Dat we drie (straks vier) dochters hebben, roept nog weleens vragen op bij anderen. Of we niet teleurgesteld zijn met drie meiden? Wanneer we doorgaan voor een jongen en of er niet eens ‘een knopie’ in zou moeten? In dit artikel geef ik antwoord op alle impertinente vragen die ons weleens gesteld zijn!
Alleen maar dochters
Dat we drie dochters kregen? Daar hadden we zo onze gedachten bij – maar geen enkel spoortje teleurstelling. Ro gaf later aan toch al het gevoel te hebben dat hij meer een meisjesvader is, al was hij met een jongetje even blij geweest. En ik had geen voorkeur, maar vond het in elk geval een leuke toevoeging aan ons gezin. Ook toen bleek dat we een vierde dochter kregen, maakte dat de blijdschap niet minder.
Gelukkig ben ik niet heel snel beledigd, heb een gezonde dosis zelfspot en best wat relativeringsvermogen (volgens mij dan, zal zo Ro nog even aan de tand voelen). En dat is maar goed ook. Want als je alleen maar dochters krijgt, wil je nog weleens bijzondere opmerkingen of vragen krijgen die wel heel persoonlijk zijn. Waar ik het over heb?
Brutale vragen die je krijgt met vier dochters
Zijn het echt zusjes?
Alsof ik stiekem met de melkboer heb liggen wippen en dat vervolgens ook nog eens hier, en plein public kenbaar maak…
Maar nee, even zonder gekheid: we hebben drie dochters die inderdaad niet heel erg op elkaar lijken. May heeft sluik, donker haar, terwijl Rose een bos donkerblonde krullen heeft en June het exotische van Pocahontas.
Wat alleen het grappige van de situatie is: over de biologische band tussen June en haar beide zusjes twijfelt niemand. Terwijl ze van een andere vader is. Alleen Rose en May? Of het nu komt door het haar of hun andere karakters, ik weet het niet. Maar mensen vinden ze zodanig van elkaar verschillen dat ze dit toch moeten vragen.
Tegen Ro: weet je zeker dat ze van jou zijn?
Het scheelt echt dat ik me hier niks van aantrek, omdat ik weet hoe het zit. Bovendien, voor wie twijfelt: May lijkt in haar gezicht misschien meer op mij, maar de gelijkenissen in uiterlijk zijn alsnog treffend. Daarnaast heeft ze duidelijk zijn innerlijk: opgeruimd, houdt echt van orde, structuur en netheid én kan keihard lachen wanneer iemand valt. Het zijn de kleine dingetjes, maar we hebben hier duidelijk te maken met een kleine (innerlijke) kopie. Maar brutaal is het wel.
Je bent toch zeker wel klaar nu?
Eigenlijk zou je met geen goed fatsoen meer voor een volgende kindje durven gaan, zo vaak als ik deze gehoord heb. Sterker nog, als we een euro zouden vragen voor elke keer dat iemand hem stelt, waren we nu miljonair. Wanneer ons gezin compleet voelt, gaat in principe helemaal niemand aan, behalve Ro en mij.
Jullie gaan zeker nog door voor een jongen?
Hoewel het gros meent dat we klaar zijn, komt deze ook vaak voorbij. Alsof we diep teleurgesteld waren toen May ook een meisje bleek. Eerlijk gezegd was ik er wel blij mee, ook in praktisch opzicht. Met twee kinderen die zo kort na elkaar komen, is het handiger wanneer je de kleding gewoon opnieuw kan gebruiken. Scheelt kosten en dus stress.
Ik moet ook heel eerlijk bekennen dat ik gender disappointment – wat tegenwoordig redelijk hip schijnt te zijn – niet zo goed snap. Want nee, ook nu we een vierde meisje mogen krijgen, ben ik niet teleurgesteld. Ik vind alles best, zolang hij of zij maar mag opgroeien tot een gelukkig mens. Dat is het belangrijkste.
Je bent zeker wel teleurgesteld dat je geen jongen hebt?
Ook niet. Eigenlijk is die vraag hierboven ook wel beantwoord, bovendien hebben we twee neefjes.
Dit is de enige vraag waar ik wel boos om kan worden. We hebben fantastische dochters, hoezo teleurgesteld? Ik ben eerder teleurgesteld als mensen zoiets durven te denken. Mijn leven is niet ineens mislukt omdat we geen jongetjes kregen, meisjes zijn net zo leuk!
Tegen mij (na de geboorte): wel balen hè? Alleen maar dochters, maar ze lijken niet op je
Als er iets is dat je niet moet zeggen tegen een pas bevallen vrouw, dan is dat wel dat de baby (die je er net op een godsonmogelijke manier uitgeperst hebt) totaal niet op je lijkt. Hou je mond lekker! Je voegt niks toe. Ook niet als je de waarheid spreekt trouwens.
Drie? Haha, nou ik hou het lekker bij eentje!
Kreeg ik in de supermarkt te horen van een wildvreemde moeder. Tja. Ik wist niet goed wat ik hierop moest zeggen. Prima toch? Het is maar goed dat niet iedereen gelukkig wordt bij de gedachte aan een groot gezin, denk ik dan maar.
Belachelijke vragen en opmerkingen die anderen kregen?
Lekker lang verlof
P: ‘De opmerking waar het stoom van uit mijn oren kwam (over onze zoon die te vroeg en hierdoor met veel complicaties is geboren): “Je hebt nu wel lekker lang verlof met je kindje, daar heb je maar geluk mee”. Ongelooflijk! Denken mensen nou echt dat ik veel liever toekijk hoe mijn kind vecht voor zijn leven terwijl er allemaal vreemden aan hem zitten en ik m zelf niet eens mocht vasthouden, dan dat hij nog een aantal weken in mijn buik zat? Ik kan er met mijn hoofd niet bij hoe mensen dit kunnen zeggen en het nog menen ook!’
Je hebt pas een gezin met twee of meer kinderen
Rory: ‘De meest kwetsende zin die ik ooit heb gelezen was: met één kind ben je een stel met een kind. Met twee kinderen (of meer) ben je een gezin. Tenenkrommend. Weet niet meer waar die vandaan komt, maar die raakt mij dus best wel. En als ik de vragen hierboven lees denk ik echt: “Hoe dan?” (dat mensen dat durven denken, laat staan vragen)…’
Oh, wat erg! Weer een jongetje?
Virgien: ‘Deze reacties zijn echt niet alleen van deze tijd. Toen mijn tweede kindje, inmiddels 38 jaar terug, ook een jongetje was, heb ik het meest bizarre mee gemaakt wat je maar kan bedenken. Ik werd aangehouden door een moeder met een jongetje aan de hand van een jaar of tweeënhalf. Ze keek in de wagen en riep: “Oh wat erg, weer een jongetje, vindt je het niet vreselijk? Ik heb er nog zo’n verdriet van!” En dat allemaal terwijl HAAR tweede jongetje erbij stond!
Ik heb er niet van kunnen slapen dat iemand zo kon doen. Uiteindelijk heb ik na acht jaar en twee miskramen nog een derde kindje gekregen, het enige dat ik belangrijk vond was dat het een gezond kind zou zijn. Dat was gelukkig zo. Het feit dat het een meisje was was wel erg leuk maar zeker niet de reden dat we voor nog een kindje gingen.’
Wat is de gekste vraag die jij ooit hebt gekregen over je gezinssamenstelling?
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Afbeelding, Liderina – Shutterstock
Wees de eerste om reactie te geven