Van twee naar drie kinderen: dit doet het met je gezin

Ze zeggen weleens dat je een derde kind ‘erbij doet’ – alsof het niks is. Maar is dat ook zo? Hoe is het nu om van twee naar drie kinderen te gaan in de praktijk en wat doet het met je gezin? Ik kan je vast verklappen dat er weinig bij gedaan wordt, maar dat het in zekere zin een opknapper is voor hoe je in je ouderschap staat? Ja, dat wel!

Drie kinderen: een groot gezin?

Ooit leek drie kinderen me best veel. Een groot gezin ook, in een tijd waarin ‘de Nederlander’ gemiddeld nog minder dan twee kinderen krijgt. Goed, gaandeweg lopen dingen anders en zo werd ik op mijn eenendertigste moeder van onze derde dochter. Wat volgde was een behoorlijk chaotisch jaar met constant een dreumes en baby in mijn kielzog, gebrek aan enige vrije tijd en het besef dat ik zelf ook nog bestond.

Maar ergens tussen de scherven van wat ooit mijn relaxte leven was, ontdekte ik een paar belangrijke lessen. Dingen die ik nooit wist over het ouderschap. Van twee naar drie kinderen was dus voor mij een gigantische openbaring. En die deel ik hieronder graag met je. Of je nu zelf ook nog meer kinderen wil en kan krijgen of niet, doe er je voordeel mee!

Hoe is de overgang van twee naar drie kinderen?

Je staat een stuk relaxter in je ouderschap

Echt, de belangrijkste les van allemaal. Iedereen maakt fouten. Of je nu je kind per ongeluk van de commode laat rollen, je de ooit happily ever after relatie verbreekt met de vader van je kids, ontploft uit onmacht of tijdelijk mist hoe moeilijk je kind het ergens mee heeft. En dat is verschrikkelijk voor je schuldgevoel, maar met meer kinderen heb je gewoonweg minder tijd om overal zo bewust bij stil te staan.

Kijk, het is erg. En ja, je had het achteraf misschien anders kunnen aanpakken. Maar we maken allemaal fouten en het is onmogelijk om alles te voorkomen. Met drie kinderen sta je daar toch een stukje relaxter in. Je kan je bovendien wel jarenlang schuldig voelen, maar het heeft meer zin om je les eruit te halen en een volgende keer beter op te letten. Maakt je echt een relaxtere ouder.

Sommige dingen kan je niet voorkomen

Misschien gaat dit sowieso wel op voor ouderschap in het algemeen. Naarmate je meer ervaring hebt, leer je ook gewoon meer. De volgende bekende quote zegt eigenlijk wel alles:

Life isn’t about waiting for the storm to pass
It’s learning how to dance in the rain

En zo is het ook. Je kan je kind niet overal voor behoeden. De wereld zit niet alleen vol met madeliefjes die in de lente hun kopjes boven de aarde steken, pasgeboren lammetjes en overal liefde. Je kind zal een keer gekwetst, gepest en/of te maken krijgen met (pogingen tot) grooming en sexting. Hoe langer je erover nadenkt, hoe heftiger het is. Maar ergens na de twee kinderen verlies je de tijd om daarbij stil te staan. Je leert dat het verstandiger is om je kind te leren dansen in de regen en omgaan met tegenslag, dan te focussen op die grote zorgen.

Je cherubijn wordt een draakje

Dat heb je immers al twee keer meegemaakt, dus bij de derde koester je niet langer de illusie dat het nu anders loopt. Ja, je krijgt na de geboorte een klein engeltje op je buik. Maar ja, je zal ook ergens over anderhalf tot drie jaar briesend tegenover een obstinate dreumes of puber staan. En dat is oké. Des te meer geniet je nu van de babytijd, als ze nog geen weerwoord hebben.

Je weet dat de eerste keer ‘mama’ meteen ook de leukste keer is

Verder hoor je het met drie kinderen namelijk de hele dag door. Mama, waar is mijn nieuwe broek? Mama, wil je even kijken naar mijn nieuwe dansje/mooie tekening/prinsessenjurk/… Mama, waarom is er niets gewassen? Mama, je wordt wel erg grijs! Mama, ik wou geen smeerworst op brood. Na 5.847 keer op een ochtend genoeg om te worden opgesloten in een gekkenhuis, maar helaas – je hebt geen tijd.

Drie kinderen betekent veel ritjes maken

Hoewel… Ik moet het misschien nuanceren. Onze oudste gaat al een tijdje alleen naar de sportlessen, dus dat scheelt. Toch ben je veel onderweg. Naar de zwemlessen, die niet altijd op hetzelfde tijdstip vallen, richting dansen, boodschappen doen, clubjes, optredens, de muziekles na schooltijd, als ze gaan spelen bij vriendjes en vriendinnetjes. En als de oudste bij een vriendin gaat slapen, is dat allang niet meer in hetzelfde dorp. Taxi Mama dus. Tot uw dienst.

Nicole: ‘Ik ben er veel milder van geworden, en in het algemeen meer ‘mens’ denk ik. Als moeder ga je door de modder. En daar leer je veel van, en het leert je vooral niet te oordelen over anderen. ‘There but for the grace of God go I,’ denk ik dan.’

Je hebt bij de derde geen idealistische voornemens meer

Echt, de overgang van twee naar drie kinderen zorgt voor een nieuw soort realisme. Want, zoals Vala ook heel treffend verwoordt in dit stuk, bij de eerste maak je allerlei fouten. De tweede biedt je gevoelsmatig een letterlijke tweede kans. Maar bij de derde weet je dat het allemaal weinig zin heeft. Uiteindelijk kan je maar beter de ouder omarmen die je werkelijk bent, dan het ideaalbeeld dat je ooit van jezelf had.

Zo ben ik geen geduldige moeder die urenlang gezellig met haar kinderen kan knutselen. Er staat niet wekelijks een verse appeltaart onder een glazen stolpje op tafel. En nooit televisie? Daar ga ik niet eens op in haha. Het is oké. Ik verwacht van mezelf inmiddels heel andere dingen; gewoon, waar ik aan kan voldoen. En dat lucht enorm op kan ik je zeggen!

Hoe belangrijk het is om soms apart te eten van de kinderen

Op de een of andere manier lijkt het ouderschap met één kind achteraf zo simpel en rustgevend. Tijdens het avondeten hoef je slechts naar dat ene kind te luisteren, heb je tijd en ruimte om ook van je eigen eten te kunnen genieten en is er relatief veel rust. Dat leerde ik trouwens pas nadat nummer twee en drie ook waren aangeschoven.

Tegenwoordig bestaat een maaltijd uit drie kinderen die allemaal tegelijkertijd hun verhaal proberen te doen – al dan niet dwars door elkaar. Gezeur, want: champignons. Of ui. Of paprika, net hoe de wind waait. Een vertrokken blik, omdat iemand geen aandacht krijgt, maar het wel wil. Onderling gepluk aan elkaar of geruzie over de ruimte die de ander inneemt. Ro en ik die kort iets willen bespreken maar tachtig keer worden onderbroken.

Er is echt maar één oplossing voor: pizza bestellen als iedereen op bed ligt en/of boven is. En dan intens genieten van elke hap die je neemt. In stilte.

Je leert elkaar echt kennen

Per slot van rekening is de overgang van twee naar drie kinderen best intens. Zeker als er weinig leeftijdsverschil tussen zit, vermoed ik. Ro en ik zeggen ook altijd tegen elkaar: dit kan je relatie maken of breken. Scheurtjes die er zaten, breken makkelijker wanneer je onder hoge druk in de snelkookpan van het ouderschap verkeert. Dat is nu eenmaal zo.

Het is zaak om elkaar te blijven opzoeken, realistisch te zijn in je verwachtingen naar elkaar toe en eerlijk uit te spreken wat er speelt. En nee, dat is niet altijd makkelijk, maar voor die spreekwoordelijke tango heb je toch echt twee personen nodig. Je leert elkaar met drie kinderen pas echt kennen. For better or for worse, letterlijk.

Nog meer liefde

Eerlijk is eerlijk… Waar je tijdens je tweede zwangerschap misschien weleens onzeker was en je afvroeg of je van dit volgende kindje wel net zoveel zou kunnen houden als je eerste, weet je het bij je derde. Ja, dat kan je. Drie kinderen betekent dus ook gewoon nog meer liefde in huis! Nog meer dikke knuffels, lekker tegen elkaar aankruipen op de bank en genieten van hun streken.

Dus ja. Als je me vraagt wat de overgang van twee naar drie kinderen echt inhoudt? Dan zou ik zeggen: drie keer zoveel drukte, maar ook drie keer zoveel liefde!

Hoeveel kinderen hebben jullie? Twijfel je weleens over een volgende kindje en hoe die overgang dan zou zijn? Heb je ook drie kinderen of meer en hoe ervaar jij dat? Ik lees graag jullie verhalen terug in de reacties!

Liefs, Merel

Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Afbeelding, Rock and Wasp – Shutterstock

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (40) is alleenstaande moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven