Sinds een aantal jaar maken we als gezin bewustere keuzes. Maar soms twijfel ik hoeveel nut het eigenlijk nog heeft. Misschien moet je het een existentiële crisis noemen of pre-veertigersdip? Helemaal exact kan ik mijn vinger er niet op leggen, maar vervelend is het wel. Een soort ‘is dit het dan?’ gevoel. De wereld lijkt verdeeld in mensen die proberen lief te zijn voor de aarde, hun best doen om hun kinderen een plek te geven waar mensen beter voor elkaar en de planeet zorgen. Aan de andere kant een groep die daar kortgezegd gewoon lak aan heeft. Die zich zonder gêne overgeeft aan hyperconsumentisme, die denkt in wij-zij, geen belang hecht aan het feit dat hun kleding voor een habbekrats wordt gemaakt door een onderbetaalde medewerker in Bangladesh en/of bio-industrievlees blijft eten, ‘want het vlees is te lekker om te laten liggen’.
In die wereld vraag ik me geregeld af waar ík het dan nog allemaal voor doe. Alsof ik me druk maak om iets waar een groot deel van de rest van de wereld zijn neus voor op haalt. En of dat nu uit egoïsme is (ik wil die nieuwe jurk, dus kan me niet schelen wie hem heeft gemaakt) of omdat ze de hoop op beter hebben opgegeven (de wereld is nu eenmaal kut en het heeft geen zin als ik me hiermee bezig houd) – het voelt als dweilen met de kraan open.
Bovendien willen we onze kinderen bepaalde zaken meegeven die niet stroken met de algemene opvattingen: geen telefoon tot ze (minimaal) tien jaar zijn, gezonder leven, de juiste (morele) keuzes leren maken op gebied van consumptie. Vaak het tegenovergestelde van klasgenoten en andere leeftijdsgenoten. Zo werd onze dochter van (inmiddels) 8 ooit uitgelachen omdat ze fruit mee naar school kreeg in plaats van koekjes. Ze krijgen geen L.O.L. Surprise en ander verzamelplastic, hebben geen tablet en mogen niet shoppen bij Primark. Dat maakt het onbedoeld voor hen dus ook een stuk lastiger.
Kijk, ergens zouden we als gezin denk ik beter op een Vrije School passen, als ik het zo op een rijtje zie staan. Want doe mij inderdaad maar houten speelgoed, een leven zonder schermpjes en vol buitenspelen – weer of geen weer, en bewuste keuzes in plaats van ‘kopen om het kopen’. Met enige nostalgie denk ik daarom ook vaak terug aan de jaren tachtig en negentig. Niet dat het toen allemaal perfect was, maar zonder telefoon en met drie televisiezenders was het leven op een bepaalde manier wel een stuk relaxter. Geen keuzestress, niet continu de confrontatie met wat een ander heeft of een wedloop doen wie de populairste is.
Ik voel me, samenvattend, soms een eenzame moraalridder die de strijd niet kan winnen – ondanks dat ik niet anders meer zou kunnen. Het maakt me verdrietig, omdat ik denk dat de wereld zoveel mooier kan als we allemaal maar een steentje bijdragen.
Het zou zo mooi zijn als biologisch, liefdevol en verantwoord mainstream wordt.
Dat we niet meer continu het hipste huis van Nederland willen dat het lekker doet op The Gram maar gewoon blij zijn met een dak boven ons hoofd, goed eten en kleding die ons warm en droog houdt. Dat we nadenken over elke euro die we uitgeven: aan wie en waarom.
Toch probeer ik hoop te koesteren. Ik zie namelijk ook vrijwilligers die in de heetste gebieden van Afrika zorgen voor herbebossing. Kleine ondernemers met duurzame initiatieven. De groei van zaken met een prachtig ecologisch verantwoord aanbod van speelgoed. Consumenten die overstappen naar biologisch, flexitarisch, vegetarisch of zelfs vegan. We wippen tegels om tuinen te vergroenen en de biodiversiteit te vergroten. Tweedehands is hip en hergebruik van materialen wordt steeds gebruikelijker. Dus wie weet… Uiteindelijk maken vele kleine druppels ooit een regenbui, toch?
Hoe sta jij hierin? Vraag je je ook weleens af waarvoor je het nog doet? Ik ben heel benieuwd naar jullie gevoel en waarop jij je keuzes baseert.
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
©DOERS – Shutterstock
