Boodschappen doen met je kinderen kan hartstikke leuk zijn. Moeten ze alleen wel even luisteren en niet door de supermarkt racen met hun karretje… In dit artikel de 7 grootste uitdagingen die we allemaal kennen van het doen van de boodschappen met je kids. Inclusief oplossingen!
Boodschappen doen met de kinderen
Elke week bekruipt me dezelfde weerzin. Hoewel ik eigenlijk helemaal niet zo’n hekel heb boodschappen doen, vind ik het met de kinderen erbij een uitdaging. Maar je moet wel: we kunnen uiteindelijk niet de rest van de week blijven knabbelen op die verloren kruimels rijstwafel in de broodtrommel. Daarom besloot ik mijn 7 grootste hindernissen op een rijtje te zetten (inclusief oplossing!). Zodat ik volgende keer een stuk relaxter kan rondwandelen
7 momenten waarop boodschappen doen met kinderen een uitdaging is
Ze kletsen door je gedachten heen terwijl je een lijstje probeert op te stellen
Onze dames houden van kletsen. Heel gezellig, maar niet als je probeert een fatsoenlijk boodschappenlijstje samen te stellen. Grote kans dat je de helft vergeet en op een ander moment nog terug moet naar de supermarkt. Of in de rij voor de kassa ontdekt dat je nog iets moet hebben dat helemaal aan het begin staat. Fijn!
Oplossing?
Maak het lijstje op zondagavond of een ander tijdstip dat de kinderen op bed liggen. Het heeft geen zin iets te forceren. In alle stilte kan je beter nadenken.
Ze hebben helemaal geen zin in de supermarkt en laten dat luidkeels horen
Bijvoorbeeld door te jammeren. Of zeuren. Of gewoon door keihard weg te rennen richting de speeltuin zodra je in de auto wil gaan zitten. Allemaal echt gebeurd. En vaak op momenten dat ik best haast had omdat mijn oudste anderhalf uur later uit school zou komen.
Oplossing?
Eigenlijk is de oplossing in dit geval vrij simpel. Welke keus je ook maakt, vertrek nooit met haast. Kinderen voelen dat haarfijn aan en lijken dan een volledige trukendoos open te trekken om het jou nóg moeilijker te maken. Merk je aan alles dat ze even willen uitrazen in de speeltuin? Combineer beide bezoekjes. Eerst boodschappen halen en daarna buitenspelen.
De strijd om die stomme kleine karretjes
Ik haat ze. Wie heeft bedacht dat kinderen een klein karretje nodig hadden, heeft die van mij nog nooit door de supermarkt zien racen. In bezit van zo’n ding kan je er vanuit gaan dat ze onderweg minimaal één oudere vrouw aanrijden, een stapel blikken omtrekken of iemands (mijn) oog uitsteken met die vlaggetjes. En gezien de hoeveelheid kinderen die ik op een soortgelijke manier door de supermarkt zie rauzen geloof ik dat we die ondingen best kunnen afschaffen.
Oplossing?
Voorkom de strijd door:
- Duidelijk aan te geven dat die karretjes geen optie zijn
- Consequent te blijven (en dit keer echt)
- Je kind in de grote kar te plaatsen
- Te vragen om zijn of haar hulp (wandelend – mits ze er niet vandoor gaan in de supermarkt)
Het kost je een paar keer gesteggel over die dingen, maar dan ben je er wel vanaf. Zo ook hier. Toen de meiden eenmaal door hadden dat ze met mij pas zo’n karretje mochten als ze ouder waren, lieten ze de discussie los.
Kinderen met trek
Uit principe scheur ik geen zak koekjes open in de supermarkt, maar je kan er natuurlijk donder op zeggen dat ze halverwege beginnen over eten. Krijgen ze het niet, dan gaan kinderen zich vaak vervelend gedragen. En wat moet je dan?
Oplossing?
Bij de Lidl is het makkelijk: daar kan je appeltjes pakken voor de kinderen. In andere supermarkten geldt dat je iets te eten kunt meenemen van thuis (een stuk fruit, rijstwafel, koekje). Heb je in elk geval een paar gangpaden lang een rustig knabbelend kind. Al moet ik heel eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig ook ‘zo’n moeder’ ben die een zak krentenbollen opent en er vast eentje geeft. Verdient misschien niet de schoonheidsprijs, maar daarmee red ik het wel in relatieve rust tot aan de kassa.
Boodschappen die niet op je lijstje stonden
Zolang je kind in de kar zit tijdens de boodschappen is die kans gelukkig nog klein. Maar lopen ze zelf, dan is het al waarschijnlijker dat je ongevraagd eindigt met een berg snoep of speelgoed. Andersom kan trouwens ook gebeuren: dat je essentiële boodschappen vergeet, omdat je druk bezig was je kind in het gareel te houden.
Oplossing?
Kind vastzetten in je karretje is al een goede basis. En verder de boodschappen op je lijstje schrijven in volgorde van het looppad door de supermarkt. Moet die alleen de indeling niet ineens veranderen… Verder kan het ook schelen als je je kind laat helpen met concrete opdachten: pak jij maar zo’n gele meloen.
Een ongeduldig (huilend – of erger nog: schreeuwend) kind bij de kassa
Verschrikkelijk vond ik dat altijd. Zeker toen ze nog baby waren. Dan voelde je soms de priemende blikken (en anders bedacht je ze er zelf gewoon bij). Wanneer ze ouder worden, gaat dit vaak geleidelijk over en wordt het boodschappen doen met je kind makkelijker. Maar hoe vaak ik niet met het schaamrood op mijn kaken afrekende…
Oplossing?
Hou iets te eten achter de hand. Soms scheelt het als ze even wat afleiding hebben. Ook slim: leer een Nijntje boek uit je hoofd en begin het rijmpje op te dreunen in de rij voor de kassa. En tot slot kan het schelen als je volgende keer iets minder boodschappen haalt. Gewoon voor een dag en dan morgen weer. Vergeet tot slot niet dat de mensen die kijken niet jouw probleem zijn: je doet toch je best?
De boodschappen heelhuids bij de auto krijgen en de kar wegzetten
Vind ik soms ook nog een uitdaging. Na de boodschappen je kar leeghalen, de tassen in de auto zetten terwijl je kind besluit zelfstandig uit het zitje te klimmen of spontaan de parkeerplaats op rent… Zeker toen de meiden klein waren vond ik het een verademing zodra alles goed en wel in de auto stond en zat en we weer lekker naar huis konden gaan.
Oplossing?
Die is eigenlijk best simpel, maar mij kostte het toch een paar keer heen en weer rennen voor ik hem doorhad. Zet eerst je kind vast in de auto, laadt dan de boodschappen uit en zet de kar weer terug. Mocht dat erg ver weg zijn vanaf de parkeerplaats, dan kan je je kind altijd nog meenemen voor die laatste wandeling. Of ga gewoon lopend. Dat doe ik tegenwoordig: kind in de kinderwagen, boodschappen in de hand mee. Op de terugweg kan hij dan een stukje wandelen als hij wil en hebben we iets meer tijd om op ons gemakje te kijken bij de eendjes, bijvoorbeeld. Win-win.
En haal vervolgens diep adem! Weer een ronde boodschappen overleefd 😉
Wat vind jij de grootste uitdaging aan boodschappen doen met je kinderen?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©MIA Studio – Shutterstock