#mamadoeslief! Want we doen allemaal ons best!

Afgelopen donderdagochtend deelde Angela, blogger op Mamametpassie.nl, via Instagram dat haar dochter ziek was en ze het lastig vond dat ze nu niet kon werken. Daarop kreeg ze een paar bijzondere reacties van moeders die hun mening niet konden inslikken. Om die reden willen we andere moeders graag oproepen: #mamadoeslief!

Weet je wat ik apart vind? Wanneer Ro met de kinderen op pad gaat en ze kegelen ze in de supermarkt bijna die enorme stapel conservenblikken omver, glimlachen de moeders vriendelijk en grinniken de vaders. Als ze gekleed gaan in een eclectische combinatie met sterren, strepen en stippen krijgt hij nog net geen schouderklopje omdat hij ze überhaupt heeft aangekleed. En dat hij elke dag op zijn werk zit? Tja, logisch toch.

Laat mij diezelfde dingen doen: kinderen die zich als hysterische stuiterballen bewegen, kleding die niet matcht of hardop zeggen dat je, na een drukke dag met de kinderen, blij bent dat je morgen weer kan gaan werken. Mannen vinden daar meestal niet veel van, maar vrouwen des te meer. Of misschien moet ik het iets anders verwoorden: moeders des te meer.

Want lieve mama’s, wat kunnen we elkaar onderling verketteren. Omdat de ander flesvoeding geeft vanaf de geboorte of juist borstvoeding tot het kind minimaal twee jaar oud is. Omdat die ene moeder haar dochter laat buitenspelen zonder jas terwijl het best fris is of omdat die ander juist kiest voor een veel te dikke winterjas. Omdat die vrouw van verderop haar kinderen als een ware helikopterouder bemoedert. En dan die ene van school…

Wanneer stoppen we eens met elkaar veroordelen? Laten we er eens vanuit gaan dat we in de kern allemaal proberen het beste voor onze kinderen te doen. Dat keuzes die uit liefde worden gemaakt per definitie niet slecht zijn. En tot slot: dat niemand de wijsheid in pacht heeft. Je doet uiteindelijk allemaal maar iets, toch?

Onze jongste dochter kreeg bijvoorbeeld twee jaar lang borstvoeding. Niet omdat ik er continu van genoot, maar vooral omdat ik eraan begonnen was en het wilde afmaken. Omdat op Borstvoeding.com stond dat je kind het nodig heeft en moeder natuur je niet voor niks zo gebouwd heeft dat je kan voeden.

En aan de ene kant trokken de moeders aan me die allemaal vonden dat het zo fantastisch was, die meenden dat je borstvoeding móet geven en dat kunstvoeding eigenlijk gewoon vergif is. Aan de andere kant kreeg ik vreemde blikken wanneer ik zei nog borstvoeding te geven, alsof er een kind van zestienplus aan mijn tepel hing. Alsof het smerig was en ik abnormaal.

Wat ik maar wil zeggen: stop daar gewoon mee. Glimlach gewoon eens wanneer je een moeder ziet strugglen met een krijsende peuter, vertrouw haar toe dat je weet waar ze doorheen gaat en dat het goedkomt. Roep ‘hou vol!’ wanneer je die ene moeder met bezweet hoofd ziet worstelen met een dreumes die het autostoeltje niet in wil. En geef elkaar een high five als de kinderen op tijd in de klas zitten, ongeacht of de kleding bij elkaar past en of de tandpastavlekken nog op zijn wang zitten.

Kortom, doe gewoon ‘s wat gezelliger onderling, lieve mama’s!

(Tenzij je dat al deed natuurlijk ❤)

Wat vind jij ervan dat iedereen maar een mening over je heeft en denkt die (online) te moeten delen? Mag het wat jou betreft ook weleens wat minder?