Waarom mijn kinderen geen GPS-horloge hebben

In de klassen van onze dochters heeft bijna elk kind een horloge met GPS tracker. Je kan er bijna niet meer omheen, ze zijn hot! Voor een prijs tussen de € 35,00 en € 150,00 heb je al een klokje dat exact kan vertellen waar de kinderen zich bevinden. Je hoeft niet meer de halve wijk uit te kammen om ze vervolgens ergens met verwilderde haren tussen de bosjes uit te plukken, ze kunnen niet stiekem verder dan het afgesproken gebied. En toch willen we er niet aan, om de onderstaande vijf redenen.

Ik koester allerminst de illusie dat iemand zich laat overhalen door onze beweegredenen. Voel je ook vooral niet aangevallen als je zelf wel een horloge met GPS tracker hebt gekocht en het juist de uitvinding van de eeuw vindt. We mogen er immers anders over denken. Dit artikel is bedoeld als inkijkje in onze beweegredenen en wellicht voor jezelf ter overweging.

Waarom we geen GPS horloge kopen voor de kinderen?

Kinderen moeten op avontuur gaan

Althans, persoonlijk vind ik het een groot voorrecht als kinderen zelf op avontuur kunnen gaan. Zelf leren omgaan met natte voeten omdat je per ongeluk in de sloot kukelt, ontdekken dat je buiten het afgesproken gebied jezelf ook prima kunt redden. Wanneer je een GPS horloge meegeeft, kan je de gangen van je kind tot in detail natrekken en dat lijkt me als kind heel beklemmend. Tenminste, als ik terugdenk aan onze eigen kindertijd ben ik blij dat we fouten mochten maken en af en toe op avontuur konden.

En even eerlijk, hoe bont maak je het nu écht als kind? Je kreeg logische grenzen mee van je ouders en ja, je deed weleens iets geks, maar over het algemeen hielden we ons er wel aan. Deed je dat niet, dan was er hier altijd wel een dorpsgenoot die je zag – dus in die zin kan je sociale controle ook zien natuurlijke GPS tracker. Volgens mij is dat anno 2022 nog steeds mogelijk. En dus loop ik inderdaad soms geërgerd de buurt uit te kammen, maar vind ze altijd binnen een straal van honderd meter.

Zelfvertrouwen en privacy

Hiernaast is er de kwestie van vertrouwen. Ik vind het belangrijk dat onze kinderen voelen dat we vertrouwen in ze hebben. Dat wanneer zij op pad gaan en dat eerder genoemde avontuur opzoeken, weten dat wij geloven dat ze zelf kunnen beslissen wat wel en niet kan. Dit principe trekken we ook door naar de opvoeding van onze puber. Ik kijk bijna nooit op SomToday en hiervoor weinig op Magister.

De reden daarvoor is simpel: ik geloof dat onze dochter fouten moet kunnen maken, dat ze met allemaal zessen ook kan slagen voor haar examen. Zolang zij het niet te bont maakt, heb ik geen reden haar te controleren. Bovendien, af en toe iets onverstandigs doen, zorgt voor een betere levensles dan wanneer ik het volledig voor ze uitkauw. Dat geldt voor eigenwijze, buitenspelende kleuters net zozeer als voor een puber.

Ook privacy vind ik een groot goed. Onze kinderen groeien al op in een wereld waarin je gangen behoorlijk nauwgezet kunnen worden gevolgd: van je uitgaven tot waar je fysiek bent, met dank aan camerabeveiliging op straat. Als we vervolgens overal bovenop kunnen zitten, geven we de kinderen mee dat het normaal is dat je altijd en overal gezien kunt worden. Dat is eerlijk gezegd niet de les die ik ze graag wil meegeven.

Leren verdwalen

Ooit liepen we in een bos waar mijn opa de verkeerde afslag nam. In mijn hoofd groeide het verdwalen uit tot een ramp van apocalyptische vormen: wat nu als we in het bos moesten overnachten, op een gegeven moment overmand door honger en dorst? Binnen twintig minuten liepen we weer richting de uitgang. Dat maakte flink indruk op me! Vooral in positieve zin trouwens: zonder opa waren we nergens geweest en als je maar zoekt, vind je vanzelf een uitweg.

Tegenwoordig is het eigenlijk bijna niet meer te doen om te verdwalen. Wij, als volwassenen, hebben Google Maps die ons van A naar B helpt. Geen gerommel meer met ouderwetse kaarten, knallende bonje omdat iemand vergat de afslag aan te geven of verdwalen überhaupt – al lukt het mij alsnog, maar dat is weer een ander verhaal.

Voor kinderen is ‘verdwalen’ ook weleens goed. Je leert te denken in oplossingen, hulp vragen aan een onbekende en daarbij ontdek je hoe de wereld in elkaar zit. Als je een volgende keer op dezelfde plek uitkomt, weet je de weg naar huis weer. Zo maak je in je hoofd een soort mini plattegrond. Heb je echter een GPS tracker dan bel je je ouders, zij halen je op en je bent binnen de kortste keren weer thuis. Tot zover je avontuur.

Veiligheid

Een veelgehoord argument om kinderen een GPS horloge te geven, is de veiligheid. Ouders willen niet dat hun kind iets overkomt en dankzij een horloge hopen ze dat enigszins te kunnen voorkomen. Uit onderzoek bleek echter dat, ironisch genoeg, de horloges zelf onveilig kunnen zijn. Denk aan:

• Het horloge hacken en je kind afluisteren
• Op jouw kosten internetten en bellen
• Kwaadwillenden kunnen ontdekken waar je kind zich bevindt (en met die informatie doen wat ze willen)
• Foto’s maken van je spelende kind (en zijn vriendjes)
• De SOS-functie uitschakelen waardoor je kind helemaal geen contact meer kan opnemen met zijn ouders of verzorgers

En natuurlijk, dit kan. Het hoeft niet. Maar als je de kans aannemelijk acht dat je kind met de verkeerde persoon in aanraking kan komen en een GPS horloge een belangrijke rol speelt in je gevoel van veiligheid, dan is voorgaand scenario ook iets waar je reëel rekening mee moet houden. Kortom, de munt kan twee kanten op vallen. Ik vind zelf het idee dat anderen zomaar bij de gegevens van mijn kinderen zouden kunnen komen erg vervelend. Ook dit is dus een argument om het niet te doen.

Lees meer op de website van de Consumentenbond en over dit onderzoek van de Noorse Consumentenbond (2017).

Ecologische voetafdruk

Bij het aankopen van nieuwe producten (waaronder speelgoed, maar ook zaken als een GPS horloge) probeer ik te letten op de ecologische voetafdruk die het achterlaat. Hoewel deze voor elektronica heus verbetert, is het nog altijd geen milieuvriendelijk product. Dus los van de impact die het heeft op de privacy van je kind, is het productieproces ook nog eens slecht voor de aarde – een plek die ik graag gezonder zou willen achterlaten dan hoe we hem zelf kregen als kind.

Wanneer een horloge met GPS tracker wel nuttig is?

In mijn ogen uiteraard 😉

Bij ouderen met dementie is het volgens mij wel zinvol een horloge te geven met GPS tracker. Zeker wanneer ze nog thuis wonen en graag aan de wandel gaan, helpt het ze te kunnen traceren. Het verschil met kinderen is dat ze geen automatische grenzen aanhouden. Iemand die dementerend is, kan gemakkelijk een flink stuk gaan lopen, zonder ook maar enig idee te hebben waarheen. Of ze willen naar hun vroegere woonplaats. Het reële gevaar bestaat dat ze geen hulp vragen en door de kou of het donker worden overvallen, en de hulptroepen hen minder gemakkelijk vinden.

Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaring en mening. Heeft je kind een horloge met GPS tracker of vind je dat juist helemaal niks? Wat zijn jouw argumenten om het wel of niet te doen? Laat het weten in de comments.

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.