Zodra de kinderen op school zitten, voel ik de stress van me afglijden. Dit is waarschijnlijk de insanity waarover Einstein sprak toen hij beweerde dat krankzinnigheid start wanneer je steeds hetzelfde doet, maar andere uitkomsten verwacht. Want elke ochtend lig ik als een menselijke wrap in bed, omhuld door mijn donzige – en vooral warme – dekbed, domme spelletjes te spelen op mijn telefoon. Net zolang tot ik het niet meer aan mezelf (en de kinderen) kan verantwoorden.
Wat volgt is telkens eenzelfde patroon van haasten, rennen, met bijna inktviswaardige pogingen om alles tegelijkertijd te doen. Schreeuwen dat we NU moeten vertrekken. Vlak voor we naar buiten stappen ontdekken dat het haar van mijn jongste dochter nog gekamd moet worden. Rollen met mijn ogen, roepen dat ik vast naar school ga (en vervolgens beseffen dat het nergens op slaat, omdat ik hén moet wegbrengen – niet mezelf). Vermoeidheid. Het voornemen om het morgen anders te doen.
Missie mislukt.
Toch ligt het niet aan een gebrek aan kennis. Op Instagram volg ik bijvoorbeeld Natasja, a.k.a. morningsunshine.nl: coach en expert in het creëren van een goede ochtendroutine. Regelmatig deelt ze tips en de gedachte achter een miracle morning in de stilte van de vroege ochtend. Ook, of juist, nu de dagen korter zijn en de donkerte eindeloos lijkt te duren. Diep van binnen weet ik dat ze gelijk heeft. De keren dat ik vroeg opstond, met dank aan een volle blaas, en besloot maar vast te beginnen aan de dag, voelde ik me een stuk kwieker dan de laatste weken. Alleen dat volhouden…
Het komt echt door de wintermaanden. Je gaat de deur nauwelijks uit, behalve voor de dingen die moeten. Je draait volautomatisch mee in de spreekwoordelijke ratrace (en ik beloof: na deze column houd ik het weer gewoon bij Nederlands), de uitzichtloosheid van je dagen voelt als een realistische Groundhog Day. Waar zijn de dagen dat je lachend uit bed sprong, de muziek aan knalde en een feestje bouwde met de kinderen – zodat iedereen energiek startte…
Oké, eerlijk is eerlijk, waarschijnlijk in mijn over-geromantiseerde gedachten; ik kan me eigenlijk helemaal geen dag heugen dat we zonder ruzie en gemopper op sprongen. Zomer of winter. Laat staan dat we Let the sun shine zongen, intens glimlachten, aan zo’n idyllisch ontbijt met een rood-witgeblokt kleed, versgebakken brood en eigengemaakte jam.
Misschien heeft Blue Monday net zoveel vertraging als ik elke ochtend, maar het voelt allemaal niet bijster opbeurend. Daarom is het tijd voor actie. Hoewel, terwijl ik dit tik, voel ik al spontaan weerzin opkomen. Maar ja, elke ochtend achter de feiten aanlopen is nog minder leuk. Daarom ga ik vanaf vandaag gewoon om 06.00 uur uit bed, maak me klaar voor de dag en bereid me voor op wat komen gaat. Nu alleen nog hopen dat de kinderen wél blijven liggen.
Vind jij het deze dagen ook soms zo lastig om op te staan? Of heb jij hét geheim voor een vlekkeloos, spontaan ochtendritueel?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
©Supawat Eurthanaboon – Shutterstock