Kinderen spiegelen je karakter als geen ander. Natuurlijk ook logisch: jij spendeert de meeste tijd met ze en je bent hun ‘gids’ in een onbekende wereld. Door jou te imiteren, leren ze omgaan met anderen, elkaar en met jullie als ouders. Dat het nuttig is, betekent echter niet dat het altijd leuk is om jezelf terug te zien. In dit artikel vertellen we in een notendop waarom kinderen een spiegel vormen van je gedrag en wanneer dat iets minder uitkomt.
Waarom spiegelen kinderen je gedrag?
Evolutie
Imitatie is de eerste vorm van ontwikkeling. Wanneer je kind jou nadoet, is de kans groter op overleven en dus is het evolutionair gezien heel logisch dat ze jou spiegelen. Pas wanneer ze ouder worden, zullen ze meer op eigen benen komen te staan en hun eigen pad gaan kiezen.
Ze zien je dagelijks
Daarnaast komen ze dagelijks met je in aanraking. Wanneer ze bij een ander gezin zouden opgroeiden, zouden ze hun gedrag overnemen. Een beetje het nature-nurture verhaal: je hebt bepaalde karaktertrekken van jezelf, maar afhankelijk van je opvoeding ontwikkelen die zich meer.
Tot zover dus het stukje logica achter het spiegelen van je gedrag. Dat je het begrijpt wil echter niet zeggen dat het altijd prettig is…
9 momenten waarop je kind je gedrag spiegelt (en dat minder fijn is)
Rommeligheid en chaos
Terwijl je verzucht waarom je kinderen toch geen enkel spoortje van orde en netheid hebben meegekregen in dit leven, dwaalt je blik af. Op het aanrecht staat nog wat servies dat de vaatwasser in moet, her en der liggen papieren verspreid en je tas staat ook al een week in de vensterbank. Tja…
Ze flierefluiten maar wat aan
Elke ochtend hetzelfde gedoe. Tijdens de ratrace die jullie ochtendspits zonder uitzondering is, hangt je ene zoontje relaxed op bed – alsof het vakantie is – en de ander staat al een minuut of vijf te hannesen met zijn shirt. Je ademt zo rustig mogelijk in en uit, en hoopt dat je daarmee de kalmte kan bewaren, maar inwendig kook je. Spontaan vergeet je dat je vanmorgen zelf ook iets langer op bed bleef liggen, omdat je geen zin had op te staan.
Als ze boos tegen hun knuffels praten
Confronterender kan bijna niet. Vertederd lach je, omdat de kinderen zo lief en zorgzaam met hun knuffels spelen. Maar dan komt er een heel boze toon tevoorschijn: ‘Als je nu niet snel luistert, ga je maar even afkoelen in de gang!’ Oeps. Je weet best dat je zelf ook weleens zoiets zegt, maar het klinkt toch anders uit de mond van een peuter.
Verlegenheid
Een beetje wiebelend staan ze naast je, terwijl ze je hand nog eens stevig vastpakt. O, wat had je dit je kleine meisje graag bespaard. Jouw verlegenheid, waar je doorgaans overheen denkt te zijn, blijkt toch vaker parten te spelen dan je doorhad. De spiegel die je dochter je hier voorhoudt, geeft je een kleine blik in het verleden.
Temperament en eigenwijs gedrag
Het liefst zou je beide eigenschappen afschuiven op je man. Maar stiekem weet je best dat het van jou komt. Of althans, dat merk je wanneer je als twee rammen tegenover elkaar staat te briesen. ‘Wat ben je toch eigenwijs!’ roep je, omdat ze niet doen wat jij wil. En laat dat nu precies de definitie zijn van eigenwijsheid…
Gevoeligheid
Waar je moeder weleens wanhopig zuchtte omdat jij die ene trui uittrok vanwege de stiksels aan de binnenkant, ervaar jij nu hetzelfde met je eigen kind. Waar je weliswaar alle begrip hebt, je moet er zelf ook niet aan denken, overkomt je een lichte moedeloosheid bij het zien van de ‘niet-geschikt-stapel’ die steeds hoger wordt.
Misofonie
Soms hangt met de gevoeligheid ook een vorm van misofonie tegen: slecht tegen bepaalde geluiden kunnen. Kinderen nemen van je over dat bepaald gedrag irritant is. Voor je het weet zie je ze ook boos reageren op een ander die smakt, met zijn pen klikt of rusteloos op tafel trommelt. Oeps!
Wanneer je kind te lief is
Misschien was je vroeger ook een zacht, te lief meisje waar mensen makkelijk misbruik van maakten. Door de jaren heen veranderde dat wellicht. Maar zodra je dochter wordt geconfronteerd met kinderen die harder zijn dan zij is, ben je weer even helemaal terug in de tijd. Het liefst zou je haar meegeven wat je nu zou doen, want het kan een behoorlijk pijnlijke spiegel zijn. Toch zal ze haar eigen pad moeten volgen – hoe lastig dat vaak ook is.
Dat moment dat ze de bal terugkaatsen
Taalvaardig als je kind is, geeft hij of zij je gewoon een koekje van eigen deeg in een discussie. Grappig voor buitenstaanders, maar een goudeerlijke spiegel voor jou. Pijnlijk soms ook!
De voordelen van die confronterende spiegel?
Gelukkig zijn er genoeg voordelen aan die confronterende spiegel:
- Hij laat je zien hoe ver jij bent gekomen in de loop van de jaren
- Je kan erop inspelen met de opvoeding, omdat je je kind begrijpt
- Die spiegel laat je zien hoe jij bent en waar je zelf nog aan kunt werken
Het is onlosmakelijk een deel van je opvoeding en leert je bovendien heel veel over het leven. Je moet hem alleen durven inkijken 😉
Wanneer merk jij dat je kinderen je spiegelen? Wat vind jij de meest confronterende momenten?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Afbeelding, Yuganov Konstantin – Shutterstock