‘Mahammm, ze prikt me met haar voet.’ Vanaf de achterbank klinkt een zeurderig stemmetje terwijl mij het zweet nog in mijn nek staat van de stress. Onnodig overigens, want we zijn zojuist ruim op tijd vertrokken, omdat ik geen zin heb in gehaast onderweg. Tot zover dus het succes van mijn eigen voornemen. We rijden op weg naar Elim, een pittoresk, gemoedelijk Drents dorpje op ruim tweeënhalf uur rijden. En die tweeënhalf uur ben ik voornemens om door te brengen zonder schermpje – op Google Maps na natuurlijk, anders verdwalen we geheid. Een idealistisch streven anno 2021 waar juist die schermpjes vaak de reddende engel zijn tijdens ritten die langer duren dan een halfuur.
Toch wil ik het proberen, al heb ik stiekem al spijt voor we de wijk uit zijn. Rose volgt op de eerste opmerking met: ‘Mamaaaa? Mag ik een broodje?’ en vervolgens verzucht mijn lieve puber: ‘Het is wel warm in de auto.’ Ik hak maar meteen de knoop door en deel ze duidelijk mede dat we eerst naar het tankstation rijden, daarna de broodjes worden uitgedeeld en dat zolang we geen airco in de auto hebben, we helaas ook geen andere afkoeling krijgen dan die uit het slechtwerkende ventilatiesysteem blaast. Nou ja, en dat we elkaar dus niet meer prikken met voeten.
Ondanks de wat valse start lijkt het vanaf dat moment enigszins bergopwaarts te gaan. Zeker wanneer ik Rose naast me plant en June achterin, ze zich vermaken met een ANWB bingokaart om te kijken wat er allemaal te zien valt onderweg en we intussen vrolijke liedjes draaien uit de nineties en zeroes met zeer seksueel getinte teksten zo merk ik wanneer ik uit automatisme meezing en -rap. Maar goed, het werkt, en, zo troost ik me, ze snappen toch nog geen bal van wat Mystikal en Pretty Ricky roepen.
Wanneer we het bordje voorbij rijden met ‘Drenthe’ erop besef ik dat het ons gewoon gelukt is. Anno 2021 op pad met drie kinderen, zonder schermpjes. Oké. June zat wel regelmatig even op haar telefoon, maar sinds ze achterin naast May plaatsnam ook niet meer. Ze speuren de omgeving af naar bordjes waarop ’50’ staat, vliegtuigen in de lucht en ambulances op de andere rijbaan. Waar iedereen van dacht dat het een onmogelijke exercitie was, blijkt toch te kunnen – zelfs anno 2021.
Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik geen idee meer heb waarop mijn antipathie tegen schermpjes onderweg gebaseerd is. Per slot van rekening kunnen ze je grote redding zijn als je ergens op de Périphérique vaststaat. Of als er op de achterbank eindeloos geruzied of gemopperd wordt, om maar iets te noemen dat geen uitzondering is. Ergens wil ik denk ik gewoon dat ze leren om om te gaan met situaties die voor je gevoel eindeloos kunnen duren, zoals zo’n lange autorit. Dat je ontdekt hoeveel er eigenlijk te zien en beleven valt wanneer je gewoon geniet van wat je tegenkomt.
Schermpjes maken toch een soort zombies van kinderen. Niet dat we daar zelf geen gebruik van maken hoor – uiteindelijk draai ik me ook om 06.15 uur graag nog eens om terwijl de jongste twee dames voor de televisie zitten. En soms is het stiekem best even lekker dat je nergens heen hoeft, omdat je een willekeurige vakantiedag kan omtoveren tot pyjamadag met huiskamerbioscoop. Maar zo onderweg vond ik het toch fijn om te zien dat het werkte. Zij genoten, ik kwam weer helemaal bij en eenmaal in Elim speelden ze met de spelletjes van de B&B en daarna buiten tot (na) bedtijd.
Afgelopen tripje naar Drenthe en terug was dan ook geen uithangbord voor hoe het zou moeten. Meer een test voor mezelf of niet alleen de kinderen het aankonden, maar ook wat het voor mij deed – met succes, in dit geval. Waar zij namelijk niet vroegen om filmpjes te mogen kijken, had ik eigenlijk geen momenten om ze terecht te wijzen. In tegendeel. We genoten, kwamen tot rust en eenmaal thuis voelde ik me echt heel fijn en ontspannen. Een boost voor mijn zelfvertrouwen in het ouderschap. Echt, ik kan het iedereen aanraden 😉
Hoe doen jullie dat onderweg? Spelletjes spelen? Schermpjes aan of een combinatie van beide?
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Wees de eerste om reactie te geven