In dit uitgebreide verslag vertel ik je alles over onze reis naar Europa-Park in 2018: wat hebben we gedaan, waarom is dit pretpark meer dan de moeite waard?
Verslag van onze reis naar Europa-Park (2018)
Afgelopen dagen waren zo fantastisch, ik weet alleen even niet goed waar ik moet beginnen. We hebben namelijk zoveel gedaan in Europa-Park. Misschien is het nog het leukst om jullie helemaal mee te nemen in onze beleving.
Dag 1: Aankomst
Na een nogal verhitte rit (iets met plots opdoemende tolwegen, onverwachts diepe dalen en pittoreske, maar levensgevaarlijke Franse dorpjes) en een paar verkeerde afslagen, rennen we Hotel Santa Isabel in. Een prachtig gebouw waar we op dat moment in alle stress nog weinig van meekrijgen. We schudden Henk Groenen de hand, voorlichter van Europa-Park voor de Benelux, en rennen nog snel even naar de wc.
Pas dan besef ik hoe luxe het hotel is waar we zijn. Authentieke details, schone toiletten en zelfs warm water uit de kraan. Iets opgeluchter schuiven we aan bij de anderen waarmee we kort bijkletsen over de rit. Sommige bloggers waren slim: die zaten al sinds gisteren in een hotel in de buurt en konden vandaag het park al verkennen. Ik sla de champagne vriendelijk af: ik moet nog rijden en vrees dat ik na één drankje al in de lamp hang, zo moe ben ik.
Geschiedenis van Europa-Park
De zaal waar we vervolgens plaatsnemen had niet toepasselijker kunnen zijn. Hij past precies bij het stukje ‘Confertainment’ dat Europa-Park ook biedt: de mogelijkheid om conferenties te houden. Onder toeziend oog van alle pausen aan de muur, krijgen we meer te horen over het park zelf dat het enige familiebedrijf is in de top 25 best bezochte attractieparken ter wereld. Europa-Park ligt in handen van de familie Mack en fungeert sinds 12 juli 1975 ook als showroom voor achtbanenspecialist MACK Rides uit het nabijgelegen Waldkirch. Veiliger kan bijna niet – toch prettig als je behoorlijke hoogtevrees hebt, maar wel van achtbanen houdt.
Benieuwd wat de top 10 achtbanen in Europa-Park zijn? Klik op de link en laat achter welke jij zeker nog eens zou willen proberen!
Toekomstplannen
Uiteraard krijgen we ook te horen welke toekomstplannen Europa-Park heeft. Genoeg reden om eigenlijk deze zomer alweer te willen terugkeren. En in de herfst. En de winter… Nou ja, kijk het filmpje maar voor een impressie! Op eigen risico 😉 De kans is groot dat je het liefst vandaag nog richting het Zwarte Woud rijdt.
Camp Resort
Na de presentatie mogen we kiezen: inchecken of het park verkennen. Maar na de dollemansrit door heuvelachtig Frankrijk ben ik blij zo even te kunnen relaxen. Ik baal wel een beetje, zeker na de enthousiaste verhalen van alle anderen, maar ben ook nieuwsgierig naar ons verblijf komende dagen. Uiteindelijk ben ik geen kampeerder en komt dit toch aardig in de buurt.
Bij je blokhut zit namelijk alleen het hoognodige: bedden (voorzien van hoeslaken en kussen), een kledingkast, een soort kaptafel met spiegel en twee krukken. Toiletten en douches zijn gedeeld en verderop. De jongen bij de receptie overhandigt onze toegangskaartjes, de pas om onze blokhut te kunnen openen en geeft nog een routebeschrijving naar de parkeerplaats. Je raadt het misschien al: vermand door oververmoeidheid verdwalen we een beetje en duurt het nog een halfuur voor we de hut eindelijk in kunnen.
We zitten gezellig bij elkaar, ontdekken we bij het naar buiten gaan. Tegenover ons zit Esmée van Website4Mama met haar man en dochter. Lisette van Lisetteschrijft met beide zoons verderop. Bijna alle blokhutten grenzen aan het centraal gelegen meer, daarachter staan de tipi-tenten en verspreid over het terrein nog een paar huifkarren. Geen hut is hetzelfde, al zijn ze allemaal gebouwd in dezelfde westernstijl. Ondanks het verdwalen op de heenweg, vinden we de Silver Lake Saloon gelukkig in één keer en op tijd. Niet heel moeilijk trouwens, maar het mag maar gezegd zijn.
We schuiven in de saloon aan bij Linda van Mamaliefde, haar man, zoon en dochter en kletsen uitgebreid bij over van alles en nog wat. Het eten is heerlijk: verschillende soorten vlees, patat en maiskolfjes en een heerlijk uitgebreid toetje. Vol en moe schuifelen we terug naar de blokhut. Voor een keer ben ik verstandig en waag me niet meer aan een wijntje voor de blokhut van Linda of Lisette. Om 22.00 uur dommel ik in. Kan ik mooi een beetje bijslapen, denk ik dan nog optimistisch.
Dag 2: Het park verkennen
Het is net 04.00 uur als ik mijn ogen open. Een eerste vogeltje kwettert er al vrolijk op los. Ik voel me nog steeds moe, maar kan de slaap niet meer vatten. Uiteindelijk geef ik de hoop anderhalf uur later op en beantwoord wat app’jes. Half 7 maak ik June wakker die zich knorrig afvraagt waarom in hemelsnaam zo vroeg. Maar ik wil niets aan het toeval overlaten: we mogen vanaf 9 uur Europa-Park in en het ontbijtbuffet start al om half 8. En aangezien we meestal de allerlaatsten zijn, wil ik het nu een keer goed doen.
Frankrijk
‘s Ochtends spreken we af om samen met de drie gezinnen (Esmée, Lisette en ik) op pad te gaan. Naar goed gebruik onder de bezoekers (en achtbaanliefhebbers) in Europa-Park starten we in Frankrijk bij de Silver Star: de beroemdste achtbaan van het park die 73 meter de lucht in gaat om daarna ook keihard naar beneden te storten. En dat zo’n vijf keer. Niet bepaald een succesnummer voor iemand met hoogtevrees, maar ik offer me op in de wetenschap dat June anders niet zou gaan. Met de handen stevig om de beugel geklemd en de ogen stijf dicht ratelen we naar boven. De achtbaan is het engste dat ik ooit gedaan heb, al geeft dat na afloop natuurlijk een enorme kick.
Zwitserland
Nog natrillend schuiven we aan in bobsleebaan Swiss Bob Run in Zwitserland. Persoonlijk vind ik hem niet zo’n succes: elke bocht voelt alsof je eruit kan vliegen en het getril van de baan maakt me zelfs een beetje misselijk. Wel leuk is trouwens de hoge snelheid, maar ik besluit bij het uitstappen dat ik voorlopig even rustig aan doe. Toch het voordeel aan op stap zijn met meerdere gezinnen: altijd wel iemand die vrijwillig meegaat.
Rusland
Via verschillende landen lopen we door naar Rusland. Lisette neemt de kinderen mee in de Euro-Mir: een ruim 28 meter hoge toren waar je met vier karretjes doorheen rijdt en in ronddraait. Vanaf de grond leek het me wat misselijkmakend, maar het is echt heel erg leuk vinden ze. Misschien een volgende keer. We hebben nog genoeg te zien namelijk en moeten ‘helaas’ door!
Nederland: de uitreiking van de ANWB Award met poffertjes
Door naar ons koude kikkerlandje. Onder het genot van heerlijke poffertjes en patat zijn we aanwezig bij een officiële prijsuitreiking. De heer Jürgen Mack (7e generatie) neemt in Nederland de ANWB award in ontvangst voor ‘Beste uitje over de grens’. Meer dan 100.000 leden mochten stemmen en het attractiepark in Rust kwam als duidelijke winnaar uit de bus.
De kinderen staan na het laatste poffertje weer te trappelen om door te lopen. Er is ook nog zoveel te ontdekken! En nu we toch in Nederland zijn, kunnen we natuurlijk best een kijkje nemen bij Piraten in Batavia: een rondvaart die je meeneemt in de piratenwereld. Prachtig gemaakt. Zelfs aan de specifieke geur van specerijen is gedacht, waardoor je je echt waant in een andere tijd. Aanrader om te doen als je eventjes een leuk alternatief zoekt voor al dat achtbanengeweld 😉
Uitgerust kunnen we verder naar de Scandinavische wildwaterbaan Fjord Rafting. Een beetje zenuwachtig neem ik plaats. Zo warm is het niet en de kans is groot dat ik straks een lading water over me heen krijg. En inderdaad. Nog geen halve minuut water sijpelt ijskoud water over mijn rug, maar wat hebben we een lol! Mooi gemaakte baan ook, compleet met watervallen en verrassende wendingen waardoor je net niet nat wordt. Of net wel – afhankelijk hoeveel geluk je hebt. We hadden ook poncho’s kunnen kopen (vanaf € 2,50), maar dat vond ik eigenlijk een beetje prijzig. Bovendien mis je dan toch de echte beleving en spanning of je heel nat wordt.
IJsland
In de wetenschap dat de achtbanen in IJsland razend populair zijn, besluiten we meteen door te gaan naar Blue Fire. Hoewel de rij zo’n 35 minuten zou duren, loopt alles vrij vlot door en vliegt de tijd voorbij. Het geeft echter wel genoeg tijd om op je gemak te zien hoe hard die karretjes worden afgeschoten. Niet normaal! En daar moet ik nog in?
Maar het valt me alles mee. Van een looping ga je door naar meerdere kurkentrekkers, je wordt constant verrast en bent steeds benieuwd wat er nu weer gaat komen. Het grappige is ook dat je hartslag gemeten wordt gedurende de rit. Die van mij blijft consequent op 97 hangen. Dikke stress dus 😉 Dat is ook te zien op het filmpje na afloop. Want zo’n foto is leuk, maar zien hoe je brede glimlach verandert in doodsangst hilarisch. Wat een toffe achtbaan! Als je naar Europapark gaat écht doen!
Vervolgens staat de Wodan op het menu, maar ik heb al gezien hoe verschrikkelijk hoog hij is. En van hout. Lisette neemt haar kinderen en die van mij mee, terwijl ik lekker bij Esmée en haar gezin blijf. Wij offeren ons wel op voor de tassen. Omdat de wachtrij hier ook nog 35 minuten bedraagt, lopen we intussen vast verder.
Spanje
Onderweg kletsen we over achtbanen en bekent Esmée me dat ze een schommel eigenlijk al niks vindt. Niet veel later stappen we nietsvermoedend in de Spaanse Kolumbusjolle. De attractie oogt als een rups (op de kermis), maar bestaat uit allemaal bootjes. We hobbelen even voort als de snelheid plots inzet. In volle vaart vliegen we door de ruimte heen, constant op en neer. We krijgen de slappe lach. De man van Esmée draait aan het stuur en zit ineens achterstevoren. Briljant! Alleen niet als je niet zo van dat gevoel in je maag houdt dus 😉
Oostenrijk
Bij de Alpenexpress blijft Esmée dan ook lekker relaxen op het bankje terwijl haar man en ik de VR-ride proberen. Je betaalt € 2,00 en krijgt dan een kaartje waarmee je een VR-bril kan lenen. Hij kiest voor Sky Explorers (een futuristische vlucht over landschappen) en ik voor Schellen Ursli: een ritje door de sneeuw waarbij je over glijbanen vliegt en door bochten. Helemaal lyrisch stappen we uit. Wat was dit ongelooflijk gaaf om mee te maken! De combinatie tussen het afdalen en meegenomen worden in een virtuele wereld is iets dat je gewoon ooit moet proberen.
Portugal
De kinderen vertellen enthousiast over hun ervaringen. Ze hebben naast de Wodan ook de Atlantica Supersplash geprobeerd. Ook een attractie die ik met liefde aan me voorbij wilde laten gaan vanwege de hoogte, maar het blijkt mijn gemis. Hij was echt geweldig, vertellen ze. En de wachtrij viel reuze mee (5 minuten).
Spanje: even wat eten
Tijd voor een pauze. Door de constante toevoer aan adrenaline merkten we eigenlijk niet hoeveel trek we inmiddels hebben. We schuiven aan in het Spaanse selfservicerestaurant Bodega op de loungebank. Wat kan zitten toch lekker zijn! Niet veel later komende anderen erbij.
We bestellen pizza margarita (althans, de kinderen en ik). Voor € 4,50 krijgen we een flink stuk, maar het gaat helemaal op. We knappen er allemaal van op en het is tijd om de volgende stop te bespreken.
Oostenrijk
Na een tweede ronde in de Alpenexpress ploffen Lisette, Esmée en ik op een bankje bij de zweefmolen. De kinderen zitten nog vol energie, maar bij ons begint het langzaam een beetje af te nemen. Terwijl we wachtten, zien we twee oudere mensen (70+) instappen en dolgelukkig, als tieners naar elkaar glimlachen terwijl de attractie begint te draaien. Aandoenlijk; zo wil ik ook worden als ik later groot ben.
Nu we hier toch zijn gaan we na afloop meteen in de Tiroler Log Flume. Hoewel ik er niet echt zin in had (want: weer water) was ik niet veel later toch blij dat de kinderen me hadden overgehaald. Je stapt in een boomstam die je meeneemt door een onverwachte wereld en daalt tussendoor twee keer af. Ik maakte me gewoon klein en bleef nagenoeg droog. Het tweede ritje gelukkig ook. Stond ook niet zo’n lange rij, maar is zeker de moeite waard!
Rusland
Via Griekenland keerden we terug naar Rusland, waar we voor de grap een rondje Snowflake Sleigh Ride. Na alle fantastische dingen die we hadden gezien, was dit wel beduidend minder spannend. Gelukkig duurde het ritje kort en vielen we bij uitstappen met onze neus in de boter. Of beter gezegd: in de parade. Een lange stoet dansende mensen en mascottes, praalwagens en jongleurs: een feestje om naar te kijken!
Griekenland
De laatste stop van vandaag: Poseidon. En omdat ik me voorgenomen had geen nee meer te zeggen tegen June, ga ik toch maar mee. Je denkt hier in een soort splash te stappen, maar niks is minder waar: het is gewoon een heuse achtbaan mét water. Echt heel erg leuk! En gelukkig opnieuw echt heel erg droog gebleven. Ook hier is aan alle details gedacht. Het is zo mooi: je waant je helemaal in Griekenland.
Avoneten: Italiaans buffet in Hotel Colloseo
We zijn allemaal moe en willen ons nog even opfrissen voor het avondeten: Italiaans buffet in Hotel Colosseo, Italië. Net op tijd schuiven we aan bij de rest van de groep en gaan met de monorail door het park richting het hotel. Ook hier is alles weer even mooi: de detaillering klopt overal, zoals bij het plafond op de foto. Het is ook alsof ik in een snoepwinkel sta. Ik ben zo dol op Italiaans en kan eigenlijk niet goed kiezen. Maar alles dat ik neem is even lekker: spaghetti met geroosterde paprika en courgette, (vegetarische) gehaktballetjes in tomatensaus en Parmezaanse kaas.
Als je dacht dat het niet beter kon, dan moet je langs het toetjesbuffet lopen. En als ik je een persoonlijke tip mag geven: de profitteroles zijn de lekkerste dat je ooit op hebt. Roomsoesjes met een dikke laag ganache. Paar aardbeien erbij… De witte wijn bij het avondeten maakt de ervaring compleet. Ik voel me intens dankbaar dat ik dankzij mijn passie/werk zoveel bijzonders mag meemaken.
Terug naar de camping
Dat gevoel wordt versterkt als we weer terug zijn op het Camp Resort. De kinderen, die eerder nog een soort gamenight wilden houden in de blokhut met hun tablets, spelen Marco Polo, kaartspelletjes, vies-en-lekkertje en andere spelletjes. Lisette, Linda en ik zitten licht uitgeblust met chips en wijn op de veranda bij Esmée en haar man en genieten.
Dag 3: afscheid van Europa-Park
Onze laatste ronde
Dat genieten is wel over om half 7 de volgende ochtend trouwens: mijn hoofd bonkt en ook June vindt het veel te vroeg. Godzijdank heeft Lisette een halve apotheek meegenomen en voel ik me twee paracetamol later weer een beetje oké. Ook het gebakken ei met spek in de Silver Lake Saloon blijkt een prima anti-katerontbijt. Eigenlijk zou ik het recept wel willen hebben voor thuis: het is zo ontzettend lekker!
Eenmaal buiten besluit ik gewoon als een diva mijn zonnebril zoveel mogelijk op te houden. Gelukkig is het goed weer – staat het in elk geval niet belachelijk. Om half 9 spreken we af bij de uitgang van het Camp Resort. June en ik gooien onze laatste spullen in de koffer en zetten alles in de auto, leveren de pasjes in en sluiten aan bij Lisette en de jongens. We hebben een strak schema:
- Silver Star
- Blue Fire
- Arthur
- Samen lunchen
- Als er nog tijd is: Voletarium
Rusland en Frankrijk
Hoe ontzettend populair de hoogste achtbaan van Europa-Park is, blijkt wel uit de hoeveelheid mensen die van ongeduld trappelen tot de poorten in Italië opengaan. Al snel beginnen ze te rennen richting de Silver Star: allemaal omdat ze als eerst in het karretje willen zitten. Ik snap het wel. Zeker voor echte achtbaanliefhebbers: je moet hier gewoon in geweest zijn. En bovendien staat er binnen een halfuur al een rij van een kwartier.
Lisette neemt June en haar oudste zoon mee, terwijl ik me vrijwillig ontferm over haar jongste zoon en de tassen. Twee keer zo’n immens hoge achtbaan in een paar dagen is me echt te veel van het goede. Daarna stoppen we bij de Euro-Mir waar de jongens een ritje maken en Lisette en ik nog even wat foto’s maken voor de blog. Omdat we nog lekker vroeg zijn, vallen de wachtrijen overal mee.
Ijsland
Zo ook in IJsland, waar ze maar tien minuten hoeven te wachten. Het zonnetje schijnt heerlijk, ik maak wat foto’s van het prachtige park en geniet. Ik ga het hier nog missen, besef ik. Ons gezelschap, het eten, de omgeving… Alles klopte. Niet veel later staat de rest weer bij me en we besluiten onze reis voort te zetten naar Arthur in The Minimoys Kingdom – gebaseerd op een sprookjesachtig verhaal uit Frankrijk.
Koninkrijk van Minimoys
Daar aangekomen, staan Esmée, haar man en dochter al in de rij. Voor de tweede keer: de darkride is fantastisch! En ze hebben geen woord gelogen. Je zweeft door een sprookjesachtige wereld, blijft steeds verrast en vliegt dan ineens weer keihard over de rails. Het is de combinatie van Droomvlucht en een hangende achtbaan (zonder over de kop te gaan trouwens), maar dan beter. Zeker een aanrader om te doen!
Grimm’s Enchanted Forest en Adventure Land
Hoewel we er kort doorheen lopen, is al duidelijk dat Grimm’s Enchanted Forest ook eigenlijk de moeite waard is om te bezoeken. Zeker met kleinere kinderen. Bovendien kan je hier vandaan dan ook direct doorlopen naar Engeland en Ierland, waar nog meer te beleven is voor de kleintjes. Adventure Land bestaat uit een groot meer waar je een boottochtje kunt doen en even kan bijkomen. Het is dat we niet zoveel tijd meer hebben.
Nederland
We willen net neerploffen in Griekenland als we ontdekken dat je hier alleen een broodje gyros kan halen. Wel lekker, maar niet waar we zin in hebben. Daarom lopen we nog een stukje verder (uiteraard niet onder leiding van mij, aangezien we dan in Spanje waren geëindigd) naar Nederland voor oer-Hollandse poffertjes. Zo lekker! Zonnetje erbij, leuke mensen en dan klinkt zelfs de orgelmuziek lekker nostalgisch. De jongste twee maken nog even een ritje in de theekopjes en wij genieten.
Duitsland
Vlakbij de ingang staat het Voletarium: een onvergetelijke attractie – ‘misschien wel de mooiste die ik hier gedaan heb,’ aldus Esmée – die bovendien niet echt een wachtrij heeft op dat moment. Maar ik weet dat we nog zo’n 620 kilometer voor de boeg hebben en besluit verstandig te zijn. We gaan naar de auto’s. Met dikke knuffels nemen we afscheid en ploffen dolblij in de auto. Wat een dagen!
Ons eindoordeel over Europa-Park?
Zoals bij elke review ook hier een eindoordeel. Maar in plaats van een herhaling van mijn lyrische relaas, geef ik je gewoon liever tien redenen waarom je Europa-Park zeker moet bezoeken:
- Boek een weekje weg in het Zwarte Woud (prachtige omgeving) en verwerk daar twee tot drie dagen Europa-Park in. Het is je geld écht meer dan waard!
- Als je van achtbanen houdt, kom je hier ruimschoots aan je trekken. De diversiteit is groot, de variëteit in spanning ook en er is voor ieder wat wils. Van Arthur, die eigenlijk niet eens voelt als een achtbaan, tot de spectaculaire VR-ride in de Alpenexpress en gigantische Silver Star.
- Er is veel meer dan de achtbanen. Voor kleine kinderen zijn er attracties, je kan ontspannen in de bootjes, meer spanning opzoeken in de wildwaterbaan en genieten van één van de spectaculaire shows.
- De detaillering is prachtig. Alles klopt gewoon. Je waant je het ene moment in pittoreske Griekse straatjes en niet veel verder sta je te kijken naar een replica van de MIR.
- Zelfs in een paar dagen kan je niet alles bezoeken: genoeg reden om nog eens terug te keren. Overigens doet 82% van de bezoekers dat ook, bleek uit onderzoek van Europa-Park.
- De horeca is goed. Je kan het zo duur maken als je zelf wil: voor een paar euro lunchen, bijzonder in het Foodloop-restaurant (waar je met een heuse mini-achtbaan je eten op tafel geserveerd krijgt) of exclusief in het 2-sterren restaurant. Ook positief: als je een voedselallergie hebt of andere dieetwensen, dan komen ze je daarin tegemoet. Zo is er glutenvrij eten bij de buffetten en zijn er vegetarische hapjes.
- Er zijn overal toiletten. Eigenlijk had deze misschien wel op één moeten staan, want ik vind dat vaak een gemis in pretparken. Alles is schoon, er komt aangenaam warm water uit de kranen en op iedere wc hangt een soort dispenser waarmee je de bril nog even kan schoonmaken.
- Een moment dat me bijblijft was onze tweede ochtend. Om iets voor negen uur liepen we naar de kassa en werden daar verwelkomd door een man op stelten die we de vorige dag ook al zagen. De passie voor zijn werk spatte van zijn gezicht af. Zo mooi!
- Je kan hier met het hele gezin naartoe. De oudere kinderen kunnen in de achtbanen, jongere kinderen vermaken zich in één van de (binnen)speeltuinen of andere attracties (zoals de mini botsauto’s of theekopjes in Nederland).
- Ben je moe? Dan ga je gewoon met één van de treintjes of de monorail door het park naar een ander gebied. Scheelt je echt lopen.
Algemene informatie over Europa-Park
Adres
Europa-Park
Europa-Park-Straße 2
77977 Rust
Duitsland
Bereikbaarheid
- Met de auto kan je kiezen voor de route via Duitsland (A5 en A61); via België rij je naar Luxemburg en dan door Frankrijk naar de Duitse grens.Let op: je komt via de laatste route een aantal tolwegen (contant betalen of creditcard) tegen en controleer voor vertrek of je alle verplichte zaken aan boord hebt, zoals evt. verbanddoos, hesjes, gevarendriehoek en een jerrycan à 5 liter. Verder is het in een aantal Duitse steden verplicht een milieuvignet op de auto te hebben.
- Er zijn een aantal vliegvelden in de buurt van het park. Hier vandaan kan je verder reizen met openbaar vervoer, huurauto of de shuttlebus reserveren via Europa-Park zelf.
- Tot slot kan je ook reizen met een (internationale) trein en het laatste stuk met de bus. Tip: zoek op internet naar voordelige aanbiedingen. Op de website van Europa-Park vind je meer informatie.
Kende jij het pretpark Europa-Park al? Wat lijkt jou de leukste attractie?
We bezochten Europa-Park op uitnodiging
