Mentale klachten tijdens ontzwangeren? 7x afzien!

Ontzwangeren is een soms onderschatte, soms vrij heftige periode waarin je nog altijd tussen uitersten heen en weer schiet. Oorzaak daarvan ligt volgens mij vooral in de hormoonschommelingen, waar ik – zeker dankzij het geringe leeftijdsverschil van elf maanden tussen Rose en May – extra last van heb. Ik voel me beroerd op het moment en moet het even van me afschrijven!

Ontzwangeren: ook mentaal

Wie denkt dat je na een bevalling alleen fysiek moet bijkomen, komt van een koude kermis thuis. De periode van ontzwangeren duurt niet alleen langer dan dat je nog vloeit, ook is het een mentale beproeving. Je hoort hier echter (te) weinig over. Vaak verstaan mensen onder ontzwangeren namelijk:

• Vloeien na de bevalling
• Het krimpen van je baarmoeder tot zijn oorspronkelijke formaat
• Haaruitval
• Bekkenklachten die voortvloeien uit de zwangerschap
• Blijvende zwangerschapsdementie
• Incontinentie

Kortom, ‘negen maanden af’ – zoals het vaak genoemd wordt – is fysiek al best zwaar. Vlak echter niet uit wat het mentaal met je doet om een kindje te krijgen. Dit artikel schreef ik vanuit eigen ervaring, aangevuld met verhalen van anderen. Daarmee is het dus geen medisch verhaal, maar puur een hart onder de riem voor moeders die kampen met dezelfde klachten. Je bent (of was) niet alleen!

Welke mentale klachten je kan krijgen tijdens het ontzwangeren?

De impact van een baby op je gezin

Onderschat niet wat het krijgen van een kindje doet met je gezin en je relatie. Je moet wennen aan de nieuwe situatie (waarbij een simpel tripje naar de supermarkt al snel uitmondt in een bijna militaire operatie). Maar ook kan zomaar blijken dat je man en jij anders denken over de opvoeding. En wat dacht je van de onzekerheid? Je wil het allerbeste voor je kindje doen, maar kan het simpelweg niet altijd opbrengen (waardoor je misschien het gevoel hebt dat al die andere moeders het fantastisch doen en jij faalt).

Echt, vergis je niet! Niet iedereen past zich direct en gemakkelijk aan de komst van jullie nieuwe gezinslid aan. Dat is prima. Je mag daar ook de tijd voor nemen. Alleen is dit dus iets dat niet iedereen tegen je zegt na de geboorte van jullie kindje. Bij deze: gaat het direct soepel, dan is dat superfijn! Maar moeten jullie wennen, dan is daar niks is mee.

Je emoties schieten alle kanten uit

Vooral Ro vond die hormonale uitspattingen weleens een lastige – ook tijdens de zwangerschap trouwens. Hij is sowieso stabieler en rustiger dan ik. Maar tijdens de negen maanden af voelde ik me helemaal een soort stuiterbal die van de ene emotie in de andere sprong. Hoe hij het ontzwangeren ervoer, lees je in de blog via de link; kort samengevat: het was een periode waarin hij me niet kon peilen.

Dat is soms moeilijk voor je omgeving, maar, niet in de laatste plaats, ook voor jou. Er is namelijk niks aan om het ene moment te grienen als een klein kind en vervolgens kwaad te worden om niks. Of je kapot te schamen omdat je veel te assertief reageerde dan de situatie eigenlijk nodig had. Pas wanneer je weer ‘lekker jezelf’ bent, weet je dat de periode van ontzwangeren klaar is.

Mentale klachten die voortvloeien uit de vermoeidheid

Zodra je te weinig rust voor jezelf neemt, merk je al snel wat dat mentaal met je doet. Je hebt fysiek gezien weinig energie, maar raakt in je hoofd vaak snel overprikkeld. Het grootste nadeel daarvan is natuurlijk dat je minder kan hebben. Niet alleen van je partner, maar soms ook van je pasgeboren baby. Hoe je het ook wendt of keert, als je van je nachtrust houdt, is het niet fijn om steeds maar weer te moeten opstaan. Zeker niet als je doodop bent en je omgeving maar blijft informeren of de baby al doorslaapt.

Nee!

Enige oplossing? Gaan slapen als je baby slaapt. Of op zijn minst echt rust nemen en iets voor jezelf gaan doen. Ook als je aanrecht schreeuwt om een poetsbeurt en je al een week niks meer gewassen hebt.

Paniekaanvallen

Hoort volgens mij ook een beetje bij de vermoeidheid. Punt is dat je in de periode na je bevalling behoorlijk last kan krijgen van paniekaanvallen of in elk geval gevoelens van angst en bezorgdheid. Soms omdat je bang bent dat er iets mis is met jou en de baby. Een andere keer omdat je het nieuws volgt en daar de ene na de andere ramp lijkt te voltrekken.

Alles dat jouw gezin en je prille geluk zou kunnen bedreigen, lijkt zoveel groter als je net bevallen bent. Je vergeet volledig dat bepaalde zaken al jaren (zo niet eeuwen) voorkomen en dat bijna alles ook wel weer goed komt. Maakt het alleen niet leuker natuurlijk.

Schuldgevoel

• Dat je bevalling anders liep dan je eigenlijk voor ogen had (en je misschien niet genoeg voor jezelf opkwam)
• De eerste keer als je uit eten gaat nadat je baby geboren is
• Weer gaan werken
• Je baby (een keer) achterlaten bij oma of het kinderdagverblijf
• Het feit dat je geniet van je werk.
• Je geeft de andere kinderen gevoelsmatig minder aandacht dan voor de bevalling
• Dat je je niet aan je eigen voornemens over het ouderschap houdt
• Je hebt nauwelijks nog energie om gezellig te doen tegen je man
• Als je met vriendinnen weg bent en je vergeet te denken aan thuis

Bedenk het maar en je kan je er schuldig om voelen. Ook dit went vanzelf naarmate je meer ervaring krijgt in het ouderschap, trouwens. Maar vooral na je eerste kindje kan je jezelf druk maken om zo’n beetje alles. Je wil het eigenlijk gewoon perfect doen…

Onzekerheid over je lichaam en uiterlijk

Mistroostig staart je spiegelbeeld terug. Je wallen hebben nog net geen eigen naam, maar zijn behoorlijk permanent inmiddels. Foundation helpt geen zak. Je voelt je eigenlijk gewoon een slap aftreksel van je vroegere zelf waar geen kilo make-up tegenop te smeren valt.

En wat dacht je van dat miezerige plukje haar dat na de haaruitval overblijft? Dat je buik flubberig is gewordenen sexy lingerie voelt als een kanten vlag op een modderschuit? Of dat je huid wat is gaan hangen omdat je die bergen snoep tijdens de zwangerschap niet kon laten liggen… Sommige vrouwen worden incontinent, anderen kampt met aambeien en weer een ander eindigt met slappe borsten. Of een combinatie.

Je moet jezelf dus weer leren omarmen – tenzij je mazzel hebt, omdat je lijf snel weer strak is en je kindje vrijwel meteen doorslaapt. En dat kost opnieuw tijd. Misschien negen maanden, soms meer.

Algeheel gevoel van malaise

Je voelt je lamlendig. Als je dan, zoals ik, vervolgens ook nog eens tegenover de buitenwereld beweert dat het prima gaat, dan eindig je thuis helemaal met een rotgevoel. Want het gaat helemaal niet altijd goed. Misschien baal je dat je het ouderschap helemaal niet altijd zo leuk vindt als je had verwacht. Of dat je huishouden blijft liggen.

De oplossing? Vertel eens aan een goede vriendin (met kinderen) hoe je je voelt. Dat je moe werd van je huilende baby. Of dat je baalt van je hormonen, gevoelens of je nieuwe lijf. Wedden dat ze je verhaal herkent? En dat het oplucht om te horen dat je niet de enige bent?

Je hebt geen zin om het huis te verlaten

Cocoonen is kort na de geboorte van je kindje heel normaal. Het heeft ook een functie: je kunt lekker genieten van je baby, wennen aan jullie nieuwe gezinssituatie en aanrommelen in je eigen tempo. Hoort er ook vaak bij. Dit is eigenlijk de enige mentale klacht die opspeelt tijdens het ontzwangeren waar je plezier van kan hebben.

Geen last gehad van deze mentale klachten?

Dan heb je vooral geluk.

Regelmatig spelen mentale klachten echter toch op bij ontzwangeren, maar schuif je ze toch onder de noemer ‘hoort erbij’. En dat klopt. Het hoort er inderdaad vaak wel bij. Alleen helpt het om te weten dat wat je voelt niet blijvend is, je niet de enige bent en dat het doorgaans van tijdelijke aard is.

Het is prima om dit te bespreken met je huisarts wanneer het je leven in grote mate beïnvloedt. Vergeet ook niet dat bepaalde klachten heel goed kunnen voortkomen uit ijzertekort of een gebrek aan bepaalde vitaminen.

Zorg in elk geval goed voor jezelf, give yourself a break en blijf in gesprek met je partner en eventueel vriendinnen. Op een gegeven moment zal je merken dat de rust terugkeert.

Heb jij last gehad van mentale klachten tijdens het ontzwangeren? Of viel dat bij jou reuze mee?

Afbeelding – Shutterstock