Met jonge kinderen is het vaak een beetje zwart-wit: ze slapen goed door of gewoon helemaal niet. Je hebt het ermee te doen. En op zich is dat tot daar aan toe, maar je lontje wordt je eigen slaaptekort wel steeds korter, zo weet ik inmiddels uit ervaring. Omdat drie van de vier kinderen slecht sliepen (en soms slapen), weet ik als geen ander hoe beroerd je je op een gegeven moment voelt. Er zijn opmerkingen die je dan liever helemaal niet hoort, zoals de onderstaande 9.
Heb je een slechte slaper? Dan wil je deze opmerkingen niet horen
O, mijn baby van vier weken slaapt ook nog niet door. Vermoeiend hè?
Kijk, laat voorop staan dat elke vorm van slaaptekort hinderlijk kan zijn. Ik wil dus niet onderschatten hoe je je voelt na een maand slecht slapen. Maar als je eigen kind van anderhalf nog steeds een nachtbraker is, kan je je misschien wel voorstellen dat zo’n opmerking verkeerd valt. Heus, vervelend voor je, maar vergelijk jezelf alsjeblieft niet met het geradbraakte gevoel van een ouder die al achttien maanden slecht slaapt en nog drie keer per nacht wordt wakkergemaakt. Minimaal.
Heb je al geprobeerd meer ritme in de dagen te brengen?
Met alle respect, als je kind al maandenlang slecht slaapt, is meer ritme zo’n beetje de eerste stap die je toepast. Soms werkt dat simpelweg niet en kan je je er maar beter bij neerleggen dat je een slechte slaper hebt. Zo was mijn oudste dochter bijvoorbeeld pas zes jaar toen ze voor het eerst écht consequent hele nachten doorsliep.
Het moment dat je je verzet tegen de beroerde nachten staakt, verandert er helaas niets aan de situatie zelf. Je verliest alleen geen onnodige energie meer aan piekeren, tobben en zoeken naar oplossingen. Acceptatie scheelt dus vooral voor jezelf. Neemt niet weg dat deze opmerking kan leiden tot rollende ogen.
Eigenlijk elke opmerking met ‘heb je al… geprobeerd?’
Je probeert alles. Het bed feng shui zetten, wichelroedes lopen, kristallen neerleggen en etherische oliën de kamer in blazen – het maakt allemaal vrij weinig uit, over het algemeen is het gewoon een kwestie van afwachten tot je kind hele nachten door gaat slapen. Dus wat anderen ook opperen, kans is groot dat je het al een keer hebt getest zonder resultaat.
Al moet ik eerlijk toegeven dat ik me hier ook schuldig aan maak. Aangezien ik zelf ook een immense waslijst aan opties probeerde, hoop ik anderen te kunnen helpen. Ik vergeet alleen dat die ouders zelf ongetwijfeld vanuit eenzelfde wanhoop de gekste dingen hebben getest. Note to self dus ook: gewoon niet doen.
Kom op, we slapen allemaal weleens wat minder
…
Eén ding weet je 100% zeker: de persoon die deze opmerking maakt heeft werkelijk geen idee hoe het is als je kind niet doorslaapt.
Alle baby’s slapen slecht
Ik vond dit zo’n vervelende opmerking om te horen. Want:
a) dat iets erbij hoort, maakt het niet per definitie leuk (opruimen is onderdeel van je dagelijkse ritme en ik zeg je eerlijk: daar heb ik ook meestal weinig plezier in)
b) voor sommige ouders beperkt het slechte slapen zich tot de eerste maanden of zelfs weken – wat trouwens superfijn is voor hen, maar je begrijpt dan niet hoe het is wanneer je chronisch beroerde nachten hebt
c) als je kindje langer dan een halfjaar slecht slaapt, begin je dat op een ongekend niveau in elke vezel van je lichaam te voelen en dat kan je behoorlijk chagrijnig maken kan ik je vertellen. De opmerking dat het erbij hoort, kan je dan toch echt gestolen worden 😉
Gelukkig hebben wij daar nooit last van gehad
Een opmerking die verboden zou moeten worden in het Land der Ouders. Niet alleen waar het gaat om slechte slapers, maar an sich. We krijgen allemaal ons portie. De één met een supermarktdweiler, de ander heeft een slechte slaper en bij een derde weigert het kind tot zijn vijfde te praten tegen buitenstaanders. Het laatste wat je dan wil horen is de opmerking dat een ander daar ’totaaaaaaaal geen last van’ heeft. Het komt hautain over, ook als je het niet zo bedoelt.
Ik zou het echt niet volhouden!
O jawel.
Je zou het volhouden, omdat je wel moet. Je kan moeilijk op een breekpunt roepen dat jullie zoon of dochter van twee het zelf maar even moet rooien, omdat jij komende maand op slaapretraite naar Ibiza gaat.
Kan je man niet helpen?
Wie zegt dat hij dat niet doet?
Hoewel ik inmiddels alleen ben, staat Ro me nog steeds bij. Soms door Sean een nachtje mee te nemen, een andere keer door mijn geklaag aan te horen. En dat deed hij ook toen de meiden slecht sliepen. We wisselden elkaar af en sleurden elkaar door de moeilijke momenten heen.
Vergeet je niet aan jezelf te denken?
Helaas. Dankzij het ernstige slaaptekort vergeet je werkelijk alles!
Nee hoor, grapje. Deze opmerking is zo onwijs lief, zeker als hij wordt gevolgd door: ‘Laat ze anders een nachtje hier slapen. Kan jij weer even op adem komen.’ Meer dankbaarheid dan op dat moment kan je als mens bijna niet voelen.
Die laatste opmerking is ook eigenlijk een van de weinige die je wél kan maken tegen ouders met flink slaaptekort. Samen met ‘sterkte’ en ‘wat rot voor jullie’.
Had jij ook een slechte slaper? En wat zijn de vervelendste opmerkingen die jij kreeg?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©Prostock-studio – Shutterstock
