Ingezonden vraag | Als zij niet inenten, toch op bezoek?

Soms krijgen we een ingezonden vraag van één van onze lezers. Wil jij ook meer weten over een bepaald onderwerp of heb je een idee voor een nieuw artikel? Laat het in een reactie weten of stuur ons een mailtje. Wie weet staat jouw vraag binnenkort ook op De Mamagids.

Ingezonden vraag: ga je op bezoek als ze hun kind niet laten enten?

We hebben goede vrienden die hun kinderen niet laten inenten. Op zich vind ik dat iedereen hierin zijn eigen keus moet maken, maar nu we een pasgeboren baby hebben, voelt het toch allemaal anders. We willen geen risico nemen met hem. Tegelijkertijd vind ik het ook last binnen de vriendschap. Hoe ga je hiermee om?

Waarom kiezen mensen ervoor hun kinderen niet te laten vaccineren?

Ooit heb ik me verdiept in de redenen waarom (hoogopgeleide) mensen bewust kiezen om hun kinderen niet te laten inenten. Tegenstanders slingeren argumenten de wereld in die medisch gezien weinig hout snijden, maar toch vinden die kennelijk elke keer weer nieuw draagvlak. Ze zeggen dingen als:

  • Van vaccineren krijg je autisme (een aangeboren aandoening kan je niet opwekken met een inenting)
  • Sinds we ons laten vaccineren, zien we steeds vaker ziekten als Alzheimer en kanker voorkomen (waarbij nergens de invloed van de hogere levensverwachting, onze Westerse voeding en toegenomen medische kennis wordt meegenomen)
  • Het lichaam is zelf in staat de gevolgen van kinderziekten de overwinnen (wat op zich waar is, tot je kind hersenvliesontsteking krijgt door het mazelenvirus)

Is dit een verstandige keus?

Nee. Naar mijn persoonlijke mening niet. Vroeger was het vanzelfsprekend dat iedereen zijn kinderen liet inenten, behalve in de bible belt. Maar dat wist je en dus kon je beslissen of je dat risico nam die kant op te reizen met je kinderen. Tegenwoordig is dat dus toch veranderd. En met een pasgeboren baby moet je er toch niet aan denken dat je op verjaardagsbezoek gaat uit goede wil en thuiskomt met een baby met fikse kinkhoest of het mazelenvirus?

Datzelfde geldt ook voor kinderdagverblijven: als jij je baby in vertrouwen wegbrengt, mag je toch hopen dat er geen kind van de BSO binnenloopt op de babyafdeling met een kinderziekte onder de leden waarvoor hij/zij niet gevaccineerd is? Voor hetzelfde geld gaat het mis.

Hoe ga je om met vrienden die hiervoor kiezen?

Het lastige aan de situatie is dat je op andere vlakken waarschijnlijk wel volledig op één lijn ligt en het goed kan vinden. Daardoor ben je uiteindelijk bevriend. Maar zodra de gezondheid van je kinderen in het gedrang komt, lijkt me het zelf beter dat voor te laten gaan. De gevolgen van een hersenvliesontsteking zijn immers niet mis. En natuurlijk, de kans dat je dat daadwerkelijk oploopt, is misschien niet groot. Het is alleen een risico dat je volgens mij niet moet willen nemen me je kinderen.

Daarom zit er niks anders op dan dit te bespreken met jullie vrienden. Vertel eerlijk hoe jullie in de situatie staan en dat je het heel jammer vind dat dit het onderlinge contact beperkt, maar ook dat er geen andere keus is. Inhoudelijk de vaccinatiediscussie aangaan, zou ik zelf niet doen. Het levert aan beide kanten waarschijnlijk meer frustratie op dan begrip.

Het helpt wel om de ander te laten weten dat jij het ook jammer vindt dat het zo gaat en ruimte te bieden aan hun gevoelens. Met een paar goede gesprekken kan je, mits de vriendschap stevig genoeg is, dichter bij elkaar komen. Je kan investeren door elkaar op andere momenten te zien – zonder de kinderen, zolang het nodig is. Rest me alleen nog je veel wijsheid en natuurlijk geluk te wensen met jullie kindje!

Hoe denken jullie daarover? Zou jij op bezoek gaan met je baby (en/of andere, oudere kinderen) als het gezin in kwestie hun kinderen niet laat inenten? Kiezen jullie bewust om niet te vaccineren en zou jij het als kwetsend ervaren? Laat het ons weten in de comments!

Afbeelding, Image Point Fr – Shutterstock

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven