We zaten ruim over de helft van het jaar 2017. Online las ik een nieuwsbericht met de kop: ‘Zwangere Janet Jackson moet van dokter meer rust nemen.‘ Het nieuws zelf was volledig aan me voorbij gegaan, maar er gingen meteen twee dingen door mijn hoofd: kan je op die leeftijd, waarop de meeste vrouwen al (ruim) in de overgang zitten, nog steeds zwanger raken van een gezond kindje? Moet je dat willen? Dit laatste niet vanuit een waardeoordeel, maar vanuit een oprechte overweging. Een korte blik op de reacties vertelde me dat meer mensen zich dit afvroegen. En wanneer ben je eigenlijk te oud voor een zwangerschap?
Waar Nu.nl dit bericht ongetwijfeld plaatste om meer lezers te trekken en zo inkomsten te genereren, vind ik het vooral een interessant vraagstuk. Het is makkelijk te oordelen over iemands leeftijd waarop ze een kind krijgt. Dat deden ze bij mij, toen ik met 22 jaar moeder werd, dat doen ze nog steeds wanneer je ‘al in de dertig bent en kennelijk je carrière belangrijker vond dan voortplanten. Laat staan als je de veertig bent gepasseerd.
De ideale leeftijd bestaat niet, is een makkelijke conclusie die we hieraan kunnen verbinden. Waar je als jonge moeder regelmatig de impertinente vraag krijgt of het een ongelukje was of dat mensen concluderen dat je leven nu voorbij is, vrezen ze bij oudere moeders dat anderen denken dat oma aan de schoolpoort staat. Waarom doen mensen dat? Dat denken voor een ander en oordelen over de keuzes die zij maakt? Wat maakt het jou persoonlijk uit; jij hoeft toch niet voor het kind te zorgen?
Wanneer ik me verplaats in de schoenen van Janet Jackson, kan ik me zo voorstellen dat je je misschien een paar jaar ervoor al hebt neergelegd nooit kinderen te kunnen krijgen. Als het dan alsnog lukt, moet dat een ontzettend groot cadeau zijn. Wie geen kinderwens heeft, zal dat oergevoel nooit begrijpen, vermoed ik. En een ideale leeftijd om kinderen te krijgen is er niet, hoogstens een gunstige levensfase. Waarin je bereid bent jezelf opzij te zetten en het kindje in alle liefde, wijsheid en ruimte te ontvangen. Dat spreekt in Janets geval misschien ook wel uit het feit dat ze geen nanny in dienst heeft, maar haar zoon Eissa zelf opvoedt.
Daarbij is het goed te beseffen dat je een situatie beoordeelt vanuit je eigen kunnen en mogelijkheden. Ik zou er niet aan moeten denken om over tien jaar nog eens zwanger te raken en een kind te krijgen, maar ik heb al kinderen én ben niet zo goed in zwanger zijn. Had ik hen niet en een diepgewortelde kinderwens, dan zou ik mijn kindje zonder twijfel laten zitten wanneer ik toch plots zwanger raakte in de komende tien jaar. Ondanks dat je met pensioen gaat voor je kind achttien is.
Daar zit hem denk ik ook de crux. Er zit geen uiterlijke datum op zwangerschap, behalve de fysieke. Een natuurlijke zwangerschap op je vijftigste is een cadeautje, zeker als het kindje gezond en wel geboren word. De hoeveelheid liefde die je het kindje geeft, lijkt me dan ook vele malen belangrijker.
Ik ben heel benieuwd naar jullie mening. Vind je dat er een uiterlijke datum zou moeten zitten op je mogelijkheden om zwanger te raken en is vijftig te oud? Of mogen we niet oordelen over een ander?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©Lipatova Maryna – Shutterstock