Column | Zonder mobiel? Hoe moest dat ook alweer?

‘Bewust omgaan met digitale media’. Eigenlijk een onderwerp waar ik heel erg achter sta, maar aan alle kanten voel ik de weerzin kriebelen. Want hoe dan? Ik voer mijn werk grotendeels uit via mijn telefoon, ‘moet’ regelmatig op Instagram en hoe kan ik het contact onderhouden met mijn vriendinnen in deze periode zonder cafés en met beperkte afspreekmogelijkheden? Dat gaat me natuurlijk nooit lukken.

Peinzend staar ik voor me uit. Op papier stromen de woorden er makkelijk uit. Hoe ik me soms zelfs gevangen voel door die stomme smartphone, omdat hij veel te veel tijd opslokt. Maar een leven zonder? Ik weet serieus niet meer goed hoe. En dat terwijl ik gewoon opgroeide zonder mobieltje. In mijn tijd – met het risico dat ik daarmee klink als een vrouw van achtentachtig – ging je fysiek naar anderen toe, belde je ze op en maakte je foto’s met een camera. Desondanks voelt het nu zo normaal om dat allemaal met je telefoon te doen dat ik een tikje vastloop.

Dan hak ik een resolute knoop door. Ik ga het gewoon doen. Foto’s maak ik gewoon weer met mijn camera, ik mag drie keer per dag een kwartiertje op WhatsApp en Instagram en dat moet voldoende zijn. Voor het slapen pak ik vanaf nu gewoon weer een echt puzzelboekje of ga ik lekker lezen. Per slot van rekening voelt het nu bijna alsof ik daar nooit tijd voor heb, maar als ik mijn telefoon die drie tot vier uur per dag wegleg komt die ruimte vanzelf besef ik. Gênant veel trouwens, maar goed. Die weerstand komt ergens vandaan 😉

En dan is het dag 1. Bij het opstaan wil ik mijn telefoon pakken, maar die heb ik bewust beneden laten liggen. Dan maar starten met meditatie en ochtendgymnastiek. Terwijl ik zit en geniet van de stilte, voel ik de energie langzaam toenemen in mijn lijf. Ook bedenk ik meteen wat we gaan doen vandaag: na het ontbijt kleuren en na het fruit in de tuin werken. Tijd om er een paar tegels uit te trekken. Wie weet leren we meteen wat over de insectenwereld.

Eigenlijk merk ik al tijdens het ontbijt dat het bijna misgaat. Ik mis het om even snel te kunnen kijken en zit, als een klein kind, allemaal excuses te bedenken om toch even te scrollen. ‘Wat nu als June me iets heeft geappt’, ‘misschien heeft iemand me nodig’, ‘even op Instagram kijken’ en ‘misschien kan ik wel even de agenda nakijken voor deze week’. Echt, noem het en ik deed het kennelijk met mijn telefoon. Maar ik laat hem liggen. We tekenen in de ochtend, en na het fruit werken we als een gek in de tuin.

Uiteindelijk trekken we alle 170 betonnen tegels eruit. Althans, zij gebruiken de schop als hefboom, ik til en stapel. Opnieuw het bewijs dat ik slecht maat kan houden. Het is heerlijk buiten en ik geloof echt dat ik al in tijden niet zolang ben bezig geweest in de tuin zonder even op mijn mobieltje te gaan tussendoor. Ik klaar een klus waar we al eeuwen tegenop zien, de kinderen zijn lekker bezig en ik werk nog aan mijn stappen ook.

Richting het eind van de middag zit ik op de bank uit te rusten. Voor mijn schoenen graaft een worm zich langzaam weer in de mulle aarde, zijn kronkelende lijf als een trekharmonica achter zich aan. Ik volg hem net zolang tot hij is verdwenen. En voor het eerst deze dag voel ik rust. De rust en ontspanning die hoort bij een leven zonder mobieltjes, zoals het vroeger was. Het kunnen mijmeren, ‘zijn in het moment’ en genieten van iets heel kleins, zoals in dit geval de vlijtige regenworm.

Dit is precies waarom ik ben begonnen met de vasten-coaching. Vorige week dwong ik mezelf om net wat vaker dan normaal naar buiten te gaan, we fietsten, ontdekten beversporen en deden spontaan een kabouterpad. Deze week leer ik weer te leven en de schermtijd tot een minimum te beperken. Ik voel aan mijn hele lijf dat ik vandaag keihard heb gewerkt, ik bracht kostbare tijd door met de kinderen en we genoten van alles. Een waardevolle les!

Nu nog volhouden…

Hoeveel zit jij op je mobiel? Vind je het lastig om hem los te laten? Of kan je dat nog steeds wel: lekker relaxen en voor je uit staren zonder iets om handen te hoeven hebben? Laat het weten in de reacties!

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Redactie

De Mamagids is hét online handboek voor moeders die fouten durven maken. Vol handige tips voor als je het even niet weet, herkenbare verhalen en ervaringen van lezeressen. Omdat je nooit de enige bent!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven