Column | Ineens ben ik dat zeikwijf in het zwembad

‘Kom, jullie gaan met mij mee,’ roept de juf door het zwembad. Rose mag weer gaan oefenen met drijven op haar buik – iets dat ze inmiddels al twee maanden prima doet. Ze houdt het zelfs tien seconden vol, twee keer zolang als de eis voor dit bad. Bij de volgende oefening drijft ze op haar rug en ze sluiten af met van de mat glijden. Drie dingen die haar moeiteloos lukken.

Na een halfjaar in het zwembad begin ik me, mede omdat het verder prima gaat, steeds meer op te vreten. Maar tegelijkertijd vind ik het echt verschrikkelijk van mezelf: ongemerkt ben ik dus ineens dat zeikwijf aan de kant geworden dat het beter denkt te weten dan de zwemjuf – het type ouder waar ik vroeger altijd een beetje een hekel aan had. Maar goed. De beste stuurlui zit kennelijk toch ook in mij, kijkend naar gefrustreerde app’je dat ik vervolgens aan Ro stuur.

Begrijp me trouwens niet verkeerd: ik zie ook dat ze nu nog niet door kan naar het volgende badje. Haar ‘staartje-rondje-dicht’ is onvoldoende. Ze zal zwemmeters moeten maken om dat beter onder de knie te krijgen. Het vervelende is alleen dat deze juf dus nauwelijks die nodige zwemmeters maakt met het staartje-rondje-gebeuren: daar worden slechts vijf minuten per les aan besteed. En aangezien Rose de rest van de vaardigheden wel onder de knie heeft, verveelt ze zich af en toe en let daardoor minder goed op.

Het is dus een beetje een vicieuze cirkel aan het worden. Dat is natuurlijk meteen het nadeel van een zwemles waarbij het gebruikelijk is dat de ouders langs de kant zitten, zoals hier: je ziet alles, terwijl dat in andere baden vaak niet (meer) het geval is. Had ook iets te maken met moeders die het niet eens waren met de juf… 😉

Waarom ik dit schrijf? Niet eens vanuit frustratie (daar heb ik die appjes voor), maar ik weet gewoon niet goed wat ik nu moet doen. Ik wil bijvoorbeeld best met Rose gaan oefenen in het zwembad in de buurt, maar moet ik daar als leek aan gaan beginnen? Voor hetzelfde geld leer ik het haar verkeerd aan en dan zijn we nog verder van huis. Moeten we tijdelijk een dure privéles boeken om haar lekker te laten oefenen met de rugslag zodat ze binnenkort door kan – terwijl dat gewoon in de les had gekund en gemoeten? Overleggen met de juf? Of niet zo miepen en gewoon de weken uitzitten tot ze de slag letterlijk te pakken krijgt? Want lijkt me ook niet handig als mijn eigen ongenoegen overslaat op onze dochter.

Misschien is het ook wel iets van deze tijd hoor. Alles gaat razendsnel, waardoor we veel minder gewend zijn om ons ongeduld te bedwingen. Ro en ik kozen een jaar geleden bewust voor dit zwembad, omdat de tijd er enigszins lijkt te hebben stilgestaan (op een positieve manier). Ze geven gedegen zwemlessen en volgens regionale kenners leer je hier écht goed zwemmen, omdat ze kinderen individueel bekijken en minder per groep. Wie weet moet ik dit dus maar beschouwen als de ultieme cursus mindfulness voor ongeduldigen en me erbij neerleggen. Is ons kind waarschijnlijk meer bij gebaat en mijn gemoedstoestand gaat er wellicht ook op vooruit.

Hoe ervaar jij de zwemlessen? Heb je ook weleens enige frustratie ervaren vanwege het tempo en/of de oefeningen? Zou jij zelf gaan oefenen? Privéles nemen? Of gewoon achterover leunen en wachten?

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven