In de meeste feministische proclamaties wordt geroepen dat we geen mannen nodig hebben. Who run the world? GIRLS! Maar laten we eerlijk zijn – of beter gezegd, laat ik eerlijk zijn: ik zou niet kunnen leven zonder mannen. Mijn zoontje is de liefste van de wereld, maar ook mijn eigen vader, de vaders van mijn kinderen en mannelijke vrienden zijn belangrijke factoren in mijn leven. Toch leef ik het dagelijkse leven vooral alleen, nu ik vrijgezel ben. Daar zitten soms best wat haken en ogen aan. Welke? Ik deel er 7 met je en ben benieuwd wat jullie toevoegingen zijn.
7 uitdagingen van alleen zijn
Jij moet overal over nadenken
Voor veel vrouwen geldt dat zij sowieso meer belast zijn met het werk achter de schermen, maar toch merk ik dat er nog een extra dimensie aan zit wanneer je alleen bent. Jij bent nu namelijk écht de enige volwassene die aan het roer staat op de dagen dat de kinderen bij jou zijn. Overleggen kan wel, maar is toch een extra handeling; soms moet er gewoon iets besloten worden.
Persoonlijk vind ik dat best weleens lastig. Zeker als mijn hoofd al vol zit met de rest van de dag, dan lijken de simpelste dingen al een uitdaging. Ook mis ik weleens dat iemand zegt: “Joh, ga jij lekker zitten, ik regel dat de spullen worden gepakt en dat we niks vergeten.”
Technische klusjes
Ik ken powervrouwen die nergens hun hand voor om draaien en zelfs de muur met een paar snelle bewegingen zo glad stuken als een professional. Die bewonder ik. Zelf mis ik enig geduld en eigenlijk ook stiekem de zin om daarmee aan de slag te gaan, omdat ik weet dat de mannen in mijn omgeving dit allemaal twee keer zo snel kunnen.
Binnenkort ga ik de zolder opknappen. Zelf, in dit geval, omdat het maar een paar eenvoudige klussen betreft (schilderen en gordijnen ophangen). Toch mis ik een paar helpende handen. Iemand die me aan het lachen maakt tijdens het werken of waarmee je lekker de diepte in kan gaan. Waardoor de klus binnen de helft van de tijd geklaard is.
Dingen die je fysiek liever met zijn tweeën doet
Nee, ik heb het niet over 18+ bezigheden!
Een kastje naar boven tillen. Dat ene bureau in elkaar zetten, waarbij iemand de bovenkant vasthoudt en de ander snel de rest kan monteren. Een tweepersoonsdekbed vervangen. De auto in- of uitruimen als je op vakantie gaat of thuiskomt. Net te makkelijke klusjes waarvoor je dan ook weer geen vriendin gaat bellen.
Uitgebreid koken
Een tijdje geleden was ik een halve week alleen. Mijn oudste dochter zat op Kreta, de rest van de kinderen bij hun vader. En nu vind ik het niet erg om iets te koken wat ik écht lekker vind. Maar echt een volle schaal lasagne maken? Drie dagen lang stamppot zuurkool eten (omdat je daar nooit een bescheiden portie van kunt maken)? Of een flinke stapel pannenkoeken bakken? Nee. Voor sommige dingen heb je toch echt meerdere mensen nodig.
Totale verantwoordelijkheid
Natuurlijk, we staan nog steeds achter onze keuze. Maar alleenstaande ouders hebben een flinke verantwoordelijkheid die ze eigenlijk met niemand kunnen delen. De kinderen zijn volledig van jou afhankelijk en dat is best een pittige gedachte. Dat geldt zeker ook voor momenten waarop je helemaal kapot bent, alsnog zal je door moeten.
Soms heb je geen gezelschap
Vermoedelijk speelt dit vooral onder mensen ‘van mijn leeftijd’ die vrijgezel worden, omdat vrienden veelal gesetteld zijn en al dan niet aan een tweede leg beginnen. Het kan dus zomaar eens zo zijn dat het weekend is, de kinderen bij hun vader zijn, en ik weg wil, maar geen gezelschap kan vinden. En daarnaast moet je het gezelschap bewust opzoeken, waar je in een relatie iemand hebt waarmee je automatisch van alles kunt delen. Misschien is dit hét moment om daar verandering in te brengen met uitstapjes in mijn eentje. Maar dat lijkt me toch soms ook een beetje saai.
Mensen hebben verwachtingen van je
Als alleenstaande (en zeker als alleenstaande vrouw) roep je toch andere verwachtingen op dan iemand die al jaren getrouwd is. Zo simpel is het.
- Je kan een gevoelsmatige bedreiging vormen voor die ene vrouw, die continu bang is dat je er met haar man vandoor gaat.
- Mensen vinden je zielig, omdat je als alleenstaande toch niet helemaal compleet zou kunnen genieten van het leven. Of ze hopen dat je weer snel aan de man komt. Ongeacht of je daar zelf behoefte aan hebt.
- Je hoort er niet meer helemaal bij. Dat geldt zeker niet voor mij, maar ik ken voorbeelden van vrouwen die ineens geen uitnodiging meer kregen voor gelegenheden met stelletjes.
Of dit erg is? Nee, dat niet. Maar het kan best een uitdaging zijn. Zeker als je gesprekspartner een ongefundeerde mening heeft die is gestoeld op traditionele principes. Dan botsen onze gedachten over een geslaagd leven.
Ben jij single? Wat ervaar jij als de grootste uitdagingen nu je (weer) alleenstaand bent?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©simona pilolla 2 – Shutterstock