moederschap te veel

Column | Twee seconden, is dat echt zoveel gevraagd?

‘Mama?’ Ik voel me als Ruben van der Meer in de reclamespotjes van Cup-a-soup en schreeuw dat ik heel even TWEE SECONDEN met rust gelaten wil worden. Zonder mama-kijk-eens en geruzie op de achtergrond. Mijn hoofd ploft uit elkaar na een dag van zorgen en brandjes blussen, mijn emmer zit vol en met de tijdsdruk in mijn achterhoofd van een man die binnen nu en tien minuten in de auto stapt richting de voetbal, is het gewoon even allemaal te veel. Veel te veel, beter gezegd.

Op de een of andere manier gaat het elke dinsdagavond zo. Ik neem me voor rustig aan te doen, mijn spreekwoordelijke bord niet te overladen en toch gaat het mis. Zelfs vandaag, terwijl ik werk en huishouden bewust losliet, me alleen probeerde te concentreren op spelen met Sean en het zorgen voor de andere kinderen. Maar er komt een lang verhaal van de één, de ander ging buitenspelen en neemt vriendinnetjes mee naar binnen, de vijf minuten die ik even voor mezelf dacht te hebben worden getorpedeerd doordat ik op het allerlaatste moment toch nog ‘even’ mijn andere dochter moet gaan halen. En daar gaat het mis.

De hele middag voel ik nauwelijks de ruimte om mijn eigen gedachten te horen – iets dat mijn warrige brein niet aankan. Het bouwt op. Ik moet, om beter te functioneren en me rustig te voelen, met enige regelmaat het overschot opschrijven van dingen die ik moet onthouden en inspiratie voor nieuwe artikelen. Met vier kinderen, tijdsdruk en een gebrek aan ruimte voor mezelf vliegt het aantal prikkels binnen de kortste keren door het dak, ten koste van mijn zelfbeheersing.

Ik vind dit echt een van de lastigste dingen van ouderschap. ’s Ochtends vroeg nam ik me stellig voor geduldig te reageren, door irritant gedrag heen te prikken en de hulpvraag te zien van het betreffende kind en ruimte te bieden aan ieders verhaal. In de praktijk stond ik voor zevenen alweer te roepen dat het eens afgelopen moet zijn met dat geruzie, komt om acht uur het stoom uit mijn oren omdat ik straal ben vergeten dat vervelend gedrag vaak wordt veroorzaakt door een onderliggend probleem en tegen de tijd dat de kinderen naar bed moeten voel ik me behoorlijk simpel.

Het is een fase. Hoop ik. Voor de kinderen.

Liefs, Merel

Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

©fizkes – Shutterstock

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *