Column | De verhoudingen zijn hier thuis een beetje zoek

Het staat er echt, zwart op wit: de mentale belasting van onze gezinssituatie ligt voor 100% bij mij en de huishoudelijke taken rond de 70%. Nadat Sean pruttelend in slaap viel, kon ik de slaap niet meer vatten en zag op Instagram deze quiz van de Volkskrant (uit 2019) voorbij komen. Toen ik alle vragen had beantwoord en de uitslag bekeek, was ik helemaal klaarwakker. Mijn gedachten schieten alle kanten op, ik peins me suf over hoe het zover heeft kunnen komen en, misschien nog belangrijker, hoe dit anders kan.

Ik ben de grootste chaoot van allemaal, maar heb kennelijk toch gaandeweg alle administratieve en organisatorische bezigheden naar me toe getrokken. Ik regel feestjes, doe de administratie, betalingen, weekplanning, zit in alle groepsapps, regel dokters- en tandartsbezoeken, houd bij wie waar op welk moment van de dag is, zorg voor de eventuele ziekenboeg en doe en passant sinds kort ook vrijwillige taken voor de sportverenigingen en basisschool van onze dochters bij. Verder zorg ik het grootste deel van de week voor het thuisfront en doe ik tussen de bedrijven door verwoede pogingen een onderneming te runnen.

Waarom ik elke keer zo moe ben, waarom ik telkens het gevoel heb tijd tekort te komen en waarom mijn hoofd lijkt te ontploffen, is ineens geen mysterie meer. En dan heb ik niet eens een man die verwacht dat ik voor dag en dauw opsta om zijn bammetjes te smeren, overhemden te strijken of zijn sporttas klaar te zetten, ziet ons huis er regelmatig uit of er een orkaan doorheen is geraasd en stel ik bepaalde zaken uit omdat ik stiekem een hekel heb aan het bellen van officiële instanties. Het leeuwendeel van wat ik doe vind ik helemaal niet leuk en ligt dus overduidelijk helemaal niet in het verlengde van mijn sterke karaktereigenschappen.

Het is gek hoe dat werkt. Ondanks je goede voornemens om de boel een beetje gelijkwaardig te verdelen, slijt het traditionele patroon van de zorgende moeder en werkende vader er toch gaandeweg in. Of dat nu de meest economische verdeling is op basis van je kunnen of niet. Hetzelfde geldt voor de kinderen die ik, heel Utopiaans, van meet af aan wilde laten meehelpen in huis. Onze oudste is betrokken en kookt, ruimt af en toe uit zichzelf op en houdt haar kamer bij, maar de rest moet ik met enige regelmaat volledig ontzorgen. Doe je zelf hoor ik de critici denken. En inderdaad, dat doe ik op dit moment helemaal zelf.

Misschien juist daardoor doet de uitslag van de quiz me meer dan ooit beseffen dat het moet veranderen – of beter gezegd, dat mijn instelling en ik moeten veranderen. Mijn vermoeidheid heeft namelijk zijn weerslag op het gezin, ik neem ze zaken kwalijk die ik eigenlijk bij mezelf zou moeten neerleggen en bovendien laat ik veel minder spreekwoordelijke ballen vallen dan verstandig is. Een gemiste kans, aangezien ik het anderen altijd zo makkelijk weet te vertellen 😉

Hoe het wel moet? Tja, op mijn slaapgebrek heb ik in zekere zin weinig vat als Sean niet meewerkt, behalve dat Ro en ik de gebroken nachten wel 50/50 kunnen verdelen. Het huishouden moet ik meer gaan aansturen als een directeur (en nee, niet zoals die van Tuinland), duidelijk maken wat er bij welke taak wordt verwacht en uitspreken wanneer het me te veel wordt, vóór ik ontplof. Klinkt eigenlijk best haalbaar, al moet de praktijk het natuurlijk maar uitwijzen.

Ik ben daarom heel benieuwd hoe jullie ervoor staan. Heb je de quiz zelf ook al gedaan? Welke verdeling kwam daaruit en is dat naar je tevredenheid of kan het allemaal wel wat eerlijker? Heb je tips, wil je klagen of twijfel je? Ik lees het heel graag terug in de reacties (of in DM op Insta natuurlijk)!

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

©Stock-Asso – Shutterstock

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven