We genieten met volle teugen van de heerlijke zonnestralen wanneer het me plots overvalt. Als een donkere schaduw trekken de gedachten door me heen: zon = blotere kleding = keiharde confrontatie met mijn winterlijf, om het zomaar te noemen. Slik! De afgelopen maanden stonden vooral in het teken van lekkere chocola en koekjes, ontkennen en manmoedig accepteren dat ik nu eenmaal curvy ben – zoals ze dat tegenwoordig gelukkig noemen. Maar de zon schijnt harder dan mijn acceptatie stand kan houden.
En nu alle vrouwen in mijn omgeving fanatiek aan het sporten slaan, allemaal strijdend voor een #fitmom lijf, besef ik dat ik niet kan achterblijven. Ik moet ook sporten! Aangezien de sportschool momenteel geen optie is, vanwege mijn drukke schema, ben ik aangewezen tot de huiskamervloer. Maar dat schijnt allemaal prima te kunnen. Legio vrouwen doet lekker bewegingen op muziek en zweert erbij. Waarom zou ik dat niet kunnen?
Eerlijk gezegd kijk ik er zelfs naar uit. Mijn lijf kan zeker wel wat beweging gebruiken en hoe moeilijk kan het uiteindelijk zijn. Toch? Internet (vooral Instagram) staat vol met ultrafitte moeders die hun kind tussendoor als dumbell gebruiken of lachend squats uitvoeren met een baby in de draagzak. Dan moet het mij toch ook lukken.
Het gaf deze burger moed. Ik zag het al helemaal voor me! Samen met de kinderen zou ik me eerst lekker uitleven op een swingend Zumba-muziekje, daarna de spieren trainen en afsluiten met een cooling down en heel veel knuffels. Even lekker bonden met mijn lieve dochters, de endorfine oppeppen met zomerse muziek. Misschien konden we er wel een wekelijkse activiteit van maken! Ik voelde me al helemaal #fitmom met mijn strakke nieuwe legging en was er klaar voor.
Nou ja, je voelt hem denk ik al aankomen. Ik had me de moeite beter kunnen sparen. Onze dochters houden van muziek, maar die hele moeder-dochteractiviteit kon ze werkelijk geen ruk schelen. En ze wilden al helemaal niet meehupsen met een willekeurige Zumba-instructeur, maar hun eigen dansje doen. Terwijl ik een brave poging deed tot squats, riepen zij als kleine Amazones ‘Poortje!’ en kropen continu door mijn benen heen. Tijdens het planken, leek het ze leuk om om beurten op mijn rug te ploffen. Kortom, missie mislukt.
Wat overblijft is de desillusie van de fitmoms. Hoe doen zij dat? Hebben ze geen kinderen ofzo? Huren ze misschien kleine acteurs in? Of geven ze hun eigen kinderen stiekem een snuifje arsenicum voor ze aan de slag gaan? Hoe komt het in vredesnaam dat mijn dochters als een kleine scanderende Billie Boem door de kamer denderden en aanvallen deden op de laptop?
Of ik stiekem gewoon knetterjaloers ben op al die sportende mama’s met hun glimlachende, relaxte kinderen die graag meedoen? Ja natuurlijk. Ik zou willen dat ik hun discipline had, dol was op gezond eten en kinderen had die daar zonder miepen aan meededen. Mijn prachtige sportlegging ten spijt, ik vrees niet dat het er ooit van gaat komen zolang ze nog niet op school zit. Ondanks mijn lieve, maar tegenwerkende kinderen hield ik het een uur vol.
Al weet ik ook dat dit meteen de laatste keer was. Volgende keer gaan we wel wandelen naar de speeltuin.
Gaat het bij jou ook zo als je een poging doet tot sporten met je kinderen in de buurt? Of heb je een gouden tip?
[…] niet op te wachten om na een lange dag met de kinderen nog aan de slag te moeten. Of ze springen om de haverklap op je rug tijdens het planken, je bent kapot van alles wat je overdag al hebt gedaan… Kortom, echt sporten kost discipline […]