Joyce werkt als juf in het basisonderwijs en is moeder van een zoontje van vier. Binnenkort gaat hij naar school en dat maakt de situatie best bijzonder: straks zit ze ‘aan de andere kant van de tafel’.
Dit gastartikel verscheen eerder op De Mamagids en is geüpdatet in 2024.
Als mijn zoontje straks vier wordt, is dat een mijlpaal. Voor hem het meest natuurlijk, maar voor mij eigenlijk ook wel een beetje. Na jarenlang zelf juf te zijn, zit ik over een tijdje ineens aan de andere kant van de tafel. En dat is best spannend. Zal ik bijvoorbeeld het ‘juf zijn‘ wel kunnen loslaten? Zullen we straks tegen elkaar spreken als collega’s onder elkaar of moet ik me echt in de moederrol kunnen voegen op dat moment? Weten wat je kind te wachten staat bij de kleuters, wat ze moeten kunnen en wat ze allemaal in de klas doen, is toch anders wanneer het je eigen kind betreft.
Inmiddels is zijn schooltas gekocht en zijn gymkleding ligt klaar. Voor zijn verjaardag krijgt hij een mooie beker en een broodtrommel. Een goede voorbereiding is het halve werk: mijn kleine ventje is klaar voor de volgende fase in zijn leven. Intussen zit ik echter vol vragen en misschien toch ook onzekerheden. Krijgt hij vriendjes? Zal hij goed luisteren? Pikt hij het schoolleven straks op zoals je hoopt?
Voor het eerst zie en voel ik hoe deze fase écht voor ouders is. Wat het betekent om je kind voor het eerst naar school te brengen. Dat is toch best even wennen, misschien zelfs minder makkelijk dan ik altijd dacht. Al heb ik als leerkracht op dezelfde school wel het voordeel dat je weet hoe en waar ze terechtkomen, dus het vertrouwen dat alles goedkomt is er gelukkig ook.
Afgelopen week liep ik om half 9 even langs de klas waar hij terecht komt. Het voelde meteen als een warm bad. Zoveel lieve ouders, allemaal benieuwd naar mijn zoontje. Ze zeiden ook tegen hun eigen kinderen dat ze hem straks moeten helpen wanneer hij op school komt. Het is een fijn gevoel dat je er niet alleen voor staat.
Opnieuw prijs ik me gelukkig. Ik ken als leerkracht de school door en door, veel ouders zijn me bekend. Ook mijn zoontje is vaker in het gebouw geweest. Hoe moet het zijn als je echt voor het eerst dat schoolplein oploopt en helemaal nieuw bent? Dat lijkt me toch best gek. Ik hoop dus dat hij straks in het voordeel is en sneller went op school. Uiteindelijk wil je toch dat je kind zo snel mogelijk lekker op zijn plekje zit.
Om te voorkomen dat ik mijn rol als juf en moeder lastig kan verenigen, hebben we besproken dat mijn man de oudergesprekken gaat doen. Natuurlijk zal ik tussendoor best eens tegenover de juf terecht komen, maar het kan denk ik best weleens nadelig zijn als je de leerkracht uithangt terwijl je eigenlijk moeder moet zijn op dat moment. We gaan het zien.
Dus zo is de allereerste keer naar school toch ook spannend als je het reilen en zeilen al kent. Alleen dan net op een andere manier.
Mijn kleine ventje.
Wat word je groot.
Ik hoop dat je een kijkje hebt gekregen achter de schermen: die eerste schooldag is voor een juf dus eigenlijk net zo goed spannend als voor iemand die de school nog niet kent – alleen dan op een andere manier. Vond jij de eerste schooldag ook zo’n mijlpaal?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©Evgeny Atamanenko – Shutterstock