In de serie Lief dagboek neem ik jullie mee in de periode na het verlies van onze dochter Nova. Over keihard vallen, intens verdriet, maar ook bergen vol liefde en licht.
Lief dagboek,
Soms vragen mensen zomaar hoe het met me gaat. Bekenden, maar soms ook lotgenoten die me via Instagram hebben weten te vinden. Meestal antwoord ik naar waarheid dat het wel goed gaat. Want dat gaat het. Met de jaren verdwijnen de scherpste randjes van de rouw en voel ik af en toe weer écht geluk, zoals voor het verlies. Dat is oprecht iets waarvan ik een paar jaar geleden dacht dat ik het echt nooit meer zou voelen.
De toren herbouwen
Toch is rouw iets geks. Waar de wereld doordraait en je zelf ook het leven weer oppakt, is alles echt helemaal anders. Je moet het maar zien als een toren die je door de jaren heen opbouwt. Soms komt er een blokje bij, dan gaat er weer eentje af of verschuift hij naar een nieuwe plek. Het verlies maakt dat de hele boel instort en jij, zonder voorbeeld, opnieuw moet gaan bouwen. De toren zal dus nooit meer zo worden als hij er ooit stond. Dat is niet erg, maar wel wennen.
En iedereen die onderdeel was van jouw toren krijgt een nieuw plekje: zij zijn immers ook veranderd door het verlies van Nova. Sommige vrienden van vroeger kunnen slecht omgaan met het onderwerp en worden ongemakkelijk, anderen laten het verdriet zodanig dichtbij komen dat ieder gesprek met hen beladen wordt, anderen komen juist dichterbij omdat ze je door dik en dun steunen, terwijl een vierde als persoon verandert. De vanzelfsprekendheid van het leven verdwijnt met het verlies van een kind.
Je leven na verlies
Bij mij heeft het een soort oerdrang losgemaakt om veel meer te genieten van het leven en veel minder bezig te zijn wat de wereld daar weleens van zou kunnen vinden. Om mijn kinderen bovendien te laten zien dat geluk vooral ligt in de mooie momenten met mensen die je lief zijn. Late zomeravonden met Cubaanse guajira, kinderen die buitenspelen, een zonsondergang met je voeten in het zand en plakkerige kusjes van je dreumes.
Maar ook om je emoties te beleven. Hoewel ik soms nog steeds oppot en inhoud, merk ik hoe bevrijdend het is om je gevoel de ruimte te geven zoals het komt. Dat je gelijk boos reageert als iemand je kwetst (en niet pas uren later), dat je kunt huilen als je verdrietig bent en voluit lacht op de mooiste momenten van het leven. Dat is echt iets dat ik heb moeten leren (en nog steeds leer), omdat ik kennelijk alles opsloeg in mijn lijf – continu bezig met proberen het juiste te doen. Dodelijk vermoeiend!
Verdrietig, maar ook dankbaar
Van de week voelde ik ineens heel sterk dat ik behoefte had aan foto’s van Nova, dus ik opende haar mapje op mijn telefoon. Ik zag de gelijkenissen met Sean, met haar zussen. De donkere krulletjes die tegen haar hoofdje plakten, de volle lippen en het schattigste neusje. Ik kon exact weer het gevoel oproepen dat ik had toen ze voor het eerst op mijn borst lag, kort na de bevalling, wist weer hoe ze rook en hoeveel liefde er door mijn lijf stroomde.
Ik huilde zo hard dat mijn lijf pijn deed, miste haar onverminderd hard. En toch kwam er ook een mengeling van liefde, trots en dankbaarheid naar boven. Liefde voor de negen maanden dat ik wél van haar mocht genieten en het contact dat we maakten toen ze in mijn buik zat. Trots op de meiden, op hoe dapper ze zijn en hoe goed ze kunnen praten over hun zusje. Dankbaarheid voor alles dat ze mij aan inzicht gaf.
Nog steeds ontbreekt ze (fysiek) keihard in ons gezin, maar, zo weet ik nu, ze is veel meer dan haar afwezigheid. Ze zit in de grijns op mijn gezicht als ik haar zussen snode plannen hoor bekokstoven, in de liefde die ik voel wanneer Sean midden in de nacht ‘Mama?’ zegt. Ze is de dochter die me veranderde, die me hielp de toren opnieuw bouwen op mijn eigen manier en die me een diepgaand gevoel gaf van moederschap – dat alles overstijgt.
Fysiek niet hier, maar weg is ze gelukkig nooit.
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Lees hier de andere delen van het dagboek
- 1: Van bypass tot een hartje dat stopt
- 2: De echo die ik had willen overslaan
- 3: Hoe vertel je iemand…
- 4: De bevalling van ons meisje
- 5: Bijzondere geboortefoto’s
- 6. Nova. Een ster aan de hemel
- 7: Hoe maak je de juiste beslissingen?
- 8: Dag lief meisje
- 9: Overal zwangere vrouwen
- 10: Het ziekenhuis belt met nieuws
- 11: Of ze al geboren is?
- 12: Onzekerheid en klein verdriet
- 13: Terug naar het schoolplein
- 14: Hoe gaat het met je? Kut natuurlijk
- 15: Therapeutisch wandelen
- 16: Dingen waar je geen invloed op hebt
- 17: Hoe het met de kinderen gaat?
- 18: De foto’s van het ziekenhuis
- 19: Tijd om op te ruimen
- 20: Niemand komt aan mijn kinderen
- 21: Ro gaat weer aan het werk
- 22: Mijn cyclus komt op gang
- 23: Je tranen inslikken is soms beter
- 24: En dan sta ik weer in het ziekenhuis
- 25: Eindelijk geen vragen meer
- 26: Het jaar waarin Nova geboren werd
- 27: Eindeloze dankbaarheid
- 28: Ons kleine meisje is eindelijk thuis
- 29: Het eerste jaar zonder jou
- 30: Die naïviteit krijg je nooit meer terug
- 31: De Negenmaandenbeurs: slim of te vroeg?
- 32: De dagen zijn doordrenkt van haar afwezigheid
- 33: Langzaam wordt het verdriet eenzamer
- 34: Ik verloor het plezier in het moederschap
- 35: Hoeveel kinderen heb je eigenlijk?
- 36: Je wordt een ander mens door de rouw
- 37: Agenda leeghouden
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Afbeelding, Pra Chid – Shutterstock
Afbeelding, Pra Chid – Shutterstock
Zo mooi weer. Je weet altijd iets te raken met je dagboek ❤️
Dank je wel!
Xx