Geërgerd rol ik met mijn ogen na een korte discussie met Ro en loop naar de keuken. Ik heb trek. Bovenin de koelkast ligt al enkele weken een onaangeraakte reep milka met oreo. Jawel! Het kan. Ik breek de bovenste drie blokjes af, pak mijn telefoon en wil in mijn andere hand de e-reader klemmen om naar boven te gaan, als Ro vraag: ‘Je moet zeker ongesteld worden?’
…
Verbeten staar ik hem aan, twijfelend of ik nu iets moet zeggen. Doe ik dat? Dan weet ik zeker dat ik ontplof met de kracht van een mortier. Misschien beter niet dus. Maar tegelijkertijd kan ik niet niks zeggen na zo’n flauwe opmerking – zeker niet in een huis vol vrouwen die vaker dan eens tegen dit vooroordeel zullen aanlopen in de toekomst. ‘Dus als ik kwaad word omdat jij iets doet dat ik niet leuk vind en als ik wat chocola pak, moet ik ongesteld worden?’ reageer ik uiteindelijk sarcastisch. ‘Het komt dus nergens in je op dat je daarnet bot overkwam?’
Gelukkig is hij de beroerdste niet. Na iets meer uitleg van mijn kant begrijpt hij dat wat hij net bedoelde verkeerd binnenkwam en erkent dat het anders gezegd had kunnen worden. Had moeten worden zelfs. Het zijn nu de kleine ergernissen die voortkomen uit slaaptekort, soms misverstanden die gepaard gaan met een vijandige houding en tja, wellicht hier en daar ook hormonen die rondgieren door mijn lijf – al voelt dat op dit moment niet zo. Maar het is belangrijk. En hij ziet op zijn beurt weer dat je beter niet aan een vrouw kan vragen of ze ongesteld moet worden als ze een keer wat bot is. Ook (of zeker) niet als het wél zo is.
Eenmaal boven begin ik al scrollend op mijn telefoon te kolven en valt mijn oog op een uitgebreid nieuwsbericht over misstanden bij The Voice. Ook Manuel Broekman (die ene knappe acteur uit Feuten) lijkt niet vrij van onbesproken gedrag – als je de geruchtenmachine van 2022 mag geloven. Maar ik geloof ze niet echt. Niet van Ali B., niet van Manuel. Puur omdat ze op tv zo leuk overkomen *insert aapjesemoticon met handen voor zijn ogen* Ergens vraag ik me in eerste instantie af of er geen fame digger achter die verhalen zit die via deze snelle weg beroemd wil worden.
Ik vind het echt heel erg dat dát mijn eerste rauwe gedachten zijn. Zeker nadat ik net zo kwaad werd over een generaliserende opmerking over hormonen als ik geërgerd reageer. Blijkbaar scheer ik vrouwen zelf ook over één kam. En dat terwijl ik letterlijk aan den lijve heb ondervonden hoe vaak seksuele intimidatie voorkomt. Hoe makkelijk mannen ongepaste opmerkingen maken onder het mom van een grapje. Dat je wordt aangeraakt tegen je zin in als je met de verkeerde persoon in een verkeerde ruimte bent. Zelfs dat ze om 05.30 uur proberen je autodeur open te trekken als je geparkeerd staat in de grote stad. En dat sommige mannen nog steeds met droge ogen vragen of je niets hebt gedaan dat het uitlokte.
Maar zelf ben ik geen haar beter. Want waarom denk ik nu zelf zo makkelijk over deze situatie? Zou waar rook is ook niet gewoon vuur zijn? En is het überhaupt niet beter om gewoon te wachten tot de feiten op tafel liggen, in plaats van direct te oordelen over een situatie waar je niet eens bij was? Voor mij is dit eigenlijk gewoon niets anders dan hét bewijs dat we als maatschappij nog genoeg stappen te maken hebben om een fijne plek te creëren waarin vrouwen veiliger zijn. Zeker met oog op onze dochters.
Ik wil ze in de toekomst niet hoeven uitleggen dat dat ene korte rokje misschien niet zo verstandig is, dat ze op de werkvloer harde eisen moeten stellen om hetzelfde te kunnen verdienen als hun mannelijke collega, dat seksueel getinte ‘grapjes’ van je baas nooit oké zijn en dat niemand nog roept dat je waarschijnlijk ongesteld moet worden wanneer je voor jezelf opkomt. Maar waar ik voorheen de schuld vaak bij de mannen legde, deed ik gisteravond een belangrijke ontdekking.
Een gelijkwaardige wereld begint in dit geval ook bij mezelf.
Bovenstaande column schreef ik voor het zien van de uitzending van BOOS. Inmiddels is het donderdagavond 21.42 uur en heb ik alles gekeken. Afschuwelijk, geen andere woorden voor. Victim blaming moet echt stoppen, een cultuuromslag mag beginnen. En die begint in dit geval dus zeker ook bij mezelf!
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
