Column | Ik ben een zweefteef in de ontkenningsfase

‘Glimlach naar je mind,’ draagt de stem in mijn geleide meditatie me bijna kreunend op. Ik grinnik – in die zin neem ik zijn opdracht meteen ter harte. Kort denk ik dat het maar goed is dat bekenden me niet zo zien zitten. Het voelt ook een beetje belachelijk, in de lotushouding met mijn handen open op mijn knieën en in de hoop mijn energie lekker te laten stromen. Maar het werkt wel. Een paar minuten later kijk ik niet meer op of om van zijn opmerkingen en vul ik braaf mijn lijf met zonlicht.

De rest van de dag loopt als een tierelier. Ik ruim de benedenverdieping dansend en zingend op, stel aan het eind van de middag enthousiast voor of Rose’ vriendinnetje niet kan blijven voor het avondeten en heb er helemaal lol in als er nog twee vriendjes aanhaken. ‘Waarom niet? Goed begin van de vakantie,’ zeg ik tegen Ro. Ongekend, en dat allemaal door een kwartiertje mediteren in de ochtend.

Het is geen op zichzelf staand incident, dat ik in een gemakkelijke positie op de bank plof met gesloten ogen en binaural beats op de achtergrond. Ik brand kaarsen, verdiep me in spiritualiteit en steek – als niemand thuis is – stokjes wierook aan. Tel daar mijn nieuwe intuïtieve levenshouding bij op, mijn wens om een moestuin te starten, flexitarische dieet en voornemen om zoveel mogelijk duurzaam te shoppen, en het plaatje is compleet. Ik ben een zweefteef in de ontkenningsfase.

Wie had dat gedacht. Als jonge twintiger haalde ik mijn neus op voor biologisch geteelde groenten uit eigen moestuin (wie had daar überhaupt tijd voor?), meditatie (hoe kan je in vredesnaam ‘geen gedachten’ hebben?) en een veganistische levensstijl (maar echt, hoe kunnen mensen leven zonder kaas, kroket en eieren?). Maar het kan verkeren, want inmiddels ben ik groot voorstander van de antroposofische visie op opvoeden, lees ik Kiind en hebben we een Happinez scheurkalender. En ik volg dus geleide meditaties.

Eigenlijk kwam dit alles in een stroomversnelling door het overlijden van Nova. Ik merkte dat ik heel erg begon te zoeken naar zingeving en een manier om mijn gevoelens te beleven – anders dan wat ik in het verleden altijd deed met wegstoppen en negeren. Via stiltemeditatie kan ik grip krijgen op wat ik voel en de tranen laten komen wanneer dat nodig is. Door een spirituele benadering kan ik het verlies beter plaatsen, en haar wegvallen deed me beseffen dat ik beter moet zorgen voor mijn omgeving en mezelf. Met eerlijke kleding en gezonder voedsel, bijvoorbeeld.

Maar om er nu voor uit te komen? Plots sta ik voor dingen die ik eerder niet bij me vond passen en waar ik toch een mening over had. Dat voelt toch een beetje lullig. Als een fanatieke ex-roker die daarna ineens te pas en onpas roept hoe waanzinnig slecht zo’n sigaret voor je is. Je spreekt je vroegere zelf immers volledig tegen. Nou ja, het leven is een leerproces, zullen we maar zeggen. Van keuzes uit egoïsme, materialisme en wantrouwen naar keuzes vanuit liefde. Is uiteindelijk beter dan andersom…

Daarom is deze blog een beetje mijn bekentenis. Ik zweef. En eerlijk gezegd is dat veel fijner dan ik ooit had gedacht!

Hoe sta jij in het leven? Ben je dol op geurkaarsen, geleide meditaties en leef je vanuit liefde? Of zou je jezelf eerder omschrijven als nuchter en rationeel?

Liefs, Merel

Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (40) is alleenstaande moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven