In de serie Lief dagboek neem ik jullie mee in de periode na het verlies van onze dochter Nova. Over keihard vallen, intens verdriet, maar ook bergen vol liefde en licht.
Lief Dagboek,
‘Zijn jullie al lekker aan het genieten van de kleine meid?’
Mijn hart krimpt ineen. Elke keer wanneer ik aan iemand moet vertellen dat de zwangerschap een bijzonder pijnlijke afloop kreeg, doet dat opnieuw zoveel verdriet. Waarschijnlijk omdat iedere keer weer een herbeleving is van de afgelopen paar weken. En in de ogen van een ander zie je de pijn van jezelf. Stiekem is dat ook precies de reden waarom we het nog aan zo weinig mensen hebben verteld: ik wil die pijn helemaal niet voelen.
Ik haal diep adem en tik een berichtje terug dat ik de afgelopen tijd eigenlijk te vaak heb moeten tikken: ‘De reden dat het zo stil was, is helaas niet de reden die we voor ogen hadden.’ Tot slot vertel ik dat we het voorlopig nog even voor ons willen houden, tot we eraan toe zijn dit nieuws wereldkundig te maken. Een moment dat dichterbij is dan ik op dat moment nog denk.
Een bijzonder kinderfeestje
Anderhalf uur nadat ik het gesprek had met de arts is het tijd om May op te halen van het kinderfeestje waar ze die dag naartoe is. Het is middenin de herfstvakantie en eigenlijk de eerste ‘confrontatie’ met moeders van school. Hoewel we de kinderen weer zelf gaan brengen en halen, vind ik het toch best spannend. Je weet van tevoren immers niet hoe anderen reageren. Het kan zoveel kanten op: zullen ze zich huilend in je armen storten? Negeren ze je uit ongemak? Of…
Eigenlijk had ik met elk scenario rekening gehouden, behalve met wat er daadwerkelijk gebeurt. Al snel na binnenkomst rent Rose er vandoor met haar zusje, in de hoop dat ze natuurlijk lekker lang kunnen spelen en dat ik er geen erg in heb. Een moeder die ik al langer ken, spreekt me aan. En dan nog eentje en nog een paar. Ze zijn allemaal zo lief! Iedereen neemt de tijd om écht te luisteren terwijl ik mijn hart lucht. Ik vertel over het telefoongesprek met het ziekenhuis, maar ook over die verschrikkelijke eerste week en hoe bijzonder de bevalling en uitvaart waren – ondanks alles. Over hoe belangrijk het is als je een paar mooie momenten hebt om op terug te grijpen ook, en dat de kinderen je er echt doorheen trekken.
Zonder het te weten hebben deze lieve moeders me het vertrouwen gegeven wat ik zo hard nodig had. Voor vandaag voelde ik me zo ontheemd, ik wist niet goed wat ik met mezelf aan moest en had werkelijk geen idee of ik wel klaar was om de wijde wereld weer in te gaan. Ondanks ons eigen voornemen het wel te gaan doen. Maar dankzij hen weet ik het zeker. Dit komt goed. Ondanks dat het vast zijn tijd nodig heeft, maar ik ben er klaar voor om volgende week weer de normale dingen op te pakken, zoals halen en brengen naar school en de sportlessen. Daar ben ik ze zo dankbaar voor!
Tijd om ons verhaal te vertellen
Langzaam voel ik steeds meer dat het tijd wordt om ons verhaal te doen. Alle gebeurtenissen van deze afgelopen week (mijn wandeling, de uitslag van het ziekenhuis, het zien van andere ouders, de opluchting nadat ik mijn verhaal kon doen en bovendien de trots waarmee ik mocht praten over Nova), maken dat ik me niet langer wil verstoppen. In tegendeel. Ik wil heel graag vertellen over ons kleine meisje en hoe trots ik ben.
De pijn en het verdriet gaan hand in hand met de onmetelijke trots die ik, tussen het huilen door, elke keer opnieuw voel. Ik ben voor de vierde keer moeder geworden en de wereld mag dat weten! En hoewel de tranen opnieuw over mijn wangen stromen zodra ik de laptop start, voel ik aan alles dat het tijd is en begin te tikken…
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Lees hier de andere delen van het dagboek
- 1: Van bypass tot een hartje dat stopt
- 2: De echo die ik had willen overslaan
- 3: Hoe vertel je iemand…
- 4: De bevalling van ons meisje
- 5: Bijzondere geboortefoto’s
- 6. Nova. Een ster aan de hemel
- 7: Hoe maak je de juiste beslissingen?
- 8: Dag lief meisje
- 9: Overal zwangere vrouwen
- 10: Het ziekenhuis belt met nieuws
- 11: Of ze al geboren is?
- 12: Onzekerheid en klein verdriet
- 13: Terug naar het schoolplein
- 14: Hoe gaat het met je? Kut natuurlijk
- 15: Therapeutisch wandelen
- 16: Dingen waar je geen invloed op hebt
- 17: Hoe het met de kinderen gaat?
- 18: De foto’s van het ziekenhuis
- 19: Tijd om op te ruimen
- 20: Niemand komt aan mijn kinderen
- 21: Ro gaat weer aan het werk
- 22: Mijn cyclus komt op gang
- 23: Je tranen inslikken is soms beter
- 24: En dan sta ik weer in het ziekenhuis
- 25: Eindelijk geen vragen meer
- 26: Het jaar waarin Nova geboren werd
- 27: Eindeloze dankbaarheid
- 28: Ons kleine meisje is eindelijk thuis
- 29: Het eerste jaar zonder jou
- 30: Die naïviteit krijg je nooit meer terug
- 31: De Negenmaandenbeurs: slim of te vroeg?
- 32: De dagen zijn doordrenkt van haar afwezigheid
- 33: Langzaam wordt het verdriet eenzamer
- 34: Ik verloor het plezier in het moederschap
- 35: Hoeveel kinderen heb je eigenlijk?
- 36: Je wordt een ander mens door de rouw
- 37: Agenda leeghouden
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Afbeelding, Pra Chid – Shutterstock
Afbeelding, Pra Chid – Shutterstock
