Kind wil geen jas aan? Dit is hoe je daarmee omgaat

Het is nog winter, maar de zon schijnt en je kind wil geen jas aan. Hoewel de temperatuur boven nul is, protesteert alles in jou: je wil dat ze gewoon alsnog een jas aantrekken en zich op die manier warmhouden. Is dat de beste manier? Zijn er alternatieven? En is het eigenlijk zo slecht als je kind geen jas aantrekt terwijl het koud is?

Je kind wil geen jas aan

‘Dit is hoe je daarmee omgaat’ – veelbelovende titel, alsof er een gouden oplossing is waardoor je nooit meer voor dit probleem komt te staan. Zo zwart-wit ligt het natuurlijk niet. Als je kind geen jas aan wil, heeft dat te maken met een stukje autonomie. Ze heeft er vandaag geen zin in en het is haar lijf, zo verwoordt onze dochter het. ‘Jij hoeft er toch niet mee te lopen?’ Tja, en daar valt weinig tegenin te brengen. Maar wat nu als jij wel wil dat je dochter of zoon zijn jas aantrekt, omdat het koud en regenachtig is, stormt of heeft gesneeuwd? Ga je dan die discussie aan of niet?

Redenen waarom je kind geen jas aan wil?

  • Hoewel jij misschien staat te blauwbekken, heeft hij het warm.
  • Ze wil zelf graag beslissen.
  • De zon schijnt.
  • Een kindje op school heeft er een opmerking over gemaakt.

Redenen waarom jij wel wil dat die jas aangaat?

  • Het is koud buiten.
  • Kleding wordt vies als ze hun jas niet aantrekken.
  • Je weet het beter dan je kind.

Hoe ga je om met een kind dat zijn jas niet aan wil doen?

Ga bij jezelf na waarom je zo graag wil dat die jas aangaat

Is het daadwerkelijk koud? Dat is een vraag waarop je eigenlijk geen eenduidig antwoord kunt geven. Neem Wim Hof, beter bekend als The Ice Man: de beste man deed namelijk een halve marathon in Lapland, slechts gekleed in een korte broek. Als hij bij -30 zo schaars gekleed kan rennen zonder out te gaan, wie zijn wij als ouders om onze kinderen te vertellen dat het koud is? En nee, natuurlijk, ons nageslacht heeft geen ademtechnieken geleerd van The Iceman himself, maar kou blijft dus wel een kwestie van perceptie. Als je kind het lekker vindt zonder jas, dan is dat misschien gewoon zo.

Besef dat kou op zich niet leidt tot verkoudheid

Het grootste misverstand is dat van onvoldoende warme kleren dragen tijdens koud weer leidt tot verkoudheid. Je wordt namelijk verkouden van een virus, dat makkelijker wordt overgedragen tijdens de winter omdat je vaker op elkaars lip zit in een slecht geventileerde ruimte. En om Wim Hof nog maar eens aan te halen: die zit praktisch in zijn blote kont in de sneeuw en staat ook niet bepaald bekend om een chronische verkoudheid. Het is hoogstens zo dat je slijmvliezen iets kwetsbaarder worden door kou, maar daar is dan wel alles mee gezegd.

Laat ze ontdekken

Als een van onze kinderen beweert het niet koud te hebben terwijl ik daar een andere mening over heb (omdat ik dan bijvoorbeeld zelf baal dat mijn snuggy niet onder mijn winterjas past), dan zet ik die mening tegenwoordig toch maar opzij. Picking my battles dus. In mijn tas stop ik de jas, voor het geval dat, en ik haal mijn schouders op. De ene keer bibberen ze na vijf minuten en vragen ze zelf of ik iets voor hen heb meegenomen, een andere keer krijg ik ongelijk. Van het ontdekken, leren ze waar ze zich fijn bij voelen en vertrouwen op hun eigen oordeel. Dat helpt ze meer dan wanneer ik alles voorkauw.

Vinden ze hun jas niet mooi? Zoek samen naar een oplossing

Misschien kan je niet zoveel meer doen aan de huidige jas, maar is je kind er vanaf nu wél aan toe om te gaan meebeslissen over de kleding die je koopt. In dat geval ga je volgende keer samen op pad. Jouw budget dus jouw regels, maar met inspraak van hen. Heb je dat al gedaan en zegt een klasgenoot of vriendin vervolgens iets naars over de jas? Dan kan je samen bespreken hoe je met de meningen van anderen omgaat.

Houd voor ogen dat er ergere dingen zijn

Eerlijk? Het is maar een jas. En het is heus niet zo dat als je hierin meegaat, ze automatisch over je heen lopen op ieder denkbaar vlak. Het helpt je kind aan het vormen van een eigen mening, ontdekken waar hun (fysieke) grenzen liggen – er zijn echt ergere dingen op de wereld. Bovendien houd je energie over als je niet op elke slak zout legt. Energie die je mooi kan steken in opvoedkundige zaken die je aan het hart gaan: u zeggen tegen onbekenden, vriendelijkheid, liefde voor de natuur of wat je dan ook maar belangrijk vindt om ze mee te geven voor later.

Wat als je kind een korte broek aan wil met 3 graden?

Een vriend van vroeger vertelde me hierover ooit dat hij als kind door de sneeuw fietste in een korte broek. Mensen keken zijn moeder erop aan, terwijl hij het gewoon altijd heel warm had en niet anders wilde. Zijn moeder ging simpelweg de strijd niet meer aan.

Ik kan me wel voorstellen dat je even een wenkbrauw optrekt als een buurkind door de straat fietst terwijl het -10 is en ze niet veel meer draagt dan een korte broek, maar inmiddels gaat het bij ons niet heel anders. Laatst bijvoorbeeld. De temperatuur zal niet veel hoger hebben gelegen dan vijf graden en het zonnetje scheen. Reden voor onze lieve dochter om naar boven te sjezen, haar badpak aan te trekken en buiten te gaan spelen in de voortuin.

Even schoot door mijn hoofd: ‘Wat zullen de buren wel niet denken?’ Je wil ook weer niet dat iemand met zakken kleding aankomt omdat ze denken dat je hen tegenwoordig niets beters kan bieden dan een badpak medio februari. Maar die gedachte vervloog snel. Er zal vast iemand zijn die hier iets van vindt, en ergens geef ik ze gelijk. Ik vind er namelijk ook iets van dat zij buiten paradeert in een badpak alsof het hartje zomer is. Tegelijkertijd heeft ze geen seconde geklaagd dat het koud was, dus zo zal ze het niet hebben ervaren. Dat is toch belangrijker dan de mening van de buitenwereld? Steek ik de overgehouden energie die een discussie me had gekost mooi in de dingen die ik het wel waard vind.

In hoeverre vind jij het lastig om je kind de keuzevrijheid te geven op dit gebied? Moet je kind van jou een jas aan als hij niet wil? Of laat je het los en vind je zelf ontdekken belangrijker? Discussieer mee in de comments.

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven