Een diepgaande kinderwens? Die herken ik als geen ander. Al vanaf jonge leeftijd wist ik 100% zeker dat ik graag kinderen wilde. Dat ik op mijn 22e moeder werd, verbaasde de mensen om me heen dan ook niet. Ik maakte het allemaal mee. Van een schijnzwangerschap tot turen of er nu wel of geen streepje stond op de zwangerschapstest. De wens zat zo diep. Maar na Seans geboorte was het klaar. Tot in het diepst van mijn cellen: de kinderwens was compleet verdwenen.
Ro reed die dag, ik mijmerde. De nacht ervoor was ik zo’n vijf keer uit mijn slaap gehaald en tussen mijn oogleden staken nog net geen luciferstokjes om de boel een beetje open te houden. Halverwege onze route richting Utrecht kwamen we langs de weilanden, waar het in de lente wemelt van de ooievaars. Het drong tot me door dat het me niks deed. Waar de symboliek van de ooievaar voorheen deed denken aan mijn flakkerende kinderwens, kon het me nu niet minder schelen.
Eigenlijk wist ik dat al eerder. Het moment dat onze zoon ter wereld kwam, nog voordat we zijn geslacht hoorden, voelde ik aan alles dat dit de laatste was. Ik wilde niet meer. Het is inmiddels zelfs zodanig klaar dat wanneer ik een baby zie, ik geen klapperende eierstokken meer voel of heimwee naar de schopjes in mijn buik. Als ik een pasgeborene vasthoud, vind ik dat heerlijk. Daar blijft het alleen bij, anders dan voorheen.
Ik heb vijf keer intens mogen genieten van het gevoel zwanger te zijn, bij Nova extra, omdat ik niet verwacht had ooit nog in verwachting te mogen raken. Maar het is goed zo. En voor het eerst vervult die gedachte me met opluchting. Misschien is het alles bij elkaar. Na Nova bleef ik achter met onvervulde moedergevoelens, een kinderwens die losstond van haar overlijden. Sean vervangt haar geenszins, maar vervult toch een wens die ik jaren koesterde. We zijn compleet.
Ergens voelt dit als een bevrijding. Jarenlang hield ik rekening met de mogelijkheid van nog een kindje. Meubels die stonden te verstoffen, ‘voor het geval dat’, konden eindelijk naar de kringloop. Ik doneerde dozen vol kinderkleding aan familie in Suriname die zorgt dat het op de juiste plek komt en andere kindjes die ze harder nodig hebben dan wij. Ik maakte letterlijk ruimte na de geboorte van onze jongste, omdat ik die in mijn hart ook weer voelde. Maar dan niet voor nog een kindje.
Ik romantiseerde zwangerschappen misschien ook best wel. Het rondlopen met je bolle buik, die liefdevolle een-op-een-momenten die je als moeder hebt met je ongeboren baby en een stralende pregnancy glow zijn vervangen voor een realistischer beeld. Ongepaste opmerkingen, je buik ná de bevalling en vooral de overheersende onzekerheid of het wel goed gaat met je kindje – ik heb mijn portie meer dan gehad.
Daarbij voelt het heel erg alsof dit de volgende fase in mijn leven is. Als je een sluimerende kinderwens heb, geef je ongemerkt veel op. Of althans, ik wel. Ik dronk bewust minder tot geen alcohol in de periode na mijn ovulatie, als ik wist dat het weleens raak had kunnen zijn. Ik bewaarde allerlei spullen ‘voor het geval dat’ en voelde me soms verschrikkelijk verdrietig als ik weer ongesteld werd, terwijl ik toch echt dacht dat ik zwanger was.
Het leven is vanaf nu weer voor mij, voor de kinderen. “De eerstvolgende baby dat ik in mijn armen houd, is mijn kleinkind,” zeg ik regelmatig als mensen ernaar vragen. En natuurlijk, de kinderen moeten dat zelf ook willen als ze later groot zijn, maar de strekking mag duidelijk zijn. Aan mijn lijf geen polonaise meer.
Ik ben benieuwd hoe dat bij jullie ging of gaat. Heb je nog een kinderwens? Of kwam ergens een heel duidelijk punt voorbij waarop je dacht: nooit meer?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©Asier Romero – Shutterstock