Halverwege februari keek ik hem met een steen in mijn maag aan. “We moeten praten.” De woorden waarvan iedereen weet welke zinnen daarop volgen. Na enkele maanden samenwonen in een situatie waar de rek langzaam uitvloeide, was het tijd voor de volgende stap. Hij zou een andere woning zoeken voor we onze goede band verspeelden, ik bleef in ons oude huis wonen. Alsof het lot ermee speelde, stond op Funda ineens een geschikte woning op slechts 500 meter afstand. En dat was, na een halfjaar lang alleen de optie op 55+ woningen, een welkome verrassing. Hij reageerde en binnen een week was het rond.
Natuurlijk is een scheiding verdrietig, maar (zo vonden we allebei) als je het dan toch voor het zeggen hebt, is een woning in de buurt een zegen. Toch kom je opnieuw in een soort draaikolk terecht. Waar het halfjaar na onze beslissing vrij traag verliep, leken we nu op het gaspedaal te hebben getrapt. Voor ik het goed en wel wist, was hij al verhuisd en bleven de kinderen samen met hem een eerste nachtje slapen.
Gek genoeg begint het daarna pas echt. Je denkt dat je je hebt voorbereid op de scheiding, op het apart leven, en toch is het een proces waarin je echt moet groeien – als moeder, maar misschien nog meer als vrouw. Daar kwam ook nog eens bij dat er allemaal onverwerkte gevoelens naar boven kwamen waar ik de voorgaande jaren geen tijd en ruimte voor had. Zoals boosheid, verdriet, rouw, maar ook een bepaalde verslagenheid. Dingen waar ik totaal geen rekening mee had gehouden. En dat kwam naast alle drukte die je toch al hebt met vier kinderen in uiteenlopende leeftijden.
Halverwege het jaar kon ik niet meer. Ik wist niet meer wie ík nu eigenlijk ben, waar ik blij van word. Mijn hoofd draaide overuren om het gezin draaiend te houden – iets dat toch anders is wanneer er niemand binnenstapt om 16.30 uur waar je de zorg gedeeltelijk aan kunt overdragen. De financiën liepen enorm terug, waardoor ik mijn spaargeld met een noodgang zag slinken en ik plotseling moest zien rond te komen met een strikt boodschappenbudget. Geld voor extraatjes was er ineens niet meer.
Het zijn de momenten waarop je neerploft en even geen idee hebt hoe je ook alweer terug zwemt naar de oppervlakte. Waarop je merkt dat je hele independent woman houding geen enkel nut heeft, omdat je de hulp meer dan goed kunt gebruiken, maar eigenlijk nooit hebt geleerd hoe je die vervolgens kunt aannemen. Je moet je kinderen meerdere keren teleurstellen, omdat alle leuke ideeën die ze hebben geld kosten – en je dat niet hebt.
Toch is het goed voor je, denk ik. Juist op die bodem leer je weer dat je elke kant op kunt zwemmen die je maar wilt. En dat is overweldigend in eerste instantie, maar bevrijdend als je er langer over nadenkt. Want dit keer mag jij de koers bepalen en hoef je ‘alleen maar’ af te zetten. In elke tegenslag zit een nieuwe mogelijkheid, als je hem wil zien. Hoe heftig die route vervolgens ook mag zijn, je wordt er weerbaarder van.
Daarbij weet hij en weet ik ook dat we op het juiste moment onze wegen lieten scheiden. Doordat we op tijd aan de bel trokken en niet verzandden in oeverloze “ja maar jij”-gesprekken, namen we afscheid op een moment dat we nog door één deur konden gaan. We helpen elkaar als de ander dat nodig heeft, denken met elkaar mee en steunen de ander. Omdat we weten dat als het met je ex goed gaat, het voor de kinderen beter is en voor jezelf dus ook. Zij staan voorop, daarachter staan wij.
Dankzij hem kreeg en krijg ik de ruimte om mezelf te hervinden, op mijn eigen tempo. We spreken elkaar regelmatig, gingen afgelopen zomer samen op vakantie met het hele gezin en zien elkaar groeien. Dat voelt zo waardevol! Uiteindelijk kan je relatie immers wel stuklopen, maar hij blijft de vader van mijn jongste vier kinderen en daarmee één van de belangrijkste mensen die ik in mijn leven heb. Hij is degene met wie ik het verlies van Nova deel. Ook in haar naam hoop ik dat we dit een leven lang volhouden en elkaar kunnen blijven stimuleren een warm vangnet te vormen rond de kinderen.
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©Jacob Lund – Shutterstock