Als je een kindje tijdens of kort na de zwangerschap verliest, is dat een traumatische gebeurtenis. Het lastige is dat er gemiddeld ruim 470 kinderen per dag worden geboren (bron: CBS) en je vrolijk geboortenieuws van anderen bijna niet kunt ontlopen. Je krijgt, met andere woorden, talloze triggers per dag na een zwangerschapsverlies. Vanuit mijn eigen ervaring deel ik een aantal tips met je over hoe je kunt omgaan met triggers na een stilgeboorte.
Ontlopen is zinloos: overal triggers na zwangerschapsverlies
Kort na Nova’s geboorte ging ik wandelen. Woest op de wereld, letterlijk leeg van binnen en gillend gek doordat iedereen vond dat ik rust moest nemen, “want je moet herstellen van de bevalling”. Op een dag, een week na de uitvaart, besloot ik ervandoor te gaan. Met mijn kraag hoog opgetrokken liep ik door de gure oktoberwind richting het park, een zonnebril op mijn neus om enigszins incognito te kunnen zijn.
Misschien was dit toch geen goed plan. Het wel of iemand een blik zwangere en pas bevallen vrouwen had opengetrokken. Onderweg zag ik geboorteborden hangen, aanstaande die met een dromerige blik over hun buik aaiden en trotse oma’s achter de kinderwagen. Ik haatte de wereld. Met name die van mezelf, want ik had ook achter een kinderwagen willen lopen met een gezicht waar diezelfde trots vanaf droop. Ik voelde een steek van heimwee naar die heerlijke naïviteit die je kunt voelen tijdens een onbezorgde zwangerschap – iets dat ik simpelweg nooit meer zou kunnen ervaren.
Als je, net als ik, je kindje bent verloren tijdens of kort na de zwangerschap, herken je misschien wel dat je overal baby’s en bolle buiken lijkt tegen te komen. Triggers die je eigen verdriet doen opvlammen, die door je ziel snijden en misschien zelfs gevoelens van jaloezie of boosheid naar boven halen, of je nu wil of niet. Omdat je over triggers na zwangerschapsverlies weinig informatie kunt vinden online, besloot ik zelf een artikel te schrijven. Want hoe ga je hier nu eigenlijk mee om?
Hoe ga je om met triggers na zwangerschapsverlies?
Accepteer dat het is hoe het is
In de rouwperiode na een stilgeboorte mag je accepteren wat je voelt. Misschien doe je dit ook al, maar ik merkte bij mezelf bijvoorbeeld vaak dat ik op de verdrietige of boze momenten van mezelf verlangde dat ik niks onaardigs dacht over de buitenwereld. Dat is eigenlijk gewoon te veel gevraagd. Je mag je intens rot voelen, van jezelf accepteren dat je soms irrationele gedachten hebt en het anderen kwalijk neemt dat ze zo enthousiast zijn over iets dat jij zo keihard mist.
En vergis je niet, dat je accepteert dat je soms irrationele gedachten hebt die feitelijk gezien onterecht zijn, betekent niet dat je ze goedpraat. Je laat alleen los dat je gedachten niet voldoen aan ‘hoe het hoort’. Het is wat het is. Jouw pijn gaat zo ongelooflijk diep. De ander kan er niks aan doen dat ze niet negen maanden lang stilstaat of -stond bij de mogelijkheid dat het mis kan gaan; jij kan er niets aan doen dat jij dit vanaf nu weet.
Schrijf je gevoelens op in een dagboek
Het is nooit een goed idee om naar een andere moeder te schreeuwen dat ze haar tijd niet moet verspillen op haar telefoon terwijl haar kindje levend en wel in de kinderwagen voor haar neus ligt (ja, ik wilde dat inderdaad zelf op een gegeven moment doen). Maar je gevoelens in een dagboek delen is dat wél. Daar mag je zonder filter schrijven wat je voelt. En wil je het na afloop niet bewaren uit schaamte of angst dat een ander het ooit leest? Verbrand je woorden dan ritueel. Het lucht hoe dan ook op om je woede eruit te schrijven.
Praat erover met een goede vriend(in)
Hopelijk heb je een goede vriend(in) die kan luisteren zonder oordeel. Het kan schelen als iemand hetzelfde meegemaakt op een ander moment. Lucht bij hem of haar je hart en praat over de pijn. Het mag er zijn zoals het is, zonder dat je iets oppoetst. Het kan enorm opluchten, zeker als de ander je helpt om de onderliggende pijn te benoemen. Want natuurlijk gun je het ieder ander, maar:
- Jij had ook zo graag weer zwanger willen zijn, mét een goede afloop
- Wat zou je alles geven voor een onbezorgd gevoel
Het is compleet logisch dat die pijn er zit. Door het te benoemen, krijg je iets meer houvast in je verdriet en bekijk je bepaalde zaken daarna soms weer rationeler.
Triggers na zwangerschapsverlies: de film Zwanger & Co
Ruim twee jaar na het verlies van Nova zette ik de televisie aan. Bovenaan mijn Netflix-account stond de film Zwanger & Co. Terwijl de trailer in de bioscoop me nog een rotgevoel bezorgde en ervoor zorgde dat ik eigenlijk het liefst was weggerend, besloot ik hem nu op te zetten. Deels bij gebrek aan alternatieven en omdat ik Lieke van Lexmond een leuke actrice vind. Deels omdat ik mezelf wilde uitdagen: weglopen voor triggers past niet bij me. En dat Lieke in de film Merel heet, was natuurlijk een grappige toevalligheid.
Gelukkig ging het goed. Anders dan een tijdje daarvoor bezorgde het zien van de zwangere buiken me geen cynisch gevoel of heimwee naar de zorgeloosheid van vroeger. Ik vond het wel mooi. Ik werd niet meer plaatsvervangend pissig toen ik zag dat het karakter Eva bleef doorfeesten tijdens haar zwangerschap. Alleen bij de heftige bevalling van de nieuwe vriendin van Merels ex stroomden de tranen over mijn wangen, omdat ik wist wat haar bespaard bleef. Lang leve de romantische komedie, een echte bevalling met stilgeboorte had ik vermoedelijk nog niet getrokken.
Ik vond het een hoopvolle conclusie en die wil ik je graag meegeven. Misschien biedt het je hoop op een toekomst die nu nog mijlenver weg lijkt. Triggers na zwangerschapsverlies blijven in zekere zin denk ik altijd wel – bepaalde zaken doen over dertig jaar waarschijnlijk nog steeds pijn. Maar je kunt hopelijk over andere gevoelens heen groeien, zoals jaloezie. Ik hoop dan ook dat bovenstaande tips je helpen om makkelijker te kunnen accepteren dat je nu eenmaal getriggerd kunt worden in je pijn. En dat je je op den duur weer beter mag voelen.
Welke triggers vind jij het lastig na je zwangerschapsverlies?
Volg je Oorverdovend Stil ook op Instagram? Hier vind je praktische tips, verhalen en nog veel meer.
Uitgelichte afbeelding ©ESB Professional – Shutterstock
Een gedachte over “Triggers na zwangerschapsverlies: hoe ga je ermee om?”"