De grootste vooroordelen over single moms

Als alleenstaande moeder krijg je met enige regelmaat een bak vooroordelen over je heen. Soms bijna vriendelijk te noemen, maar regelmatig ook ronduit gemeen of onnadenkend. Onder buitenstaanders heerst er, hoe dan ook, veel onwetendheid over het single moederschap. Daarom besloot ik de 10 grootste nonsens-opmerkingen te verzamelen, ook onder alleenstaande vriendinnen, met een duidelijk weerwoord.

Single moeder? Bereid je maar voor op de vooroordelen

Met het verbreken van een relatie of het ondertekenen en indienen van je scheidingspapieren is het officieel: je bent vanaf nu een single moeder. En dat betekent het begin van vooroordelen. Iedereen lijkt iets van je te moeten vinden: van mazzelaar tot een plaatsvervangende angst dat je nooit meer iemand zal vinden. Deze vooroordelen kwamen allemaal voorbij.

Welke vooroordelen zijn er over alleenstaande moeders?

Iedereen lijkt tegenwoordig maar te scheiden

De koek schijnt tegenwoordig sneller op te zijn. Dus het lijkt van buitenaf misschien alsof we ergens tussen het aangeven van de boter en het besmeren van onze boterham bedachten dat we er klaar mee zijn. Zo werkt het echter niet.

Bijna geen enkele gescheiden ouder kiest ‘zomaar’ om de kinderen te laten opgroeien in een gebroken gezin. Met het tekenen van de scheidingspapieren (of het officieel maken van jullie relatiebreuk) ga je een leven tegemoet waarin je op emotioneel, financieel en relationeel vlak best wat uitdagingen krijgt. De wetenschap dat je de kinderen geen happily ever after met hun vader en moeder in hetzelfde huis kunt bieden, kan behoorlijk knagen.

Dat iedereen tegenwoordig ‘maar’ lijkt te scheiden, zit hem vooral in de ruimere mogelijkheid om uit een ongelijkwaardige situatie te kunnen stappen. Wat de oorzaak ook is, gelukkig ben je niet meer wanneer je uit elkaar gaat. En als zelfs de kinderen onvoldoende reden zijn om het toch nog eens te proberen, kan je ervanuit gaan dat dit de beste optie was.

Lekker makkelijk! Jij hebt tenminste geen vent die je ook nog moet opvoeden

Wanneer je zo laatdunkend over je man spreekt en hem beschouwt als één van je kinderen, is het tijd eens kritisch naar je eigen relatie te kijken. Als jij het stokje van je schoonmoeder hebt overgenomen en bepaald gedrag faciliteert, is dat ook een keus. Niemand dwingt je ertoe, toch?

Daarbij is het weliswaar zo dat je niet meer samenleeft met je ex-man, maar blijf je een leven lang verbonden als ouders van jullie kind(eren). Dat betekent ook dat je moet leren omgaan met zijn manier van opvoeden na de scheiding. Waar hij voorheen wellicht weinig betrokkenheid toonde, kan dat na de breuk ineens heel anders zijn. Tel daarbij op dat je echt een nieuwe balans zal moeten zoeken met iemand die je onder andere omstandigheden mogelijk nooit meer had willen zien, en je kan waarschijnlijk zelf ook bedenken dat dit allerminst makkelijk is.

Hoe zwaar kan het zijn? Je hebt je kind maar de helft van de tijd

Sommige mensen zien co-ouderschap als een soort vakantie. Je hebt regelmatig even ‘vrij’ van het opvoeden. Een vooroordeel waaruit alle gebrek aan kennis en inlevingsvermogen blijkt. Ja, je hebt de kinderen slechts de helft van de tijd, maar:

• De stilte wanneer je kind weg is, doet pijn.
• Wanneer jij je kind wegbrengt (voor een logeerpartijtje bij opa en oma) is dat vrijwillig. Wanneer je als gescheiden moeder je kind naar zijn of haar vader brengt, wil je ze soms stiekem het liefst wél gewoon bij je houden.
• Je voelt je schuldig omdat je er destijds niet uitkwam met de vader van je kind(eren).
• Waar jij je man in een relatie dagelijks bezig ziet met de kinderen, heb je als single mom geen zicht op wat er gebeurt. Je zal moeten loslaten en dat kan behoorlijk lastig zijn. Co-ouderschap en omgaan met je ex is ook echt iets dat je zal moeten leren.
• Zodra ze terugkomen, moeten ze weer even wennen aan het ritme bij jou. Dat heeft vaak driftbuien, verdriet of een grote mond tot gevolg. En tegen de tijd dat ze weer in het gareel lopen, mogen ze terug naar hun vader. Top!

Je hebt mazzel als je bij je ouders woont! Altijd oppas in de buurt

Een relatief groot percentage van de jongeren gaat tijdelijk terug bij hun ouders wonen wanneer het samenwonen mislukt. Als je op jonge leeftijd kinderen kreeg, kan het dus ook gebeuren dat je terugkeerde met je kind(eren). Dat overkwam mij ook.

Natuurlijk is het een luxepositie wanneer je altijd iemand in de buurt hebt die kan bijspringen in de opvoeding en wil oppassen. Tegelijkertijd mis je ook je autonomie, vrijheid en zelfstandigheid. Er kan schaamtegevoel bij komen kijken. Ik ben mijn ouders nog altijd onwijs dankbaar dat ze met een zekere vanzelfsprekendheid in huis namen. Maar om het mazzel te noemen?

Ik zou ook wel zoveel willen gaan stappen

Eigenlijk is hierop maar één passende reactie: waarom doe je het dan niet? Ik vraag me alleen altijd af waarom mensen dit soort uitspraken doen. Als je vrijheid mist in je leven is het tijd om daaraan te gaan werken. Niet om een ander erop te veroordelen. Bovendien, veel stappen is relatief. Ik ben weliswaar in het weekend regelmatig alleen of met mijn oudste dochter, maar bijna altijd aan het werk: in mijn bedrijf, aan mijn boek, met mijn studie en in het huishouden. En ja, ik ga vaker uit dan toen ik een relatie had. Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat het een fijne afleiding is van de stilte thuis.

Ik zou het niet kunnen

Weet je? Je denkt als mens vaak dat je iets niet zou kunnen. Maar wat als opgeven geen keus is? Je kan moeilijk tegen je kind van vier vertellen dat ze zichzelf maar eventjes naar school moet brengen, omdat mama niet zo lekker in haar vel zit. Of omdat vroeg uit bed gaan die dag niet echt je ding is. En ze achterlaten omdat je zwaar toe bent aan vakantie is verrassend genoeg ook geen mogelijkheid.

Natuurlijk zou je het wel kunnen. Wees gewoon blij dat je het niet hoeft.

Niemand wil je nu nog hebben zeker?

Ik denk altijd dat dit vooral gefrustreerde vrouwen zijn die er slecht mee kunnen omgaan dat jij de wereld op relatiegebied aan je voeten hebt. Of mannen met achterhaalde denkbeelden. Er zijn genoeg mannen (of vrouwen) die je wel willen hebben. Dat heeft namelijk niets te maken met het feit dat je single moeder bent, maar met je persoonlijkheid. Iemand die oprecht gek op je is, loopt op dit gebied echt wel een stukje harder en ziet mogelijkheden in plaats van problemen. Daarbij, kijk maar naar B&B vol liefde. Mensen die op hun 78e nog verliefd worden. Tijd zat!

Wanneer ga je nou eens daten? Je wordt er niet jonger op

Deze opmerkingen zeggen zo ontzettend veel over degene die ze uitspreekt. Daten terwijl je er nog lang niet aan toe bent, is pas onverstandig. Neem eerst de tijd om jezelf te hervinden, de kinderen een stabiele plek te bieden en je leven op orde te krijgen. Daarna is het vroeg genoeg om te gaan daten. Dus als iemand er geen zin in heeft op Tinder te gaan of de leftovers uit andere vriendenkringen te krijgen, laat diegene dan lekker.

Ik ken nog wel een leuke single vent voor je. Als ik vrijgezel was, zou ik het wel weten!

Wat let je? Als single ben je niet per definitie zielig of eenzaam. Laat staan dat je zit te wachten op allerlei blind dates met mannen die een ander leuk voor je vindt. Een klik ontstaat nog altijd om chemische redenen, niet omdat je toevallig allebei vrijgezel bent. Dus hoewel het vast aardig bedoeld is, zit geen enkele single moeder op het vooroordeel te wachten dat je zo wanhopig bent dat je elke willekeurige blind date aangrijpt.

Je kind heeft wel geluk hè? Zoveel verjaardagen, al die vakanties…

Zou het? Zou ook maar één kind daadwerkelijk zielsgelukkig worden dat zijn ouders niet langer samen zijn en hij continu van het ene naar het andere huis wordt gesleept? Dat kerst voor problemen kan zorgen. Dat je misschien terecht komt in een samengesteld gezin (al dan niet aan twee kanten). Dat je zes weken zomervakantie automatisch worden opgeslokt, omdat je verplicht drie weken weg moet met de één en dan drie met de ander. Of omdat je ouders nog steeds een soort passief-agressieve strijd met elkaar voeren, over jouw rug. Yup. Mazzelaar! Zelfs in de meest harmonieuze situatie, lijdt het kind vrijwel altijd. Geluk is het nooit.

Kortom, als single moeder krijg je een heleboel vooroordelen naar je hoofd. Dat je het wel makkelijk hebt, nodig aan de man moet of zielig bent. Zonde! Want als single mom ben je sterk, moet je flexibel zijn en dubbel zo hard werken. Met liefde, maar wel graag zonder oordeel. Ben jij single mom en heb jij weleens zulke vooroordelen gekregen? Deel ze met ons in de reacties!

Liefs, Merel

Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Uitgelichte afbeelding ©fizkes – Shutterstock