5 taboes over borstvoeding: dit deelt bijna niemand

Deze blog maakt onderdeel uit van een eerlijke serie blogs over borstvoeding. Online, maar ook in het echte leven, hoor je namelijk regelmatig lyrische verhalen. Ik miste de minder enthousiaste moeders een beetje en besloot dit gat zelf op te vullen. In dit geval dus met taboes over borstvoeding: zaken die lang niet elke moeder zegt of durft toe te geven, maar die er ook gewoon zijn.

Deze taboes over borstvoeding benoemt bijna niemand

5 (soms grote) taboes over borstvoeding

Taboe 1: Borstvoeding is echt niet altijd leuk

Als ik denk aan borstvoeding, zie ik een potige kraamverzorgster voor me die je borst ongevraagd vastpakt en in de mond van je baby propt. De website Borstvoeding.com, waar ze niet echt doen aan negatieve gevoelens (de natuur heeft je immers zo gemaakt en kan je even twee jaar doorgaan, anders ontzeg je je kind essentiële vitaminen en mineralen!) Ik voel het verdriet van het gevoel dat je onvoldoende voeding biedt, omdat je kindje zo onrustig blijft huilen.

Mijn ervaringen strookten totaal niet met de beelden die ik meekreeg vanuit mijn omgeving en online. Daar hoorde ik vooral de positieve verhalen van moeders die vooral intens genoten en die blij en dankbaar waren dat ze hun kind het ‘vloeibare goud’ mochten geven. Gelukkig lees je tegenwoordig ook realistischer verhalen, maar het mag echt nog luider. Borstvoeding kan in eerste instantie pijnlijk zijn, de regeldagen kunnen je wanhopig maken en nachtvoedingen zijn vermoeiend.

Als ik dat laatste had geweten, zou ik mezelf niet tot het uiterste hebben gedreven en had stoppen niet als falen gevoeld. Nu wilde ik het zó graag goed doen dat dit uiteindelijk ten koste van mijn eigen (mentale en fysieke) gezondheid is gegaan. En dat hoop ik anderen te kunnen besparen met deze eerlijkheid.

Taboe 2: lang voeden

Vanaf een maand of negen zien veel mensen je, althans in de Westerse wereld, als een pathetisch geval. Zo rond een jaar vertelde ik het gewoon niet meer tegen anderen, omdat ik geen zin had in de vooroordelen. Hoe langer je voedt, des te eenzamer je wordt in een wereld waar veel mensen toch ergens tussen de zes en twaalf weken stoppen met borstvoeding.

Wat ik zelf misschien het lastigst vond, is dat je daardoor dus opnieuw jezelf laat beïnvloeden door de buitenwereld. Anderen vinden het raar en daardoor dwing je het stoppen uiteindelijk maar gewoon af. Ondanks dat je er niemand kwaad mee doet en we het kennelijk normaler vinden om de borstvoeding van een ander dier te geven.

Taboe 3: Het is oké als je geen zin hebt in borstvoeding en volledig kiest voor de fles

Ik herinner me nog de woorden van een kraamverzorgster. Ze vertelde dat de darmwand van jonge baby’s niet klaar is voor kunstmatige voeding als Nutrilon en wat je je kleintje dus eigenlijk aandoet als je geen borstvoeding geeft. Onnodig om te zeggen waarschijnlijk dat ik vervolgens niet eens meer durfde te stoppen, ondanks dat het me opbrak.

Nu representeert ze niet de volledige voorlichting rondom dit onderwerp, maar direct starten met de fles roept nog altijd veel vooroordelen op. Van andere moeders, van sommige verloskundigen, op het consultatiebureau en bij de kraamzorg. Dat mag echt anders! Het is heus niet zo dat een hele samenleving opgroeit voor galg en rad en met ruim overgewicht, omdat hun moeder ‘liet afweten’. Laten we liever dankbaar zijn dat dit alternatief er is voor wie geen borstvoeding kan of mag geven!

Taboe 4: Af en toe de borstvoeding afwisselen met een flesje is niet erg

Deskundigen raden het niet aan, omdat het je melkproductie in negatieve zin beïnvloedt en omdat er tepel-speenverwarring kan ontstaan. Ongetwijfeld. Maar soms heb je het nodig dat je even een voeding overslaat. Dat je man de fles geeft of misschien oma. Geleefd worden is, zeker die eerste maanden, een intense ervaring. Niet iedere moeder heeft de innerlijke rust om daaraan toe te geven. Daarbij vraagt kolven ook veel van je lijf: een extra voeding wegtappen zodat je een keer een wijntje kan drinken of iets langer kan doorslapen, is niet altijd een optie. Dus omarm die pot Nutrilon als het nodig is, zodat je het geven van borstvoeding per saldo zolang kunt volhouden als jullie zelf willen.

Taboe 5: voeden in het openbaar

Bij een pasgeboren baby snappen mensen misschien nog dat je voeding geeft met publiek, maar naarmate de maanden vorderen verdwijnt die open houding van ‘de buitenwereld’. Je hebt een groot doek nodig of een bepaalde kledingconstructie, moet voorkomen dat iemand ook maar een flits tepel ziet en zit het liefst helemaal ergens buiten beeld.

Zelf hield ik ook nooit echt van borstvoeding geven in het openbaar. De starende blikken en het ongemak van klooien met een grote doek zijn aan mij niet zo besteed. Toch had dat dus opnieuw weer alles te maken met anderen en niet zozeer met mijn eigen gevoel. Gek eigenlijk, dat iets dat zo natuurlijk is als borstvoeding nog altijd zoveel taboes oproept.

Belangrijkste les: volg jouw gevoel

Zoals je tussen de regels door kunt lezen, zorgde mijn eigen onzekerheid ervoor dat ik over mijn eigen grenzen heenging. Alles vanwege de grote boze buitenwereld die een mening had over het geven van de fles, over lang voeden, maar ook over hoe je je bij borstvoeding zou moeten voelen. Alles wat maar een beetje afwijkt van het ideaalbeeld, wordt verketterd.

Houd daarom in je achterhoofd dat je het nooit helemaal goed kan doen voor anderen, maar wél voor jezelf. Luister naar je lijf en je gevoel. Vind jij het fijn om lang te voeden? Lekker doen. Wil je liever starten met de fles? Dan ook. Probeer je in elk geval door niemand anders iets te laten aanpraten; jullie leven, jouw lijf, jullie keus.

De grootste taboes rondom borstvoeding liggen dus vooral in het grijze gebied waarbij je enigszins afwijkt van de norm. Of dat nu is omdat je kind met tweeënhalf nog een slokje krijgt voor het slapen of omdat je jezelf niet identificeert met al die moeders die na zeven maanden nog steeds genieten van nachtvoedingen. Ik ben heel benieuwd hoe jij je borstvoedingsperiode hebt ervaren. Durfde jij je eigen koers te varen? Of herken je bovenstaande taboes wel?

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

©Nastyaofly – Shutterstock

Ook leuk om te lezen

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven