Gepest door de juf? Gelukkig komt het niet vaak voor, maar sommige leerkrachten zorgen helaas niet voor het veilige klimaat waar elke leerling recht op heeft. Zo ook Liam: hij werd stelselmatig anders behandeld dan de andere kinderen, met alle gevolgen van dien. De namen uit dit ingezonden artikel zijn, om begrijpelijke redenen, gefingeerd.
Vooropgesteld heb je met de één een grotere klik dan de ander, logisch. Maar wat als je kind in een klas terecht komt waar de juf steevast jouw kind eruit pikt en vervolgens blijft kleineren, puur omdat ze hem niet kan uitstaan? Dat overkwam Miranda, die in deze blog haar verhaal doet. Haar zoon Liam werd namelijk dag in, dag uit gepest door de juf.
Mijn start met mijn zoon Liam was turbulent. Door omstandigheden moest ik bijvoorbeeld de moeilijke, maar noodzakelijke beslissing nemen door alle contact t verbreken met zijn vader. Eigenlijk lijkt het net allemaal rustiger te worden. Op zijn basisschool zijn de klassen knus en de juffen betrokken. Liam zit duidelijk op zijn plek en voor het eerst sinds zijn geboorte kan ik mijn zorgen beter loslaten: hij is in veilige handen. Dat wil zeggen, tot begin groep 3.
Het begon met steeds negatievere uitlatingen over zijn juf, iets dat ik helemaal niet van Liam gewend was. En in het begin stond ik er afwachtend tegenover. Wie weet moest hij gewoon wennen. In het echte leven kun je nou eenmaal ook niet met iedereen een klik hebben.
Maar tijdens ons eerste tien-minutengesprek, merkte ik dat de juf ook naar mij toe een heel negatieve houding had. Ze tikte me op mijn vingers, zei dat het wel de bedoeling was dat Liam zijn vader zou gaan ontmoeten. Waar bemoeide ze zich mee? Als ze had geïnformeerd naar de situatie en omstandigheden, zou ze hebben geweten dat ik die keus ooit heb gemaakt omwille van de veiligheid van mijn zoon. Niet zomaar!
De negativiteit op school en de treiterige houding van zijn juf begon zijn tol te eisen bij Liam. Hij ging weer bedplassen, was bang om alleen naar boven te gaan en werd steeds onzekerder. Zelfs over de meest simpele dingen kon hij twijfelen en verloor hij het vertrouwen in zijn eigen kunnen.
Twee andere ouders van klasgenoten herkenden dit verhaal; ook hun kind trok zich ook terug, verloor het plezier in school en raakte snel zenuwachtig. Een van de opmerkelijkste incidenten vond plaats rond de avondvierdaagse. Het inschrijfgeld voor deze drie bewuste kinderen bleek verdwenen. En dat terwijl ik onze bijdrage nota bene in de envelop van een andere klasgenoot had gedaan (die bij navraag wel gewoon bleek ingeschreven).
Wat me ook tegen de borst stuitte, was dat ze tijdens het tempolezen naast de tafeltjes ging staan als een drill-sergeant: ‘Opnieuw! Nee je leest niet goed, doe het nog een keer’, waarop hij hartstikke zenuwachtig werd en steeds meer fouten ging maken. Niet alleen hij trouwens. De hele klas raakte nerveus zodra de stopwatch weer op tafel kwam en verloor het plezier in lezen.
Voor mij was de maat vol toen Liam thuiskwam met de mededeling dat hij wéér niet eerlijk mocht zijn. Hij was teleurgesteld omdat zijn voorleesboek niet was gekozen en mocht dat blijkbaar niet hardop zeggen. Voor de zoveelste keer stuurde ze hem direct daarop naar de gang als straf, wat ze vaker deed (net als kinderen voor straf bij de kleuters neerzetten).
Vervolgens vertelde ze belerend tegen mij dat zijn gedrag te wensen over liet. Ik vroeg haar waar ze dacht dat dit gedrag vandaan kwam. Ze legde haar hand op mijn arm en zei op arrogante toon dat ik dat dan maar eens thuis met hem zou moeten uitzoeken. Het is háár taak hem te observeren in de klas en dat indien nodig met mij te bespreken, niet andersom. Bovendien was er thuis geen sprake van zijn ‘probleemgedrag’. De oorzaak lag erin dat hij werd gepest door de juf.
Ik neem het mezelf achteraf kwalijk dat ik niet eerder aan de bel trok. Dat had het jaar voor hem misschien een stuk beter gemaakt, maar goed dat is achteraf. Uiteindelijk ging ik in gesprek met de directrice, die van de ene verbazing in de andere viel.
Tijdens het daarop volgende gesprek, met de directrice en Liams juf, verkondigde ze de ene na de andere leugen en deed rare uitspraken. Toch hielp het iets. Het getreiter en gepest door de juf zelf werd minder en het haalde de druk van zijn schouders – wat ik op dat moment het belangrijkst vond.
Hij het nu, twee jaar later, nog steeds weleens over die bewuste juf. Per saldo haalden de gesprekken alleen de scherpe randjes van haar gedrag, maar helemaal stoppen met pesten deed ze niet. Ook de andere kinderen praten er nog weleens over. Het heeft hen gevormd en echt indruk gemaakt, op een manier die je gewoon niet zou willen meemaken.
Mijn advies aan andere ouders is om niet te wachten als je het gevoel hebt dat je kind wordt gepest door de juf en direct in gesprek te gaan met school. Neem je kind serieus. Als het een ‘gewone’ juf is, reageert ze ook op een normale manier en legt haar kant van het verhaal uit. Zonder rare excuses die kant noch wal raken en zonder de schuld compleet bij jouw kind te leggen. In een gezonde situatie zoek je namelijk samen naar een oplossing en niet alleen naar het probleem.
Maar is het zo’n tang als onze juf? Dan adviseer ik je direct naar de directie stappen. Zeker als je niet de enige bent bent.’
Wat zou jij doen als je kind wordt gepest door de juf?
Afbeelding – Shutterstock
