Over ouders langs de kant van de lijn hoor je doorgaans geen positieve verhalen. Zeker voetbalouders lijken soms compleet doorgeslagen in het ‘advies’ dat ze hun kinderen geven op het veld. Daarom was ik stiekem wel blij dat onze middelste dochter op basketbal ging. Lekker rustig, dacht ik nog – tot ik bij de eerste wedstrijd zat. Wat bleek? Basketbalouders kunnen er ook wat van! En misschien nog erger, ik ben nu ook een basketbalmoeder 😉
5 momenten waarop de basketbalmoeder naar boven komt
De plaatsvervangende coach
In eerste instantie vond ik het een beetje ongemakkelijk, maar inmiddels roep ik ook weleens haar naam vanaf de tribune als ik zie dat ze een beetje staat te dralen of onzeker afwacht, ik steek duimen omhoog van een afstand en praat haar in de pauze even bij over mijn bevindingen.
De fanatiek sporter
Ben ik overigens bijna nooit. Maar ik moet bekennen dat ik haar met goed weer toch soms naar buiten stuur met haar basketbal om te oefenen en dat ik nu al uitkijk naar de zomerse dagen waarop we lekker kunnen gaan oefenen bij het veldje verderop.
De innerlijke leeuwin
En nee, niet omdat ik denk dat mijn dochter nu al in het Nederlands elftal thuishoort, maar omdat dat ene jongetje van de tegenpartij met zijn ellenboog in haar gezicht beukte en zijn moeder daarna zat te lachen. Ik schreeuw niet dat ze hem een stomp terug mag geven, maar inwendig ben ik toch wel blij als ik even later in de wedstrijd zie dat ze zich niet op haar kop laat zitten.
De kantinejuf
Ik kan niet anders zeggen dat het basketbalteam erg gezellig is, maar de ouders zijn dat ook. Bijna iedereen gaat mee met de wedstrijden en is betrokken. En waar het verdelen van de bardiensten in eerste instantie wat moeizaam verliep, zijn er nu elke keer genoeg vrijwilligers die de taak op zich nemen. Ik heb ook al een keer achter de bar gestaan en voelde mijn innerlijke kantinejuf naar boven komen! Vond het heerlijk om te doen.
De trotse moeder
Toegegeven, het is erg leuk dat hun team het goed doet in de competitie: ze zijn tweede en zullen het seizoen waarschijnlijk ook op die plek afsluiten. Maar dat moment dat je dochter scoort of een scherpe assist geeft, maakt dat mijn hart bijna uit elkaar spat. Na afloop krijgen ze altijd een staande ovatie van ons en de eerste keer sprongen de tranen bijna in mijn ogen. Ondanks dat het betreffende potje meer weg had van rugby dan basketbal.
Welke sport beoefent jouw kind? En sta je regelmatig fanatiek langs de lijn of heb je daar minder mee?
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
©Lopolo – Shutterstock
