Kinderen maken bijna allemaal een fase door waarin ze hun favoriete kostje ineens niet meer moeten of zelfs hun avondeten volledig weigeren. Om hoorndol van te worden. Toch zijn er gelukkig oplossingen om te werken met moeilijke eters, gelukkig ook zonder autoritaire opvoeding toe te hoeven passen. Hoe dat werkt? Lees snel verder voor handige tips.
Meer opties is niet altijd beter
De tijd waarin we leven is aan de ene kant prachtig. Er zijn meer mogelijkheden, opties en kansen dan ooit. Aan de andere kant levert ons dat ook meer keuzestress op in de opvoeding. Het is dan verleidelijk te zoeken naar wat je kind wél behaagt als hij even geen zin heeft in boterhammen. Maar hoe verstandig is dat?
Denk je dat de oermens nieuwe besjes ging zoeken omdat haar zoontje liever rode wilde? Nee. Kinderen aten mee en anders overleefden ze niet, zo simpel was het. Nu hoef je zeker niet zo radicaal te werk te gaan als onze verre voormoeders, maar je kan het hele proces van weigeren en strijd aan tafel wel vereenvoudigen zonder de hele trukendoos open te trekken.
Autoritair optreden is geen antwoord. ‘Je krijgt pas een toetje als je nu deze aardappel opeet’ leidt vaak tot meer strijd dan nodig. ‘Je blijft maar aan tafel zitten tot alles op is’ blijkt niet meer houdbaar wanneer je kind gewoon blijft zitten zonder te eten en jij ongeduldig raakt. Hoewel veel van ons dit meekregen van onze ouders en dit misschien vanuit automatisme toepassen, kunnen we dit patroon doorbreken door te kiezen voor andere oplossingen die veel minder strijd opleveren, maar wél het gewenste resultaat.
Strijd aan tafel stoppen zonder autoritaire opvoeding
Laten meehelpen vanaf jonge leeftijd
Vaak vinden kinderen het heerlijk om in de keuken te komen als je staat te koken – al is het maar om even snel iets van de snijplank te pikken als je niet oplet. Waarom zou je geen gebruik maken van hun enthousiasme? Voor kinderen vanaf 2 jaar kan je de Kiddikutter kopen. Dit is een speciaal mes waarmee ze zichzelf niet kunnen snijden, maar groenten, vlees en fruit wél. Bijkomend voordeel is dat kinderen die hun eigen eten maken vervolgens vaak enthousiaster zijn om het zelf op te eten. En ze leren nog koken ook!
Keuzes bieden om zelf de maaltijd samen te stellen
Zet eens verschillende bakjes op tafel waarmee je kind zelf zijn eigen maaltijd kan samenstellen. Denk aan hamburgers (tomaat, komkommer, gebakken ui, sla, plakjes kaas) of wraps (vlees, groenten, sla, avocado). Probeer daarbij niet te sturen, maar laat los en beleg zelf met alles wat er staat. Misschien doet je kind in eerste instantie hetzelfde als normaal, maar vaak zie je gaandeweg dat als ze autonomie hebben over wat ze eten, ze misschien ook een stukje avocado proberen of wat salade op hun burger doen. Zo leren ze nieuwe smaken ontdekken. Het een zal beter bevallen dan het andere, maar dat is prima. Alles in kleine stapjes.
Geen alternatief geven
Gezeur over het avondeten? Vervelend als ze het niet lusten, maar twee maaltijden koken of brood geven als alternatief helpt dan vaak niet. En eet je geen korstjes? Dan zal je vanzelf merken dat je honger krijgt, omdat er geen nieuwe boterham op tafel komt. Het is een beetje tough love en je zal door de eerste (vaak schreeuwende, protesterende) fase heen moeten, maar door vriendelijk te herhalen dat dit nu eenmaal het avondeten is – meer hoeft niet eens – zie je vanzelf vaak een berusting ontstaan. Je kind maakt dan immers nog steeds zelf de keus om iets wel of niet te gaan eten.
Nieuwe smaken in stapjes aanbieden
Je kunt niet verwachten dat je kind enthousiast aanvalt op een tafel met alleen olijven, kappertjes, avocado of andere zaken die hij nog niet kent. Nieuwe smaken bied je, net als bij baby’s, gewoon in stapjes aan. Zo kunnen ze rustig wennen. Zeker als je verder gewoon een maaltijd maakt met alternatieven die ze wel lusten, leren ze de nieuwe smaak sneller waarderen dan wanneer het op zichzelf zou staan.
Geen voorwaarden verbinden aan eten
Dit komt terug bij het autoritaire opvoeden. ‘Als jij dit, dan ik dat.’ Toch werkt het niet zo. Je maakt van eten dan juist een strijdbaar onderwerp. Heb je een beetje koppige peuter tegenover je dan moet je bovendien een lange adem hebben om consequent te blijven (anders zijn je woorden immers niks meer waard), en dat kost vooral nodeloze energie.
Toetjes zijn bijvoorbeeld onnodig en bevatten weinig voedingswaarden die je kind echt nodig heeft. Wissel de Danoontjes liever in voor fruit waar je met het hele gezin van mee eet dan dat je roept dat hij pas wat lekkers krijgt als de groenten op zijn. Laat je kind eten wat hij denkt nodig te hebben en houd het daarbij (zonder dat hij tot 23.00 uur aan tafel zit om zijn lesje te moeten leren).
Dit kan best lastig zijn, omdat we van huis toch doorgaans andere ideeën meekregen over hoe de opvoeding zou moeten zijn, maar het werkt wel. Uiteindelijk komt het heus allemaal wel goed als ze ouder zijn. Hoe minder strijd het je kost, des te beter voor je eigen energielevel en je humeur.
Vind jij het lastig om je kind aan het eten te krijgen (of houden) zonder strijd? En hoe probeer jij het gezellig te houden aan tafel?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
©Drazen Zigic – Shutterstock