Wat doe je als je smoorverliefd bent op een andere vrouw en je wil graag een kindje? Mandy en Sharon nemen jullie mee tijdens hun bijzondere zoektocht naar hun Huisje, Boompje, Baby!
Een bijzonder traject
In onze vorige blog vertelden dat we onze match gevonden hebben. Miquell is de man die onze grote wens uit wil laten komen. December vorig jaar zijn we daarmee gestart en hebben we de stap genomen om te beginnen met de thuis-inseminatie.
Al een aantal maanden hebben we Mandy’s ovulatie getest en gelukkig was haar ovulatie regelmatig en consequent. We konden Miquell dus al tijdig informeren over de dagen waarop we zouden afspreken.
Ovulatie-alert!
Begin december waren die eerste vruchtbare dagen. Mandy ovuleerde, dus vroegen we Miquell om ’s avonds langs te komen. Dat moment kunnen we ons nog goed herinneren. We aten sushi, want ja, wie weet kon Mandy dat straks 9 maanden lang niet eten! Sharon ging ineens een nette blouse aantrekken (waarom weet niemand) en Mandy was gelukkig de rust zelve. Dat kleine beetje spanning wist ze goed te onderdrukken. De inseminatie-kit (een potje met dekseltje en een inseminatiespuit met een lang slangetje) stond in een pannetje uit te koken, om er zeker van te zijn dat er geen enkele bacterie de kans kreeg om erop te blijven hangen. Sharon rende nog 5 rondjes rond de kerstboom, terwijl Mandy in alle rust alles klaarlegde.
Toen ging de bel. De spanning zakte al een beetje toen we elkaar zagen en we wisten dat we alle drie de zenuwen onderdrukten. Gelukkig hadden we besproken en uitgedacht hoe we dit gingen aanpakken.
Toen we er klaar voor waren, zijn wij even naar buiten gegaan en bleef Miquell in ons huis. We zouden een rondje lopen, dat was voor ons allemaal een prettig idee. We wonen praktisch naast de kerk, dus besloten we na 3 rondjes nog maar een klein schietgebedje te doen. Miquell zou ons bellen als we terug konden komen en zo geschiedde. We renden praktisch naar huis. Want ja, er zit een bepaalde houdbaarheid op natuurlijk!
In de voorbereiding naar dit moment hadden we ons al goed ingelezen over het thuis-insemineren en volgden we netjes alle stappen, om de inseminatie zo goed mogelijk te laten verlopen. Warm houden en benen 10 minuten omhoog zijn daar voorbeelden van. Nu was het afwachten…
En wat duurde dat wachten lang. De dagen kropen letterlijk voorbij. Toen we in de richting kwamen van het moment dat we mochten testen, kochten we alle soorten zwangerschapstesten. Vroege testen en normale, goedkope en dure. Helaas bleken alle testen negatief. Stiekem waren we toch wel teleurgesteld. Al wisten we natuurlijk heel goed wat de kansen op succes zijn. Dus vol goede moed gingen we op naar de volgende maand!
Happy new year?
De volgende ovulatie bleek te vallen op nieuwjaarsdag. Van dat, misschien wel, laatste glaasje champagne heeft Mandy natuurlijk extra genoten!
Per ovulatie, probeerden we twee keer te insemineren om de kansen te vergroten. De spanning rondom die momenten was er dus gelukkig al wel van af. Weer gingen de dagen daarna tergend langzaam voorbij. Tot een vrijdagavond, waarop we spontaan besloten nog even snel een ‘early-zwangerschapstest’ te doen…
Netjes bleven we de aangegeven tijd wachten en gluurden na een tijdje. Helaas. Ook weer negatief. We wilden de test meteen weggooien, maar toen Sharon hem oppakte zag ze toch ineens een dun lijntje. Beeld ik mezelf dit in? Het was avond en de verlichting in onze huiskamer en keuken staan op standje romantisch. Was het dan toch? Nog maar eens in beter licht kijken…
En verrek! Het WAS een dun lijntje! Overweldigd en in totale verbijstering schoten we allebei in de lach. Wat overkwam ons nou dan toch? Tranen van geluk, hysterische lachbuien en misschien toch ook wel een lichte paniek wisselden elkaar de hele avond af.
Helaas was dat geluk van korte duur. 6 weken om precies te zijn. Een vroege miskraam brak ons geluk in duizend stukjes. Altijd houd je in je achterhoofd dat dit kan gebeuren en helaas ook vaak gebeurt, maar dat moment was onbeschrijfelijk verdrietig. We moeten ons herpakken en met een positieve blik naar de toekomst kijken.
Hoe de tijd na de miskraam is geweest en hoe ons leven al heel snel daarna een veranderde, vertellen we in een volgende blog.
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
