Wat we (nu al) kunnen leren van deze corona-periode!

Een diepgaand stuk over hoe ik mezelf hervond, plots tot mijn kern doordrong hoe deze periode een omslag kan en mag zijn… Nee, dat hoef je niet te verwachten. Wat wel? 10 luchtige(re) lessen die ik meeneem uit deze periode van sociale lockdown.

#teamhetismaareengriepje

Eind januari liep June met een bezorgd gezicht de kamer binnen. ‘Ik maak me een beetje zorgen over het coronavirus, wat als het hierheen komt?’ Waar ik tot dat moment enigszins in de veronderstelling was dat het een grappige stunt was van het gelijknamige biermerk (ik volg het nieuws inderdaad nauwelijks meer), besloot ik het even allemaal op te zoeken. Oké, het zag er niet best uit, maar met wat overtuigingskracht kalmeerde ik haar weer:

  • Het is maar een griepje, hoogstens een heftige verkoudheid
  • Dat coronavirus is familie van SARS en dat liep ook met een sisser af
  • Niemand in Nederland is besmet en die kans schat ik eigenlijk ook heel klein in

Tot zover het vertrouwen.

Hamsteren en overvolle intensive cares

Eigenlijk voelde ik me heel relaxed tot overal de winkels werden leeggeplunderd. Ik zag volwassen, voorheen weldenkende mensen uit de Lidl stormen met twee volle karren per gezin, eindeloze kilometers aan wc-papier verdwijnen en iedereen kocht houdbare voeding. En dat triggert toch iets. Je wil helemaal niet meedoen met het kuddegedrag en tegelijkertijd hoop je ook niet die sukkel te zijn die straks zijn billen veegt met een restje tijdschrift of de aardappelschillen weer uit de groene bak opduikt om maar iets te kunnen eten. Alleen maar omdat je de boel onderschatte.

Toen drong ook de ernst van de situatie tot me door. Het virus bleek toch iets heftiger dan een normale verkoudheid en de ic’s raakten langzaam voller en voller. Met een moeder in de risicogroep maakte ik me steeds meer zorgen. Zeker na de verontrustende berichten uit Italië waar ze ‘ouderen’ van de beademing haalden om plek te maken voor jonge mensen. Die zogenaamde ouderen mochten slechts zestig jaar worden. Kortom, het was toch niet echt ‘maar een griepje’.

De intelligente lockdown

En toen kwam de volgende grote stap. Wat dat betreft werd de Nederlandse taal in 2020 wel een aantal mooie woorden rijker. Om te beginnen met de intelligente lockdown; iets dat door de overheid niet als noodzakelijk werd geacht, maar afgedwongen door ouders die massaal hun kinderen thuis hielden van school. We gingen thuiswerken, zaten ineens 24/7 met de kinderen op onze lip en dat levert nu al een bijzonder aantal levenslessen op.

Wat kunnen we leren van de intelligente lockdown?

Hoe handig het is om weekboodschappen te doen

Vond ik eigenlijk al, omdat je automatisch het dubbele uitgeeft als je dagelijks boodschappen doet (geen idee waarom trouwens, maar het is echt zo). Maar nu komt het extra goed uit. Slechts één keer per week onder de mensen zijn, voelt toch beter dan elke dag even naar de supermarkt. Zeker omdat ik nu al een paar keer snotterige kinderen voorbij zag lopen met oma in hun kielzog. In deze periode liever niet te vaak.

Hoeveel mensen hun handen niet wasten na een toiletbezoek

Die hebben nu allemaal droge handen omdat ze het niet gewend zijn 😉

Nee grapje. Maar dat veel mensen hun handen niet wasten, is wel waar. Weliswaar merk ik het verschil zelf niet (want: geen directe collega’s). Maar ik begreep van mensen die wel in loondienst werken dat ze de kraan aanzienlijk vaker horen lopen dan vroeger. Moet je ook niet te veel over nadenken, geloof ik. Laten we vooral hopen dat al die mensen zo fris blijven…

Wat de juf op school allemaal voor ons doet, elke dag weer

Ik geloof dat de draagkracht voor de lerarenstakingen voor het eerst iets groeit. Nu we massaal homeschoolen, blijkt het toch allemaal best pittig te zijn. En hoewel ik sowieso wel waardering had voor de juffen, kan ik zeggen dat het afgelopen weken zeker verdubbeld is. Echt! Ik heb namelijk naast het fulltime zorgen voor onze kleuters helemaal geen puf meer om te werken, laat staan dat je dan nog allerlei statistieken en gegevens had moeten bijhouden van de dag.

Dat streamingsdiensten nu pas écht van pas komen

We hebben volgens mij nog nooit zoveel films en series gekeken als afgelopen tijd. Zeker sinds we naast Netflix en Videoland ook Disney+ aan ons rijtje mochten toevoegen. Eindelijk kon ik Vaiana, Mulan en Brave van mijn lijstje afstrepen en hoop ik stiekem de kinderen nog eens warm te maken voor De Reddertjes in Kangoeroeland. Toch een beetje jeugdsentiment 😉

Hoeveel je eigenlijk bespaart als je thuis blijft

Zelfs wij merken verschil. Ondanks dat we eigenlijk sowieso redelijk sober leven, houden ook wij nu gewoon geld over. We gaan niet meer naar de bioscoop, kapper, spontaan richting de Hema, uit eten, (indoor) speeltuin, ritje maken met de auto richting waar dan ook, dierentuin, persevents, … Noem het maar op. Alle spontaniteit is namelijk weg. En dat bespaart blijkbaar best wel wat geld. Tenzij je nu natuurlijk veel online shopt.

Dat je als introvert eindelijk in het voordeel bent

De wereld is best ingericht op extraverte mensen. Dat zeg ik niet om te klagen; ik benoem het meer als vaststaand feit. Maar tijdens zo’n sociale quarantaine ben je dus als introvert eindelijk in het voordeel. Waarom?

  • Ik hoef de deur niet uit: eerlijk gezegd vermaak ik me prima binnen (dat deed ik ook hiervoor al)
  • Genoeg tijd om je weer helemaal op te laden
  • Geen sociaal ongemakkelijke situaties meer

Kortom, hier komen de muren eigenlijk helemaal niet op me af. Ik vermaak me wel, ook als we wekenlang niet verder komen dan de achtertuin.

Hoezeer je relatie op de proef wordt gesteld tijdens een 24/7 samenzijn

Ro werkt in de vitale sector. Dat betekent dat hij tot afgelopen vrijdag elke dag gewoon aan het werk was en we eigenlijk redelijk doorgingen zoals daarvoor – met enige aanpassing. We zagen elkaar net zo vaak als daarvoor. Maar ik kan me best goed voorstellen dat het pittig is als je plots op elkaars lip zit, je de kinderen moet begeleiden met hun huiswerk en je intussen je werk ook moet afkrijgen. Een ruzie is tijdens een vakantie misschien al snel geboren, maar nu helemaal.

Wat verder ook niet meehelpt, is dat alle andere mogelijkheden om het huis uit te gaan momenteel getorpedeerd zijn door de sociale lockdown. Je bent dus echt op elkaar aangewezen. Nog meer dan tijdens een maandenlange verbouwing of je vakantie. Dus dat sommigen zich afvragen of corona leidt tot een babyboom of scheidingspiek is zo gek nog niet…

Dat je lekker weer nooit mag onderschatten

Moet je eens voorstellen dat je deze weken zou doorbrengen met regen die tegen de ruiten slaat, onweer en zware windstoten. Echt, we konden het zoveel slechter treffen. Al zou het voor mij misschien juist goed zijn om ook het huis gedwongen te moeten verlaten als het regent – iets wat ik normaal bijna nooit doe – en de kinderen lekker te laten spelen en springen in plassen. Maar toch. Ik zit, als ik even mag kiezen, dan toch liever onderuit gezakt in de tuin met de zon in mijn gezicht terwijl de kinderen zich uitleven op de trampoline.

Laaggeschoolde beroepen? Vitaal zal je bedoelen!

Persoonlijk vind ik het een beetje lastig wanneer mensen praten over hoge en lage niveaus op de middelbare school. Zelf probeer ik de kinderen juist altijd bij te brengen dat je verschillende soorten intelligentie hebt. De één leert heel gemakkelijk, de ander is juist onwijs handig en weet iets in elkaar te zetten wat hij in zijn hoofd ziet. Dat kan en mag je niet vergelijken in termen van ‘niveau’. Daarom vind ik het ook een beetje jammer als ouders hun kinderen stimuleren juist geen praktische opleiding te doen, omdat dat werk te ‘laaggeschoold’ zou zijn.

Bovendien, nu blijken die beroepen toch maar mooi onmisbaar. Juist de vuilnismannen, vrachtwagenchauffeurs, magazijnmedewerkers, monteurs, elektriciens, loodgieters en andere technici laten de maatschappij op het moment doordraaien. Naast andere vitale sectoren als onderwijs/kinderopvang en de zorg uiteraard, is het zeker ook belangrijk te beseffen hoeveel meer er nog achter de schermen gebeurt. Allemaal werk waardoor wij ons leven nog altijd in behoorlijke luxe kunnen doorbrengen.

Hoe bijzonder leuk je kinderen zijn

Sommige dingen weet je heus wel, maar neem je toch vaak al snel voor lief. Denk aan je familieleden, maar ook je eigen gezin. Je weet dat ze er toch wel elke dag zijn, dus ze worden een ‘normale’ factor in je leven. Dat zijn ze echter natuurlijk allerminst en dat merk je nu. Toegegeven, iedereen vierentwintig uur per dag bij je hebben, kan best pittig zijn. Je moet je balans weer (her)vinden, bent ineens niet alleen mama meer maar ook ‘juf’ zonder opleiding, hebt nauwelijks nog tijd voor jezelf…

En toch. Juist door bewust een stap terug te doen en meer te geven dan voorheen, merk ik dat mijn ouderschap bijvoorbeeld een boost krijgt. Ik ben betrokkener, doe meer met en voor ze, geniet enorm van hun gekke grapjes en voel me vaker dan ooit écht gelukkig. Juist misschien omdat we nergens anders een uitvlucht hebben, zoals in een lange vakantie? Ze spelen meer buiten, we knutselen vaker en ze kijken zelfs minder televisie. Ondanks Disney+.

Ik weet best dat het komt, doordat ik mezelf aanzienlijk minder deadlines opleg dan voorheen en een stapje terug deed in mijn werk voor de kinderen. Maar het werpt hierin dus wel zijn vruchten af en daar ben ik echt dankbaar voor.

Wat merk jij aan deze periode? Ben jij jezelf ook tegengekomen? Neem je er bepaalde lessen uit mee? Vind je het lastig of begin je langzaam berusting te vinden?

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven