Column | Ik heb een beetje last van zweefschaamte

Ik kom uit een liefdevol, atheïstisch nest. Met name mijn vader, gelooft absoluut nergens in – behalve in de kracht van de wetenschap. Het goddelijke past niet bij zijn visie op het leven. En toen kwam ik. Waar je als kind nog klakkeloos meegaat met de opvattingen van je ouders, kom je vanzelf op een punt waarop je soms andere keuzes maakt. Dit bleek voor mij zo’n punt.

Hoewel ik mijn vinger niet exact kan leggen op hét moment waarop alles veranderde, weet ik wel dat ik meerdere dingen meemaakte die ik niet op een wetenschappelijke manier kon verklaren. Zonder op de exacte momenten in te gaan, die vind ik net iets te persoonlijk om op internet te zetten, voelde ik op dat moment dat er meer moest zijn. Ik kon het absoluut niet verklaren – iets dat ik vanuit mijn wetenschappelijke opvoeding irritant had moeten vinden – maar ineens was dat ook niet meer nodig.

Ons leven is er echter op ingericht dat we moeten conformeren aan het ’tijd is geld’ principe, aan beperkingen in plaats van overvloed, aan alles tegelijkertijd willen hebben. In die wereld is eigenlijk geen plaats voor de opvatting dat eindeloosheid ook bestaat. Buiten het universum om althans. Deze Westerse opvattingen rijmen alleen niet met wat ik voel en doe.

Ik brand wierook, steek kaarsjes aan en heb een huisaltaartje gemaakt. Hier zet ik regelmatig nieuwe engelenkaartjes neer, liggen edelstenen en liggen natuurlijke schatten die alle vier de elementen (aarde, vuur, water en lucht) vertegenwoordigen. Ik probeer regelmatig aan de dagelijkse ratrace te ontsnappen met hulp van meditatie en lees regelmatig spirituele boeken. Verder eet ik vrijwel alleen biologische dierlijke producten, probeer me niet te laten verleiden tot massaconsumptie en geef mijn jongste zoontje alleen maar houten speelgoed.

Persoonlijk geloof ik namelijk dat we, als mens, in de basis uit liefde bestaan. Dat we met die liefde moeten zorgen voor onze aarden – niet alleen voor onze kinderen, maar ook voor de dieren en de natuur. Of er echt een God is, zoals in traditionele religies vaak wordt beweerd? Nee, ik geloof meer in een overkoepelende bron van liefdevolle energie. En hoe je die bron ook noemt, het is in de kern denk ik allemaal hetzelfde.

Toch vind ik het lastig hierover te praten. Het mag dan wel gebruikelijker zijn aan yoga te doen of in ijsbaden te duiken, vertellen dat je een spirituele levensbeschouwing hebt, plaatst je al gauw in de zweeftevenhoek. Dat laatste vind ik lastig. Niet alleen vanuit mijn eigen opvoeding, maar ook door de opvattingen vanuit de buitenwereld. Er wordt vaak lacherig of meewarig gedaan over mensen die hun geloof in het magische nooit helemaal verliezen, over wie de pijnlijkste momenten uit het leven liefdevol weet te omarmen en wie geluk haalt uit het kneuterige.

Al snap ik heus waar het vandaan komt. Bepaalde mensen zijn natuurlijk enorm aan de haal gegaan met die spirituele principes. Denk aan alle coaches die beweren dat ze je tegen idiote investeringen kunnen leren te manifesteren. Peperdure cursussen, workshops en retraites, zogenaamd met goede bedoelingen, maar in werkelijkheid niet veel anders dan een bijna sektarische piramideconstructie. Ik wil niet geassocieerd worden met die hoek. Vandaar waarschijnlijk mijn zweefschaamte.

Ik ben namelijk niet zo; ik ben gewoon ik. Een ietsist die ook niet alle antwoorden heeft, maar inmiddels wel leeft met de overtuiging dat er absoluut meer is dan alleen de wetenschap. Die denkt dat het mooier, liever en beter kan. Met een moestuin, edelstenen en geitenwollen sokken 😉 En omdat spiritualiteit een onderwerp is waar we in het dagelijks leven (te) vaak krampachtig over praten, doe ik het maar op deze manier – om hopelijk de zweefschaamte te doorbreken.

Geloof jij in God of een hogere macht? Waarom wel of niet? En herken je misschien wel iets van mijn gevoel? Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen!

Liefs, Merel

Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

©Ironika – Shutterstock

1 gedachte over “Column | Ik heb een beetje last van zweefschaamte”

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *