Een positieve afsluiting van deze week, omdat 2024 met recht een jaar was van hoge hoogtepunten en een paar, helaas, diepe dieptepunten. Vandaag sluit ik af met een opsomming van mijn favoriete momenten van afgelopen jaar.
Met de trein naar Kopenhagen
Ik wilde op pad met de meiden, maar twijfelde over de bestemming. Het was begin januari en ik schreef op mijn telefoon wat ik dit jaar allemaal van plan was. Ineens schoot Kopenhagen me te binnen. Ik zocht vliegtickets uit tot ik dacht aan de trein. Zou dat geen optie zijn? Het zou twaalf uur duren, maar voor de helft van één vliegticket (in de gunstigste reisperiode) kon ik met twee kinderen eersteklas naar de Deense hoofdstad reizen. In de voorjaarsvakantie nota bene. Zo gezegd, zo gedaan. We gingen op avontuur!
Hoewel de reis best even pittig was, zeker het staartje, hebben we ook veel lol gehad. Zonder schermpjes overleefden we de eindeloze rit van de bushalte verderop tot Kopenhagen Centraal. Hoewel ik de stad zelf wat vond tegenvallen, al ben ik misschien verpest door mijn geweldige ervaring in Edinburgh, ben ik blij dat we de reis gemaakt hebben. De meiden hebben de kleine zeemeermin gezien en de gekleurde huisjes, we zagen een kasteel, gingen naar de dierentuin, lekker shoppen en ze genoten van het ontbijtbuffet. Voor herhaling vatbaar, al gaan we dan wel op zoek naar een leukere bestemming.
40 jaar: tijd voor een feestje
“Mijn grootste angst is echt dat er niemand komt…” Uiteindelijk durfde vrijwel niemand meer af te zeggen toen ik ze uitnodigde voor mijn veertigste verjaardag. Ik besloot een feest te geven in een plaatselijk feestcafé, besteedde uren aan het kiezen van de juiste muziek en was verschrikkelijk zenuwachtig van tevoren. Toch deed ik het. Als je het nu niet doet, doe je het immers nooit. Gelukkig bleek het zo geslaagd! Minimaal de helft van de aanwezigen bleef tot sluitingstijd, we liepen de polonaise en hadden verschrikkelijk veel lol. Wat ben ik dankbaar voor alle lieve mensen die er waren! Nog steeds. En hoewel zo’n feestje er komend jaar waarschijnlijk even niet in zit, weet ik wel dat ik mijn verjaardag weer vaker ga vieren dan eens in de tien jaar!
Karaokeavond
“Kom je ook gezellig?” Lisette appte me met de vraag of ik zin had in één van de befaamde karaoke-avonden die zij en haar vaste vriendengroep regelmatig organiseren. Stiekem vond ik het doodeng. Op de een of andere manier had ik altijd het gevoel dat ik pas kon zingen en plein public wanneer ik klink als Mariah Carey. Nooit dus. Maar ik deed het toch. Nuchter en uit volle borst. Ik kan niet goed uitleggen hoe bevrijdend dat voelt. Al vind ik het ergens zonde dat ik er veertig voor moest worden om mezelf niet langer te laten tegenhouden door onzinnige gedachten, tegelijkertijd ben ik blij dat ik het gedaan heb! Voor herhaling vatbaar.
Op vakantie met het gezin
Dat we uit elkaar gingen, betekent voor ons geen complete afstand – gelukkig. Na enig overleg besloten we dit jaar om de meiden een vakantie te geven met het hele gezin. We gingen een midweek naar het Limburgse Well aan het Leukermeer, samen met een klasgenootje van onze jongste dochter. Wat was het fijn! De meiden vonden al snel nieuwe vriendinnetjes en lagen regelmatig in het zwembad verderop, onze zoon speelde eindeloos in het zand en de speeltuinen en wij genoten als ouders van de rust en ruimte die je op vakantie hoort te hebben. Van een heerlijke verjaardag, kinderen die spontaan bleven eten en biertjes tot in de late uurtjes tot neerstrijken bij een pannenkoekenrestaurant en tijd hebben om samen spelletjes te doen… Ik hou er zo van! En dat we dit met elkaar konden delen, voelt heel rijk.
Een nieuwe baan
Een van de betere beslissingen van het afgelopen jaar: solliciteren op een baan die ik eigenlijk al heel lang wilde, maar waar ik nooit voor durfde te gaan. Achter de bar staan, rondlopen met dienbladen, vaste klanten leren kennen en af en toe een praatje maken met ‘oude’ bekenden, samenwerken met collega’s en de blijdschap als je iemand naar tevredenheid adviseert – het zijn allemaal aspecten aan het werk waar ik zoveel energie van krijg. Het fijne is dat ik dit kan combineren met zowel het ouderschap als mijn blog(s), waardoor ik niet hoef te kiezen of in een onmogelijke financiële spagaat zit, maar wel een mooie aanvulling op mijn eigen leven heb gevonden.
Kilo’s kwijt
Soms zie je dat vrouwen na een scheiding hun haar verven, meer make-up gaan dragen en afvallen. Ik ben één van die vrouwen. Niet eens bewust overigens, ‘om weer aan de man te komen’. Maar wel omdat de ruimte weer ontstond in mijn leven. Als de kinderen bij hun vader zijn, neem ik uitgebreide everything showers – zoals dat tegenwoordig kennelijk heet. En ik begon te wandelen, samen met vriendinnen en alleen. Dat laatste had niet zozeer te maken met mijn wens om gewicht te verliezen, maar kwam doordat ik merkte dat mijn conditie een tikje beroerd was. Dat ik te weinig energie had om leuke dingen met de kinderen te doen.
Om te voorkomen dat ik verslingerd zou raken aan de energiedrankjes besloot ik laagdrempelig te beginnen met lopen. Eerst een kort rondje van zo’n 4.000 stappen, soms aangevuld met een loopje naar de supermarkt (à 3.000 stappen erbij). Af en toe een ommetje in de avond, als de kinderen op bed lagen. En tegenwoordig ook af en toe een grote ronde van soms wel 12.000-15.000 stappen. Doordat ik tijdens mijn werk ook veel loop, soms trap op, trap af, ben ik ineens kilo’s aan het verliezen. Ik heb een taille, mijn buik is platter en mijn benen slanken af. Onbedoeld, maar toch een hoogtepuntje.
Mijn eerste échte lachbui in jaren
Misschien kwam het doordat ik in een soort adrenalinerush verkeerde, na een shift van 11 uur en aansluitend nog zo’n tweeënhalf uur bijkomen met collega’s, maar die zondag zag ik een filmpje op Insta. En voor het eerst sinds jaren kreeg ik een lachkick. Ik kon niet meer stoppen. Elke keer dat ik ademhaalde om tot rust te komen, begon ik weer opnieuw. Het is apart hoe vanzelfsprekend sommige dingen worden zonder dat je het eigenlijk doorhebt; dat je niet zo vaak meer vanuit je tenen lacht, voelde als normaal. Pas toen ik zodanig dubbel lag dat de tranen vijf minuten lang onophoudelijk over mijn wangen stroomden van plezier, wist ik weer dat dit er ook bij hoort. Het maakt me dankbaar dat dit weer kan.
En zo zijn er nog veel meer momenten waarop ik echt heb genoten! Festivals en feestjes in de zomer, (h)eerlijke gesprekken met vriendinnen en familie, het ontstaan van nieuwe vriendschappen, pizza op de kade in de avondzon, uit eten met vrienden die ik al heel lang koester en dat ik steeds vaker weer kan genieten van de momenten met de kinderen! Wat waren jouw mooiste momenten van het afgelopen jaar?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©Rawpixel.com – Shutterstock