Afgelopen maart gingen Ro en ik uit elkaar na ruim tien jaar samen zijn en -leven. Zonder al te veel op de details te willen ingaan, ga je na een breuk een nieuw proces in van het zoeken naar balans, harmonie en in zekere zin (opnieuw) naar jezelf. Want wie ben je eigenlijk als je na zoveel jaar weer alleen bent? In deze serie neem ik jullie mee op die zoektocht. Met nieuwe inzichten, levenslessen en besefmomenten.
Het is 20 februari terwil ik dit typ. Het is alweer bijna een jaar geleden dat Ro zijn laptop opende om te reageren op een woning, nog geen halve kilometer verderop. Nog geen maand later woonde hij daar. Vanaf toen begon voor mij het leven als single mom met vier kinderen.
“Vind je dat niet zwaar? Ik heb soms al moeite met de zoektocht naar balans in m’n leven, terwijl mijn man gewoon betrokken is. Laat staan als je vier kinderen hebt, een eigen bedrijf en niemand om dat mee te delen op de dagen dat ze bij jou zijn…”
Lange tijd beweerde ik met droge ogen dat het allemaal prima ging, dat je eraan went. Toch is dat niet helemaal waar. De dagen waarop je peuter de bokkenpruik op heeft en om vrijwel alles in de contramine schiet, zou het heerlijk zijn wanneer ‘de verlosser’ om 16.30 uur binnenstapt en de boel van je overneemt. Het is soms onpraktisch, wanneer je vrienden eigenlijk alleen op doordeweekse avonden tijd hebben en jij beperkt bent tot de weekenden waarin je niet werkt. Het is vermoeiend, om je kinderen, een baan in de horeca, je eigen bedrijf en een poging tot studeren te managen. Het is veel, eerlijk gezegd. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de financiële uitdagingen die erbij komen kijken.
Ergens snap ik ook wel dat sommige vrijgezelle ouders al binnen een jaar weer een nieuwe partner hebben. Dat ze zich vol overgave in de volgende fase storten, omdat het eenzame alternatief behoorlijk pittig is. Even de situaties erbuiten gelaten waarin je spontaan iemand tegenkomt op een moment dat het eigenlijk niet uitkwam. Samen zijn is ook leuk, natuurlijk. Niet alleen met betrekking tot de kinderen, maar ook een dagje samen weg of elkaar kunnen verrassen, vlinders in je buik en wegkruipen in iemands sterke armen. Dat mis ik best weleens.
Toch merk ik aan alles dat ik nog niet op dat punt ben. Ik voel het aan alles. Aan hoe ik vooral bezwaren kan opnoemen, wanneer iemand me zegt dat ik misschien maar eens moet gaan daten. Zoals mijn gebrek aan tijd en het feit dat ik de kinderen niet bij een oppas wil brengen voor iemand waarvan ik niet eens weet of ‘ie het wel waard is (dan besteed ik die tijd liever aan vrienden). En dan heb ik nog niet eens genoemd dat mijn gedachten al overuren draaien als ik alleen al dénk aan wat ik wel of niet wil vertellen over de afgelopen jaren. Ik heb, kortom, mijn handen nog steeds vol aan mezelf.
Het is een rare, grijze periode, waar je weinig mensen over hoort – voor mijn gevoel. Het verdriet hebben we gehad, net als de acceptatie van de breuk. Mijn leven staat inmiddels, hoewel soms nog wat wankel, op de rit. Ik ben aan het ontdekken wie ik ben, wat ik precies wil in mijn leven en waar ik naartoe ga. En dat is een trage reis. Alsof je een rommelzolder oploopt en de boel moet gaan categoriseren. Alles door je handen laten gaan om overzicht te krijgen, kost tijd.
Soms baal ik daarvan. Dat ik mezelf niet na een halfjaar of een jaar op een willekeurige datingapp slinger omdat ik oprecht wel weer zoek naar liefde. Dat er na een lange dag niemand is die me zacht door mijn haar streelt en zegt dat alles wel goedkomt, dat hij er nu is en ik niet alles alleen hoef te dragen. Maar er is geen andere optie. Het is mijn rommelzolder, mijn achterstallige onderhoud en dus ook mijn taak om daar op mijn gemak naar te kijken. Hoe saai dat mag zijn en hoe eenzaam ik me er soms ook voel.
Ik ben benieuwd hoe jullie dit hebben ervaren. Wanneer was je klaar om te daten? Al na een paar maanden, na een jaar of juist een veel langere tijd?
Meer in de serie: zoektocht naar jezelf
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©PeopleImages.com – Yuri A – Shutterstock