Afgelopen maanden staarde ik meer dan eens moedeloos naar het scherm. Ik wilde wel tikken, alleen kwam er niks en dan pakte ik uit verveling mijn telefoon maar weer op. Dat had eigenlijk met twee onderliggende dingen te maken:
- De druk ligt hoog, zeker voor moeders. Het organiseren, plannen en uitvoeren kostte me steeds meer moeite binnen het gezin. De kinderen waren afgelopen jaar zo tegen de zomervakantie helemaal op en ik na verloop van tijd misschien nog wel meer. Het kostte me vijf weken aan lummelen om me weer enigszins oké te voelen en mijn plezier te hervinden in het moederschap. Die weken voor de vakantie voelden namelijk zo beklemmend: elke nieuwe taak die erbij kwam (nóg een kinderfeestje/afscheidsborrel/verjaardag/evenement op school/toernooi/…) leverde stress op. Ik voelde me leeg, kon nergens nog enthousiast van raken. Er moest iets veranderen, dat was het enige dat ik heel zeker wist.
- Ik twijfel al langer over mijn werk als blogger. Voor nu is het heerlijk: ik kan mijn creatieve kant kwijt door te schrijven, heb alle vrijheid als eigen baas en kan klaarstaan voor de kinderen. Zeker onze jongste van bijna twee heb ik vanaf het begin zien opgroeien. Dat is een luxe en dat besef ik me heel goed. Misschien voelde het daardoor soms ook bezwaarlijk om aan te geven dat dit leven begon te knellen: ik had toch immers alles wat ik wilde? Tegelijkertijd levert dit werk een bepaalde onzekerheid op. Je weet vooraf niet welke inkomsten je deze maand kunt verwachten. Tegenover (sporadische) bovenmodale maanden staan karige salarissen, onder bijstandsniveau. Daarnaast is de concurrentie groot en zie je vaak dat anderen bedroevend lage bedragen vragen, waardoor anderen ook moeten zakken in hun prijzen. Waaronder ikzelf dus.
De afhankelijkheid van anderen voelde steeds vervelender. Om daaraan te ontsnappen zou ik enorm moeten gaan investeren in uitbesteden, zoals het opbouwen van een redactie en iemand die mijn social media kanalen beheert. Ook zou ik veel tijd moeten besteden aan het herschrijven en vindbaarder maken van oude artikelen. Daar heb ik, met een jong kind, echter de tijd niet voor. En ik mis ook steeds vaker het enthousiasme van vroeger, eerlijk gezegd.
Toen mijn oudste dochter ging studeren, verzuchtte ik dat het me ook lekker leek. Weer de studiebanken in, een vak leren. Want hoewel ik een MA in Geschiedenis heb, kan ik daar in mijn werk niet direct iets mee. Voor de grap keek ik online welke mogelijkheden er zijn, toen ik Pedagogische wetenschappen (WO) en Pedagogiek (HBO) tegenkwam. Voor het eerst sinds tijden voelde ik het enthousiasme weer door mijn lijf stromen. Alles leek op zijn plek te vallen. Van mijn masterscriptie over pedagogische boeken uit de achttiende eeuw tot mijn blogs over ouderschap, de boeken die ik graag lees en de ongevraagde adviezen die ik rondstrooi.
Voorzichtig vroeg ik de meningen van een aantal mensen om me heen die me dierbaar zijn en hun positieve reacties trokken me over de streep. Ik ga weer studeren! Pedagogiek, op HBO niveau. Niet alleen omdat ik het niet zie zitten om op mijn veertigste tussen leeftijdsgenoten van mijn eigen dochter terecht te komen op ‘de uni’, ook omdat ik denk dat het praktische van een HBO-opleiding goed past bij wat ik voor ogen heb.
Spannend, dat wel. De kritische lezer kan zich afvragen hoe ik dat ga doen met de stress van thuis, de drukte die ik al ervoer en de minimale hoeveelheid vrije tijd die beschikbaar is. Dat doe ik op sommige momenten ook. Maar ik weet aan de andere kant dat als ik het nu niet doe, ik het waarschijnlijk nooit meer oppak – er is uiteindelijk altijd wel wat. Daarnaast sluit het natuurlijk perfect aan op wat ik nu doe en kan ik mijn werk als pedagoge straks ondersteunen met De Mamagids. Dus we gaan het zien, ik heb er in elk geval heel veel zin in!
Heb jij weleens een sprong in het diepe genomen omdat je aan alle kanten voelde dat je niet anders kon? Laat jouw verhaal achter in de comments!
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
©puhhha – Shutterstock
Wees de eerste om reactie te geven