Nieuwjaarsblog 2024: mijn gelukswensen voor jou

Lieve lezeres,

Laat me beginnen met mijn gelukswensen voor het nieuwe jaar. Ik wens je onvergetelijk mooie nieuwe herinneringen toe, lachen tot je buik er pijn van doet, iemand die je tranen wegkust, een helpende hand wanneer je hem niet verwacht, de vrijheid om je boosheid te voelen en dikke knuffels van de mensen die je het meest liefhebt – en dat alles in goede gezondheid natuurlijk.

Zo’n eerste dag van het nieuwe jaar is toch altijd een beetje gek. Aan de ene kant is het gewoon een volgende dag, tegelijkertijd sta je aan het begin van een nieuw hoofdstuk in je leven. Het voelt toch vaak of alles weer mogelijk is en alsof je het nu anders kan gaan doen. En dat klopt in zekere zin ook wel.

Om 00.00 uur, op 1 januari 2023 keek ik een beetje weemoedig naar de vuurpijlen die overal de lucht in gingen. Hoe het komende jaar ook ging lopen, ik wilde pertinent voorkomen dat ik op 1 januari 2024 op hetzelfde punt in mijn leven zou staan. Want dat was wel wat er in het voorafgaande jaar ongemerkt gebeurd was: ik was voor geen meter opgeschoten en bleef hangen in dezelfde routine, die nergens toe leidde.

Nu ik dit schrijf, aan de vooravond van 2024, kan ik zeggen dat mijn voornemen in elk geval uitkwam. Ik ben niet meer dezelfde persoon als die op de eerste dag van het nieuwe jaar omhoog keek en zich zo verschrikkelijk verscheurd voelde. Afgelopen jaar was een aaneenschakeling van momenten waarop ik uit mijn comfortzone stapte.

  • Ik ging in mijn eentje naar Lapland. Alleen reizen was iets dat ik nog nooit had gedaan en eigenlijk ook niet goed durfde, maar wat een openbaring bleek. Bovendien was het magisch: de slee die over door het besneeuwde landschap zoefde, blaffende husky’s en boven je een sterrenhemel die als een warme deken over je ligt. En ik zag het Noorderlicht tijdens een wandeltocht door de bergen, waarbij ik mezelf (en mijn slechte conditie) enorm overwon.
  • Op verschillende momenten maakte ik een beslissing die weliswaar moeilijk was, maar ook de noodzakelijke groei veroorzaakte.
  • In maart stapte ik in een ijsbad – een ervaring waar ik nog steeds de vruchten van pluk. Weer een maand later gingen we floaten. Stuk minder spectaculair trouwens, maar dit kon ook van mijn lijstje.
  • Ik leerde steeds beter om af en toe te ontspannen, leerde mezelf beter kennen en ging (gevoelsmatig) de diepte in om mijn grootste demonen aan te kijken.
  • April/mei reden we naar Europa-Park, voor het eerst zonder de oudste. Dat was best even wennen. Maar ondanks alle pech (zo vergat ik de dekens, waardoor ik onder een winterjas sliep in een ijskoude huifkar) hadden we een heerlijke reis met zijn drietjes.
  • Halverwege het jaar hakte ik de knoop door: ik liet een tatoeage zetten ter nagedachtenis aan Nova. Een behoorlijke tekening, maar nog altijd zo blij mee.
  • In september vloog ik samen met Lisette naar Edinburgh, een lang gekoesterde wens van ons allebei. Het werd een tripje om nooit te vergeten. Van misselijk hobbelen over het slechte Schotse wegdek tot een extra sightseeing tour dankzij mijn gebrekkige geografische inzicht en een geweldige avond in de pub.
  • Het was medio oktober toen ik besloot weer te gaan studeren. Hoewel het vooralsnog behoorlijk lastig is om hier daadwerkelijk een goed ritme voor te vinden, ben ik toch blij dat ik besloot iets nieuws te gaan doen.
  • In december zette ik een daith piercing. Nadat ik hem online zag, wist ik dat ik het ook wilde en ik voegde daad bij het woord.

Zeker als ik het zo op een rijtje zet en alles onder elkaar zie staan, ben ik dankbaar voor alle mooie momenten die ik in 2023 had. Ik groeide als mens, maakte prachtige herinneringen en overwon mezelf. Meer dan ooit besef ik dat een betere moeder worden toch begint bij het werken aan jezelf.

Het komende jaar staat als een leeg schrift voor de deur, klaar om beschreven te worden. Hoe? Dat weet alleen de toekomst, maar ik hoop voor jou en mij dat het een liefdevol, leerzaam en fijn nieuw jaar wordt – inclusief de uitdagingen die je nodig hebt om uit je comfortzone te komen en te stralen als de beste, meest liefdevolle versie van jezelf.

Veel liefs,
Merel

Liefs, Merel

Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

©Alones – Shutterstock

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (40) is alleenstaande moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

2 gedachten over “Nieuwjaarsblog 2024: mijn gelukswensen voor jou

  1. Wat heb je een hoop gedaan zeg. En wat gaaf dat je weer gaat studeren. Dat is me volledig ontgaan. Dus ga ik zo nog even lezen.
    Ik wens jou en je lieve gezin heel veel geluk, liefde en gezondheid voor 2024! Liefs, Marieke

    1. Ja he? Al je het dan zo op een rijtje zet allemaal, zie je pas wat je allemaal hebt beleefd. Heb het studeren eigenlijk ook nog niet gedeeld op Insta, besef ik nu haha. Binnenkort maar eens doen!

      Dank je wel lieve Marieke, jij natuurlijk ook! Liefs

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven