ik haar, als ze ergens mee zit kan ze bij mij haar verhaal kwijt, ik help en leer haar alles wat ze moet weten.. en dat heb ik altijd al gedaan.. en dan zou ik niet bij een schoolding mogen zijn? Pfff! Ik ben blij eindelijk een verhaal als die van jou te lezen. Dus echt, bedankt!

  12. Heel eerlijk? Zonder De Luizenmoeder ooit te hebben gezien (moet ik toch eens doen) en de andere blog overigens wel gelezen te hebben (al van te voren toevallig). Denk ik dat ik het heel logisch vind dat iemand met ofwel zijn ex (de moeder of vader) ofwel met de ‘nieuwe partner’ (man of vrouw) naar dit soort bijeenkomsten gaat. Mits het wel in onderling overleg is gegaan. Dat sowieso. Ik ben het helemaal met je eens dat je alles in het belang van het kind moet doen. En ik denk dat een kind baat heeft bij gelijkgestemde ouders / partners. Ik krijg jeuk van opgelegde regels over wat wel en niet mag. Wel denk ik dus dat alles in overleg tussen de betrokken personen moet gebeuren. Zelf zit ik niet in deze situatie dus echt goed kan ik er niet over oordelen. Ik kan alleen maar zeggen wat ik voel.

    1. Luizenmoeder is wel een aanrader hoor!

      Maar ik denk idd dat dat het meest wrong tijdens het lezen: de opgelegde ‘regels’ waarin staat dat stiefouders niet mee zouden mogen etc. Zolang je het kind voorop hebt staan, weet je ook of het werkt in een specifieke situatie om de stiefouders mee te nemen. Iemand buitensluiten die zijn of haar hele ziel en zaligheid in je kind legt, puur omdat hij of zij niet biologisch betrokken bent, is voor mijn gevoel niet juist.

  13. Ik denk dat jullie een voorbeelden zijn voor alle samengestelde gezinnen. Het is niet vanzelfsprekend dat alle partijen zo respectvol met elkaar omgaan en daadwerkelijk het beste voor de kinderen willen. Een goede communicatie is dan een must. En dat is vaak nogal een probleem.

  14. Ik vind dat de dame in de andere blog nogal betweterig overkomt met haar in hoofdletters ‘NIET’ enzo…
    Ik ben zelf een stiefmoeder van 2 en mama van 1 en heb lange tijd een stiefmoeder in het leven van mijn zoontje gekend. Nooit of te nimmer hebben mijn ex of ik daar een probleem van gemaakt dat mijn man meegaat naar het 10minuten-gesprek. Hij gaat gewoon mee. Punt. En mijn ex zijn reactie toen ik hem vroeg of hij dit ok vond was eenvoudigweg ‘Waarom zou ik dat niet ok vinden? Natuurlijk is dat ok.’ Ik zou er op mijn beurt ook geen probleem van hebben gemaakt moest mijn zoontje zijn stiefmoeder meegegaan zijn. Zowel mijn man als de (nu ex-)vriendin van mijn ex dragen een verantwoordelijkheid naar mijn zoontje toe en moeten info uit de eerste hand krijgen van school uit enzo.
    Aan de andere kant word ik wel zoveel mogelijk geweerd uit het leven van mijn stiefkinderen door hun moeder. Ze heeft een beetje het ‘ze is handig als gratis oppas en is een aanhangsel waar ik mee moet dealen als mijn kinderen bij hun vader zijn’-idee over mij. Vanaf dag 1 was ik er teveel aan voor haar. Voor mij geen probleem, ik lig niet wakker van wat zij denkt van mij. Voor de kinderen is het dan weer andere koek. Die voelen dat als geen ander en vinden het maar vreemd dat hun moeder na 8 jaar nog steeds geen vrede kan nemen met de situatie terwijl zijzelf (11 en 14 jaar godbetert) dat wel kunnen.
    Het is eigenlijk heel eenvoudig: die kinderen en hun geluk zijn het allerbelangrijkste. Al vraagt dat om je eigen gevoelens opzij te zetten…

  15. De luizenmoeder heb ik nooit gezien (als enige geloof ik maar dat terzijde), dus ik kan er niet over meepraten wat er in de aflevering behandeld werd, Maar ik denk zeer zeker dat jij een punt maakt. Een stiefouder kan best mee naar een tienminutengesprek als de situatie er naar is. Toch denk ik dat de andere blog ook een kern van waarheid bevat. Want soms is er tussen ouders en stiefouders idd geen juiste verhouding. Maar zoals zovelen al zeggen; als het belang van het kind maar voorop staat. Misschien goed om die ook eens te vragen…?

  16. Ik deel jouw mening. De stiefouder vervangt één van de twee ouders dat “weggevallen” is en weet perfect wat er gebeurd in het huishouden. Waarom zou deze persoon dan niet mee mogen in zo een gesprek? Zijn of haar mening is eveneens van uiterste belang.

  17. Ik ben degene van het andere blog. Ik ben al 22 jaar een heel betrokken stiefmoeder. Ik sta volledig achter mijn blog. Als je 2 ouders hebt in de volle betekenis van het woord dan kunnen die heel goed samen beslissingen nemen over de opvoeding van hun kinderen. Als zij daar beiden behoefte aan hebben kunnen ze hun partners in die besluitvorming betrekken. Helemaal super als de verstandhouding dusdanig is dat alle opvoeders een evengrote inbreng hebben in de opvoeding hoewel dat best moeilijk is als er geen co ouderschap is en kinderen een weekend in de 2 weken langskomen. Realistisch gezien is er dan gewoon een minder grote rol. Wij kwamen gewoon bij de mama over de vloer bij verjaardagen maar papa en mama gingen samen naar het 10 minuten gesprek. Ik had daar totaal geen moeite mee. Ik vind dat je als stiefmoeder die een weekend in de 2 weken opvoeder is van haar stiefkinderen best wat terughoudendheid hierin mag betrachten. Ik begrijp dus niet waarom je je zo aangesproken voelt tenzij je je uitspreekt voor de stiefmoeder van jouw kinderen hoewel ik die in jouw blog niet terugvind. Vind je haar onheus bejegend door mijn blog? Want ik had het puur over de rol van de stiefmoeder. Over mijn eigen rol dus.

    1. We hoeven het ook niet met elkaar eens te zijn toch? Ik vond de toon in je blog vrij veroordelend. En dat is in mijn ogen onnodig, omdat elk verhaal anders is. Ieder samengesteld gezin zou de kinderen voorop moeten hebben staan en maakt hierin zijn eigen beslissingen. Stellen dat een stiefouder niet thuishoort bij het tienminutengesprek, omdat jullie die specifieke keuze maakte, vind ik daarom te kort door de bocht. Je gaat daarbij volledig voorbij aan alle stiefouders die wel die behoefte voelen. Dat is volgens mij ook een prima keuze, maar door je blog (en woordkeuze) komt het toch enigszins aanvallend over naar ouders die een andere beslissing maken.

  18. Vindt ik kolder stiefouders horen niet bij een 10gesprek dat is alleen voor de moeder of vader en er bestaat alleen een moeder if vader voor dat kind een zogenaamde stief vader dat is gewoon een inbreuk op het leven van het kind hoe ver moet je nog gaan het houdt ergens op die ruimte

    1. Beste Lorenzo,

      Ik weet niet hoe jouw ervaring is, maar ik denk dat je niet alle stiefouders over één kam kunt scheren.
      In bepaalde gevallen is het wel degelijk wenselijk dat de stiefvader of -moeder erbij is, puur omdat zij mede-opvoeder van een kind zijn. Gelukkig zijn er situaties waarbij de stiefouders heel betrokken zijn of – zoals in ons geval – door één deur kunnen met de biologische vader. Aangezien onze dochter er niet voor gekozen heeft, willen we alles graag in goede harmonie oplossen. En volgens mij lukt dat goed; zij vindt het juist fijn dat we onderling bij elkaar op verjaardagen komen en dat iedereen welkom is bij zo’n tienminutengesprek.

      Ik hoop dat je op een dag anders naar deze situatie kan kijken; ieder kind verdient ouders die het beste voor hem of haar doen. En in sommige gevallen kan ik me best voorstellen dat een stiefouder daar (nog) niet bij hoort. Als de breuk te vers is of de kinderen daar zelf niet aan toe zijn. Ook daar moet rekening mee gehouden worden.

    2. Dat begrijp ik aan de ene kant wel iN sommige gevallen .
      Maar niet als de moeder en de stiefvader over de rug van mij en mijn kinderen een relatie zijn begonnen zonder dat mijn kinderen en ik er van wisten en dat we er pas na 2jaar zijn achter gekomen dat toont totaal geen respect naar mij en de kinderen toe .de stiefvader had toen ook een relatie terwijl hij ook een relatie begon met mijn partner (vreemdgegaan) en in die tijd moeder vaak kort af was tegen de kinderen en vaak ook nors naar hun toe en mij dat alle norme en waarde die hoog waren bij moeder en die dat gewoon ter grabbel heeft gegooid en niks meer kon met de kinderen en de toekomst hier in huis .en in het diepste geheim plannen aan het maken waren om heel ver met de kinderen te verhuizen zodat ik weekend vader kon worden en een vreemde man mijn tijd met mijn kinderen kon overnemen. Mij niet kon steunen met het overlijden van mijn vader .en afspraken maken in hotels ten tijde van de begrafenis .sorry beide verdienen geen respect en zo een zogenaamde stiefvader verdient geen seconde in het leven van mijn kinderen .dat dient geen respect en zal het nooit krijgen van mij en van mijn kinderen

      1. O wat verschrikkelijk! Dat moet een nachtmerrie zijn geweest om mee te maken, zeker onder die omstandigheden. Ik vind het zo erg dat sommige mensen zich zo opstellen; het draait om de kinderen en hun geluk. Zij verdienen het om – zeker als een scheiding onvermijdelijk is – eerst te kunnen wennen aan de nieuwe situatie met twee huizen. Zonder nieuwe stiefouders dus. Want verliefd worden op een ander kan gebeuren, hoe erg dat ook is, maar neem dan in elk geval de tijd en wees eerlijk naar je eigen man of vrouw toe. Dan kan je er of samen aan werken, of samen beslissen dat het klaar is. Zonder vreemdgaan. Het maakt het dubbel zo wrang trouwens dat je het overlijden van je vader alleen moest verwerken en daar deze klap nog bovenop kreeg. Ik wens je in elk geval voor jezelf alle geluk toe en voor de kinderen dat ze, ondanks alles, ook hun geluk zullen vinden.

      2. Thanks zit er trouwens nog midden in kom er ook nog achter dat ze bezich zijn om kinderen te maken al die tijd en dat nog zelf als je onder een dak woont en al die tijd zelf geen kinderen meer wilde omdat je van je vrije tijd wil genieten en ze wat ouder zijn nu .naar de kinderen vindt ik dit ook niet fijn. .maar denk zelf dat ik me best zal doen als vader en gewoon verder zal gaan met me kinderen vaders kunnen tegenwoordig goed voor hun kids zorgen al moet dat alleen zijn kids op de eerste plaats en dan zie ik wel verder hoe het loopt en uit respect naar hun geen vrouw meer in mijn huis tot ze 18 jaar zijn

  19. Allereerst, prachtig om te lezen dat het bij jullie zo ontzettend netjes verloopt. Ik ben het volledig met je eens, het gaat om de kinderen en in een samengesteld gezin zijn er nou eenmaal meerdere opvoeders. Ik ben een zeer trotse stiefmama van twee prachtig mooie kereltjes. Overigens heb ik zelf ook een stiefvader en een stiefmoeder vanaf al heel jong dus ik ben me bewust van wat het mee brengt voor een kind. En ik zou willen dat wij met z’n allen op dezelfde manier met elkaar om konden gaan. Maar helaas moet ook ik erkennen dat het niet altijd zo werkt. Toevallig is mijn partner vorige week naar zo’n tien minuten gesprek gegaan, met de moeder van de mannetjes. Ik wilde bijzonder graag mee om te horen wat we wellicht thuis kunnen doen om er voor te zorgen dat ze de juiste stimulans krijgen wat betreft zaken die wellicht wat minder goed gaan op school. Maar ik was niet welkom, en dit word keer op keer duidelijk gemaakt in het bijzijn van de kleintjes. Heel vervelend en het zorgt ervoor dat ik ervoor kies niet meer drama toe te voegen in de al zo vervelende discussie. Dan maar een stapje terug zetten, in het belang van de kleintjes. Maar het blijft moeilijk. Ik merk overigens ook dat de mannetjes het oppikken, aangezien ze zien dat mama mij negeert, en regelmatig aangeven dat mama mij niet leuk vind en ze mij geen stiefmoeder mogen noemen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de vele tirades die de kinderen blijkbaar al over mij hebben mogen horen elke keer als er wat positiefs over mij word gezegd. Ik hoop dat het ooit wat positiever uitpakt maar het is al drie jaar zo. Zou ook zoveel schelen ook voor de kids, aangezien ze nu vaak “gedwongen” worden zich op een bepaalde manier op te stellen als hun mama erbij is. Heel zonde allemaal.

    1. Wat ontzettend verdrietig dat je hierbij aan het kortste eind trekt en dat hun moeder zich zo laat gelden tegenover de kinderen. Die staan erbuiten – wat er ook in het verleden gebeurd is en hoe de relatie ook is geëindigd tussen haar en jouw man. Zo moeten de kinderen partij kiezen, terwijl ze daar helemaal niet bij gebaat zijn.

      Ik wens je veel sterkte en kracht toe, het zal zeker niet makkelijk zijn. En ik hoop van harte dat het in de toekomst beter gaat!

      Liefs

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven