Wandelend richting onze huifkar lees ik nogmaals het bericht. Kussens zijn geregeld, je hoeft alleen handdoeken en beddengoed mee te nemen.’ Stik! Dat is dus precies het omgekeerde van wat ik heb gedaan. Op de heenreis was ik nog zo trots dat ik gevoelsmatig alles bij me had dit keer, tot op een bord en mes voor de terugweg – wanneer ik broodjes bij de Lidl zal halen voor de terugweg. Ben ik toch iets (behoorlijk) essentieels vergeten…
Mijn hoofd draait meteen overuren. Slapen onder handdoeken? Bij de receptie vragen naar beddengoed om te lenen? Die avond vertel ik ons verhaal met een grijns aan Marjolein, van family- en lifestyleblog Olivette. Meteen biedt ze hun extra slaapzak aan die in de auto ligt. Haar man haalt hem na het eten op en de kinderen zijn in elk geval ‘gered’ van een beroerde nachtrust. Op hun stapelbedden kruipen ze naar elkaar toe, zodat ze allebei lekker warm liggen.
Zelf graai ik mijn hamamdoek uit de koffer (die helaas te heet gewassen is en nu net zo breed als mijn eigen lichaam haha) en kruip in mijn trui en legging in bed. Ik had het bij de receptie kunnen vragen toen we de vouchers ophaalden, maar ben het helemaal vergeten. Hopelijk komen die koude douches van afgelopen tijd nu toch van pas, omdat ik het minder snel koud heb? Tot 01.00 uur slaap ik in elk geval als een roosje, daarna merk ik toch dat het best fris is.
Een kleine zoektocht later lig ik onder de doek, mijn warme regenjas en dat gaat eigenlijk best prima. Als de kikkers niet de hele nacht doorkwaakten en de haan verderop om 05.00 uur zijn keel niet had opengetrokken, zou ik waarschijnlijk oké hebben geslapen. Valt weer mee. En aangezien ik weleens echt wilde kamperen, krijg ik nu in elk geval mijn zin! 😉
Toch kijk ik die avond wél hoe het nu precies zit met een deken om te lenen. Dat blijkt geen optie. Wel kan ik er eentje kopen voor € 20,00 maar als ik eerlijk ben, vind ik het dat niet waard. We hebben thuis prima dekens en bovendien had ik mijn mail gewoon goed moeten lezen. Dan was er nu niets aan de hand geweest. Met een extra handdoek erbij kruip ik opnieuw in bed. Hoewel de nacht opnieuw gebroken is, dit keer door een volle blaas en enorme hoofdpijn, lig ik gezien de omstandigheden prima.
Maar toch neem ik iets mee naar huis, behalve het voornemen om de volgende keer mijn mail goed door te lezen. Zodra ik mijn dekbed voel, besef ik namelijk hoe ongelooflijk luxe het eigenlijk is dat je onder een fatsoenlijke deken kan kruipen die je warmhoudt en waar geen ledematen uit steken zodra je wil omdraaien. Soms is een vakantie blijkbaar nodig om bij dit soort vanzelfsprekendheden stil te staan…
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Wees de eerste om reactie te geven