Column | Bekentenis: ik haat kinderfeestjes

Ik haat kinderfeestjes.

Zo. Dat is eruit. Het is één van de minst populaire mededelingen in moederland volgens mij en ik vind het zelf eigenlijk not done om deze woorden te tikken, maar het is wel waar. Want waar andere moeders soms al een jaar van tevoren zitten uit te werken wat ze allemaal gaan fröbelen, hoe ze het feest tot een waar succes maken, negeer ik het op handen zijnde feestje vooral tot ik niet anders kan. En waar ik het voorheen [lees: voor ik kinderen kreeg] nogal decadent vond om de boel uit te besteden voor honderd euro of meer, ben ik nu blij dat we het kunnen betalen.

Waar dat aan ligt, weet ik eigenlijk niet zo goed. Misschien is het mijn eigen onzekerheid. Een soort onderliggende angst dat de spanning me te veel wordt en ik als een kenau de boel bij elkaar snauw. Of dat er een kind ontroostbaar is en naar huis wil, wat ik dan op mezelf betrek. En wat te denken van horrorscenario’s waarin ze elkaar de hersens inslaan en/of je huis verbouwen als een stel losgeslagen hooligans? Ik ben gewoon altijd bang dat het misgaat en vind het doodeng.

Heb ik dan ooit een feestje meegemaakt waar het gigantisch misging, zou je je kunnen afvragen. Maar nee. Het was altijd gezellig. Kinderen vinden een feestje sowieso geweldig, hebben plezier, vinden vaak alles leuk dat je voor ze organiseert – of dat nu een eigen bedachte speurtocht is of een tripje naar de ballenbak – en breken helemaal niks af. Na afloop denk ik zelfs steevast optimistisch: ah, dit was superleuk, nu al zin in volgend jaar! Dus waar dat terugkerende gevoel van weerzin vandaan komt, weet ik niet zo goed. Toch speelt het ieder jaar weer op, zo’n paar maanden voor we er weer aan moeten geloven.

Waarom ik hierover schrijf? Eigenlijk is het heel simpel. Ik vraag me gewoon af of er nog meer moeders zijn die het stiekem verschrikkelijk vinden om een hele middag lang zes, zeven of meer (jongere) kinderen te vermaken. Of anderen ook dolblij zijn als ze de boel lekker kunnen uitbesteden aan iemand die wél wekenlang plezier beleeft aan het voorbereiden van zo’n feestje. Want eerlijk: je hoort er bijna niemand over. Misschien wel zachtjes tegen een beste vriendin, maar niet in het openbaar. Daarom doe ik het maar, in de hoop dat het iemand de opluchting biedt die ik zelf graag zou willen hebben.

Haat jij kinderfeestjes ook? Vind je het een crime om een middag te knutselen met zeven stuiterende kleuters – maar zie je geen andere uitweg? 😉 Laat het alsjeblieft weten in de reacties en doorbreek het taboe!

Liefs, Merel

Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *