Ik ben niet creatief, heb soms weinig geduld en raak op slechte dagen overprikkeld wanneer er minimaal vijf kinderen krijsend door elkaar rennen. Kortom, lange tijd had ik een hartgrondige hekel aan kinderfeestjes. Aan mij was het niet besteed. Toch kwam het goed: hoewel het nog altijd mijn hobby niet is, het zorgt niet langer voor slapeloze nachten. Omdat het best een taboe is om hardop uit te spreken, besloot ik er een artikel over te schrijven met handige tips voor lotgenoten. Hopelijk heb je er iets aan en wie weet ga je het uiteindelijk zelfs leuk vinden!
Mijn leven voor de kinderfeestjes…
Dromerig keek ik in de verte terwijl mijn handen tevreden mijn zwangere buik omsloten, ik fantaseerde over mijn kleine meisje. Hoe zou ze zijn en eruit zien? Zachtjes voelde ik een schopje tegen mijn hand, alsof ze wist dat ik aan haar dacht. Ergens halverwege mijn mijmeringen ving ik wat flarden op van een gesprek verderop, toen een collega haar dochters kinderfeestje besprak.
Direct schrok ik wakker uit mijn dagdroom. Kinderfeestjes? Shit, die horen er ook bij. En ik ben helemaal geen kindervriend, besefte ik vervolgens in hormonale paniek. Zou je het niet gewoon voor altijd kunnen uitbesteden aan anderen? Ik zag mezelf namelijk niet bepaald freubelen aan de keukentafel met zes obstinate kleuters om me heen of gespannen koppen tellen in het zwembad. De eigenschappen die ik aan mijn moeder altijd zo waardeerde, hebben vast een generatie overgeslagen – ik besloot gewoon voor altijd een smak geld tegen het feestje aan te gooien. Ook weer opgelost! Dacht ik toen.
Larissa: ‘Jeetje ja, kinderfeestjes. Eigenlijk heb ik er wel zin in hoor, maar ik zie een beetje op tegen het beste vriendinnetje van Mirthe. Die heeft namelijk altijd alles mooier, beter, grootser… En dat drukt dan toch een negatieve stempel op zo’n beetje alles. Stiekem hoop ik dus toch dat ze niet kan die dag.’
Waarom een hekel aan kinderfeestjes?
Waar die blinde paniek tijdens de zwangerschap vandaan kwam? Ik denk een kloppend voorgevoel. Toen mijn dochter namelijk eenmaal geboren was, bleek ik inderdaad niet erg geschikt voor feestjes. De redenen daarvoor gingen echter verder dan mijn toenmalige onzekerheid:
- Ik ben een warhoofd en vind organiseren niet leuk Het kost veel meer tijd dan je eraan wil besteden, creatieve inspiratie heb ik meestal niet. Uitbesteden is behoorlijk prijzig en daardoor destijds geen optie.
- De drukte geeft me de zenuwen Waar ik zes kinderen over de vloer prima kan handelen op een zomerse dinsdagmiddag, geeft het me de zenuwen wanneer je het een kinderfeestje gaat noemen. Hen trouwens ook – wat me bij het volgende punt brengt.
- Kinderen zijn verschrikkelijk druk tijdens kinderfeestjes Niet alleen die van ons, ook die van anderen. Begrijpelijk, maar best intensief. En dan schijnen wij nog mazzel te hebben gehad met drie meiden, dus ik maak mijn borst nat voor als Sean groter is. Meisjes stuiteren, jongens schijnen de tent af te breken… Ik ben niet benieuwd!
- Alles moet beter, groter, duurder Wat mij opvalt, ten opzichte van een jaar of tien geleden, is dat kinderen echt best wel verwend zijn. Een simpele speurtocht kan eigenlijk na de kleuters niet meer. En toen ik afgelopen keer broodjes knakworst serveerde als lunch, kreeg ik het verwijt dat er geen patat bij zat. Tel daar ouders bij op die elkaar de loef lijken te willen afsteken (Efteling, beautybus, kinderdisco met DJ – zonder grap, in groep 3 en 4) en de lol vergaat je wel.
- Niet alle kinderen zijn leuk Althans, niet alle kinderen zijn gezellig om erbij te hebben. En nee, dat is niet aardig om te zeggen, maar wel eerlijk. Ik heb ze allemaal weleens voorbij zien komen: krijsen, commentaar leveren op zo’n beetje alles, pesten en gemene rotopmerkingen maken als ze denken dat niemand oplet, slaan en een ander de schuld geven. Al merk ik naarmate ze ouder worden, dat het wel relaxter is om een feestje te organiseren.
Jamie: ‘Eerlijk? Ik besteed kinderfeestjes het liefst lekker uit aan iemand die er wel zin in heeft. Al heeft dat ook niet altijd zin. In groep 3 ging het bijvoorbeeld alsnog mis. Voor mijn neus sloeg een klasgenootje een andere jongen op zijn rug, waarop ik er iets van zei. Met een noodgang rende de eerste naar zijn moeder, die er toevallig al was, om daar te blèren dat hij het slachtoffer was en zijn vriendje hém geslagen had. En toen ik haar het echte verhaal vertelde, reageerde ze dat er vast nog wel wat aan vooraf was gegaan omdat haar zoon nooit slaat.’
De oplossing voor als je een hekel aan kinderfeestjes hebt?
Nodig bepaalde kinderen niet uit
Eigenlijk is het misschien niet netjes om je met de vriendschappen van je kind te bemoeien, maar tijdens kinderfeestjes is het wél geoorloofd. Je maakt het jezelf echt makkelijker. Uiteindelijk staan kinderen tijdens een feestje onder jouw verantwoordelijkheid en als je nu al kan uittekenen dat kindje A. vaak pest en L. regelmatig de rest meetrekt met negatief gedrag, laat ze dan lekker thuis.
Zo namen we een paar jaar terug een keer een klasgenootje mee. Dat meisje was tijdens het eten een ander vriendinnetje aan het pesten, omdat ze dacht dat niemand het zag of hoorde. Dat bleek geen uitzondering. Ook het vriendje dat regelmatig ruzie had met de halve klas liet ik thuis.
Overigens gebeurt het niet vaak dat kinderen zich zo misdragen, dat moet ik er wel eerlijk bij zeggen. Maar als het wel gebeurt, laat ik ze liever thuis.
Oefen die kinderfeestjes tot je het onder de knie hebt
Je kan je natuurlijk ook ‘gewoon’ over je hekel aan feestjes heen zetten.
- Help een bevriende moeder tijdens hun kinderfeestje (en kijk het trucje af)
- Lees tips, kijk tutorials en vraag een bevriende juf om tips
- Vier je eigen successen (zie volgende punt)
Hoe meer je oefent met kinderfeestjes, des te leuker het eigenlijk wordt. Vaak komt een hekel aan kinderfeestjes ook voort uit ongemak: je kent de kinderen niet allemaal even goed of het is je eerste keer. Gaandeweg ontdek je dat veel kinderen even stuiteren, maar daarna hartstikke lief zijn. Ze luisteren vaak beter naar je (vreemde ogen) en het is maar één middag per jaar. Jij kan dit!
Vier je successen
Afhankelijk van hoe groot die hekel aan kinderfeestjes is, kan je de successen vieren. Vonden ze het leuk? Had je maar één huilende feestganger (of zelfs nul)? Bleef je relaxed? Bleek het beter dan verwacht? Allemaal redenen om zelf een feestje te vieren (met iets lekkers, als de kinderen slapen).
Besteed het uit aan een derde
Eigenlijk vond ik dit altijd een heel decadente oplossing, zeker bij jonge kinderen, maar inmiddels doe ik dit soms ook weleens. Niet iedereen is gemaakt om een feestje te organiseren en dat is oké. Jij bent misschien de moeder die elke sportwedstrijd bezoekt en een onvoorwaardelijke schouder biedt wanneer het nodig is om even lekker uit te huilen. Of de moeder die haar kinderen laat zien wat een sterke vrouw is en ze op die manier iets waardevols meegeeft voor de rest van hun leven.
Als jij dus ook een hekel hebt aan kinderfeestjes (of anders gezegd, de zenuwen krijgt van de organisatie en uitvoering), geef het dan lekker uit handen aan iemand die wél dol is op groepen kinderen. Het mag inderdaad wat kosten, maar het scheelt wel in de stress die het je oplevert. En wie weet steek je er nog iets van op dat je kan gebruiken tijdens een volgend feestje.
Hebben jullie een hekel aan kinderfeestjes? Of vind je het geweldig om te doen?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.